Inclusive Finance

Challenges and Opportunities

The Rome-based agencies’ perspectives

Enabling poor rural people to overcome poverty

سرمایه گذاری فراگیر

چالش ها و فرصت ها

دیدگاه مشترک آژانس های تخصصی-بین المللی مستقر در رم-ایتالیا

توانمندسازی فقرای روستایی برای غلبه بر فقر

 

آلوین میلر

کارشناس ارشد و رهبرگروه کسب و کار کشاورزی و امور مالی

سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فائو)

calvin.miller@fao.org

مایکل هامپ

مشاور ارشد تامین مالی روستایی

بخش فنی و برنامه ریزی

صندوق بین المللی توسعه کشاورزی

m.hamp@ifad.org

براون بوگارت

مشاور برنامه ریزی

بخش برنامه ریزی و نوآوری برنامه جهانی غذا

brian.bogart@wfp.org

مقدمه

     اکثر خانوارها و بنگاه‌های روستایی برای رشد تولید درآمد نیاز به دسترسی به خدمات مالی دارند. این ویژگی به‌خصوص در مورد افرادی است که در سطح ۵۰۰ میلیون مزارعه کوچک جهان کار می‌کنند و در کنار آن‌ها، بسیاری از صنایع کشاورزی وجود دارند که با آن‌ها خریدوفروش می‌کنند. به‌هرحال، دسترسی به منابع مالی در کشورهای درحال‌توسعه از نوعی ناهمگونی در توزیع حکایت دارد. توسعه سرمایه‌گذاری فراگیر  به معنای تشدید عمق فعالیت‌ها و ارائه خدمات به گروه‌های حاشیه‌نشین، به‌ویژه زنان و گسترش وام‌ها فراتر از حوزه محدود اعتبارات خرد متعارف  به بهره‌برداران کف هرم اقتصادی است. کشاورزان خرد نیاز به دسترسی مداوم به خدمات مالی خاص و متناسب با فعالیت کشاورزی و حضور در بازارهای خود رادارند. متأسفانه، تولیدکنندگان کوچک از سوی مؤسسات مالی تجاری، اغلب به‌عنوان مخاطبان بسیار خطرناک تصور شده و لذا در زمره قشر گمشده  قرارگرفته و ازنظر تأمین مالی، موردتوجه و حمایت مؤسسات خرد و بانک‌های تجاری واقع نمی‌شوند. در بسیاری از موارد، خدمات مالی رسمی با رویکرد تجاری و سرمایه‌گذاری تولیدکنندگان خرده‌پا همسو نبوده و این‌گونه خدمات اصولاً، یا بیش‌ازحد دور از دسترس و یا بیش‌ازحد گران تمام می‌شود.

 در این خصوص، کشاورزان و کارآفرینان زن، علاوه بر موانع قانونی و مقرراتی، با چالش‌های نسبتاً بیشتری در دسترسی به خدمات مالی، آموزش، شبکه‌ها و اطلاعات، مواجه هستند. تحمل کارهای بدون مزد نیز، مانع از توانایی زنان روستایی در برخورداری از مزایا و فرصت‌های شغلی خارج از مزرعه و ظرفیت‌های بازار در بخش کشاورزی می‌شود. بنگاه‌های کوچک و متوسط روستایی  (SMEs) نیز که در آن کشاورزان برای خرید نهاده‌ها و فروش محصول خود تکیه می‌کنند، نیاز به خدمات مالی متنوع دارند. این بنگاه‌ها اغلب در لایه میان تسهیلات موردنیاز مصرف‌کننده که توسط نهادهای اعتبارات خرد تأمین می‌شود و خدمات مالی بانک‌ها، نقش‌آفرینی می‌کنند. درنتیجه، آن‌ها همواره در حسرت دریافت خدمات مالی و وام‌هایی هستند که برای رشد و پویایی خود نیاز دارند.

 خانوارهای خرده‌پا به طیفی از خدمات مالی به شرح زیر نیازمند هستند:

•صرفه‌جویی و پس‌انداز جهت مدیریت جریان نقدینگی موردی، پاسخ به شوک‌های بیرونی و سرمایه‌گذاری

•تأمین سرمایه کار برای پوشش هزینه فعالیت‌های خود درزمینهٔکشاورزی و بازاریابی

•تدارک سرمایه‌گذاری و دسترسی به خدمات اجاره (نظیر ماشین‌آلات تولید) و بیمه

•انتقال پول برای ارسال و دریافت مخارج اعضای خانواده با هزینه معقول و یا خریدوفروش کالاها

•نقدینگی برای هزینه‌های عادی یا فوق‌العاده‌ی خانوار

•خدمات بیمه برای مدیریت و جبران خطرات و رویدادهای غیرمنتظره

 فقرا اغلب نمی‌توانند به یک بازار دسترسی پیداکرده و یا سرمایه سازی کنند تا امکان بازپرداخت وام خود را داشته باشند. بعلاوه، آن‌ها اغلب از برنامه‌های حمایتی و امنیتی-اجتماعی خاصی استفاده می‌کنند که معمولاً شامل دریافت وجوهات نقدی / کوپن، کمک‌های غذایی، یا خدمت در سازمان‌های دولتی می‌شود، لذا گاهی اوقات، این حمایت‌ها فاقد راهبردهای مؤثر برای خروج آن‌ها از دایره فقر است.

 شیوه‌های تأمین مالی به نفع فقرا

   سه سازمان غذائی سازمان ملل متحد در رم (FAO، IFADو WFP) روش‌های خاصی را ارائه داده و بر استفاده از ابزارهای نوآورانه مالی و خاص به شرح زیر، در ارتباط با کشاورزان خرده‌پا تأکید نموده‌اند:

•تأمین اعتبار از طریق بنگاه‌های کشاورزی بخش خصوصی –تزریق مالی در زنجیره تولید همراه با تأمین سایر کالاها و خدمات (مثال؛ بذر، نهاده‌ها، اطلاعات آب‌وهوا، خدمات بیمه) از طریق ترتیبات «تأمین مالی خط تولید کشاورزی» یا تأمین مالی زنجیره ارزش به‌منظور عرضه و فروش محصولات باارزش بالاتر در بستری نظام‌مند و تحت روابط کشاورزی قراردادی که در آن اعتبارات به‌صورت جنسی (نهاده‌های تولید) و بازپرداخت وجه (به شکل محصول)، امکان افزایش تعداد وام‌های کوچک‌مقیاس به کشاورزان را فراهم می‌کند. این سازوکار، دسترسی به کمک فنی و بازاریابی را برای کشاورزان تسهیل می‌کند. تعاونی‌های بازاریابی نیز به‌عنوان بازاریاب واسطه عمل کرده و می‌توانند نقش تأمین‌کننده اعتبارات کوتاه‌مدت را ایفا کنند که درواقع، نوعی از سرمایه سازی مالی را برای اعضای خود فراهم می‌آورند.

•وثیقه سازی از دارایی‌های فیزیکی: – علاوه بر تضمین‌های رایج در بحث وام، بزرگ‌ترین ابزار در اختیار کشاورزان خرده‌پا، قبض انبار محصولات آن‌هاست که در آن، شخص ثالثی به کمک سیستم خود و نگهداری محصولات سپرده‌شده کشاورزان در انبار و طبق استانداردهای پذیرفته‌شده، اقدام به صدور قبض انبار نموده و این قبض به‌عنوان سند یا وثیقه معتبر برای اخذ وام مورداستفاده واقع می‌شود. این شیوه، ضمن دسترسی بهتر به تسهیلات مالی، کاهش هزینه‌های مبادله در بازار را به نفع کشاورزان فراهم می‌کند.

•وثیقه سازی به کمک قراردادهای تحویل آتی – کشاورزان خرده‌پا با استفاده از این سازوکار و در تعامل با خریداران بنام و خوش‌نام، می‌توانند وثیقه لازم و معتبر برای ضمانت وام خود را تدارک ببینند.

•فناوری نوین اطلاعات و ارتباطات – ارائه‌دهندگان خدمات مالی تشویق به تجهیز خود به سامانه‌های مدیریت و اطلاعات می‌شوند تا بتوانند چندین نوع تسهیلات و خدمات مالی همچون؛ اعتبارات ویژه، پس‌انداز و پرداخت، ازجمله معاملات سرزمین (حراج در محل) و انتقال مستقیم تسهیلات به بهره‌برداران را فراهم نمایند.

•صرفه‌جویی و بیمه – انواع حساب‌های پس‌انداز و خدمات بیمه‌ای مختلف را می‌توان برای کمک به بهره‌برداران خرده‌پا تخصیص داد تا سطح آن‌ها از کشاورزی معیشتی  به تراز اقتصاد بازار  نزدیک‌تر شود.

نگاهی به آن‌سوی تولید

     بی‌شک، تأمین مالی زنجیره‌های ارزش در بخش کشاورزی به مفهوم جایگزین سامانه‌های متعارف و سنتی در این فرایند نیست. باوجود مزایای بسیار این رویکرد جدید، روند جاری تأمین مالی زنجیره‌ها کماکان نمی‌تواند طیف وسیعی از خدمات مالی موردنیاز خانوارهای روستایی در سایر زمینه‌های غیر کشاورزی را فراهم کند. چالش بزرگ‌تر برای خانوارهای کشاورز فقیرتر آن است که آن‌ها معمولاً در خارج از محدوده اختیارات نظام شدیداً مقرراتی تأمین مالی، قرار می‌گیرند. توصیه می‌شود که تقاضای این گروه از بهره‌برداران به خدمات مالی، با یک نگاه فراگیر و جامع، مدنظر واقع شود.

 در فرآیند توسعه اقتصادی روستا، باید از ایجاد و توسعه نظام‌های مالی روستایی توانمند و پویا در برقراری دسترسی پایدار روستائیان به خدمات مالی فراگیر و تقاضا-محور به نفع آنان حمایت نمود.

 در این خصوص، آژانس‌های تخصصی مستقر در رم-ایتالیا باملاحظه چالش‌های ماندگار در سطح کشور و طراحی راه‌حل‌ها و فرصت‌های مقیاس‌پذیر (مناسب)، به رایزنی با سایر متصدیان و نهادهای وابسته به سازمان ملل ادامه می‌دهند.

 ظرفیت‌سازی در تأمین مالی روستایی  (CABFIN) نوعی مشارکت در شبکه دانش‌بنیان است که با همکاری در مسیر توسعه با فائو، ایفاد، بانک جهانی، صندوق توسعه سرمایه‌گذاری سازمان ملل متحد و صندوق آلمانی Deutsche Gesellschaft Für Zusammenarbeit (GIZ)، پی‌ریزی شده است. این ایده، از مرکز فراگیری سرمایه‌گذاری و تأمین مالی روستایی  که به ارائه اطلاعات و آموزش پیرامون شیوه‌های تأمین مالی و سرمایه‌گذاری به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و اسپانیایی می‌پردازد، حمایت می‌کند.

 هم‌اکنون، فائو و ایفاد مشترکاً برای حمایت از کشورهای آفریقایی، در چارچوب برنامه توسعه جامع کشاورزی در آفریقا تلاش کرده و برنامه‌های مفیدی را باهدف توسعه سرمایه‌گذاری، ارتقای صنایع تبدیلی و اشتغال‌زایی در بخش کشاورزی این قاره را در دست بررسی و اجرا دارند. این دو نهاد تخصصی-بین المللی همچنین، با پشتیبانی فنی از برنامه جهانی غذا (WFP) در قالب «خرید برای پیشرفت» ، به بهبود دسترسی به منابع مالی این کشورها کمک می‌کنند. رهیافت (P4P) درواقع، ترویج خریدهای محلی مواد غذایی اصلی با قصد دستیابی به توسعه بالاتر از طریق خرید از فروشندگان خرده‌پا به شیوه‌ای دوستانه، در کنار ظرفیت‌سازی در سطح کشور و اعمال مدیریت بهتر در فرآیند پس از برداشت، دسترسی به خدمات مالی و دانش مالی، تعریف‌شده است.

 تسهیلات مدیریت ریسک آب و هوایی WFP / IFAD، نوعی طرح ابتکاری و مشترک است که از توسعه ابزارهای نوآورانه در مدیریت و ارزیابی ریسک آب‌وهوا مانند؛ شاخص (تعیین نرخ) بیمه متناسب با آب‌وهوا که باعث بهبود معیشت روستایی و کاهش گرسنگی آن‌ها می‌شود، پشتیبانی می‌کند. برنامه جهانی غذا  از طریق شبکه‌های ایمنی و برنامه‌های تأمین اجتماعی، موجب بهبود روند تأمین مالی در تهیه غذا برای اقشار فقیر و آسیب‌پذیر شده و از طریق دسترسی بهتر آنان به منابع مالی و با حداقل هزینه و وسیله ممکن، نظیر عاملیت خدمات در سیستم بانکی و طرح‌های مبتنی بر تلفن همراه، به تلاش‌های خود ادامه می‌دهد.

بلوغ و فراغت مالی  یک رویکرد تحولی است که باهدف آماده‌سازی ذینفعان به ادغام در بازار می‌اندیشد تا فعالیت‌های کسب‌وکار (و منافع خانوار) آن‌ها با کمترین سطح حمایت تا آخرین لحظه‌ها ادامه یابد. این برنامه از یک هدف سه مرحله‌ای استفاده می‌کند تا فقیرترین خانوارها را شناسایی نماید. حمایت از مصرف نیز، به‌صورت نقدی یا با بسته‌های کمک غذایی، پیش‌بینی‌شده است. میزان، تعداد وعده‌های غذایی و مدت‌زمان این‌گونه حمایت‌ها نیز در مناطق مختلف، متفاوت است. گزینه‌هایی برای تأمین معیشت پایدار با حضور شرکت‌کنندگان موردبحث و تبادل‌نظر واقع‌شده تا مستقلاً، دارایی متناسب با مجموعه علایق و مهارت‌های آنان، سنجیده و ارزیابی شود.

 نتایج حاصله حکایت از شواهد متقن در مؤثر بودن مدل فراغت مالی داشته و می‌تواند منجر به بهبود امنیت غذایی، افزایش و تنوع منابع درآمدی متنوع و افزایش دارایی‌ها شود. افزایش تراکنش‌های مالی  نیز باعث تقویت نظام تأمین مالی فراگیر خواهد شد.

 در سال ۲۰۱۳، بیش از ۴۵۰ میلیارد دلار از سوی مهاجران خارج از کشور به کشورهای درحال‌توسعه تزریق‌شده که ۴۰ درصد آن در مناطق روستایی هزینه خواهد شد. صندوق بین‌المللی توسعه کشاورزی از طریق تسهیلات تأمین مالی از طریق تراکنش‌های مالی  با همکاری کمیسیون اروپا، گروه مشاوره‌ای برای کمک به فقرا، بانک جهانی، صندوق توسعه سرمایه‌گذاری سازمان ملل متحد و دولت‌های لوکزامبورگ و اسپانیا، به ارزیابی محدودیت‌های عمده در بازار پول نقل‌وانتقال پرداختند. درحالی‌که این‌گونه تراکنش‌ها عمدتاً برای رفع نیازهای روزانه مورداستفاده قرار می‌گیرند، درصد کمی از این جریان نقدینگی نیز در بخش کشاورزی سرمایه‌گذاری می‌شود که چهار برابر کمک‌های رسمی جهانی برای توسعه این بخش است. بااین‌حال، هنوز تسهیلات قابل‌توجهی برای به حداکثر رساندن سرمایه‌گذاری‌های متنوع و مؤثر در بخش کشاورزی موردنیاز است. هم‌اینک، ایده ابتکاری برای سرمایه‌گذاری‌ای مؤثر در کشاورزی در حال بررسی چگونگی اجماع جهانی و هدایت ظرفیت‌های واقعی برای تأثیرگذاری مثبت بر زندگی مردم فقیر روستایی است.

سوالات مهم برای بحث و کالبدشکافی موضوع:

•چگونه می‌توانیم خدمات مالی مناسب را برای کشاورزان خرده‌پا ارائه دهیم و چگونه می‌توانیم آن‌ها را به بازار وصل کنیم؟ چالش‌های عمده و راه‌حل‌های ممکن و مؤثر کدم‌اند؟

•بسیاری از بانک‌ها کشاورزان خرده‌پا را به‌عنوان کارآفرینان بخش نمی‌شناسند. بهترین شیوه‌های ارائه خدمات مالی و توسعه کسب‌وکار به‌منظور کمک به بنگاه‌های خرد، کوچک و متوسط و تسهیل روند رشد و پویایی آن‌ها چیست؟

•با توجه به اهمیت کشاورزی در تقویت امنیت غذایی، تغذیه و توسعه روستایی در چارچوب اهداف توسعه پایدار پسا ۲۰۱۵، چگونه می‌توان روند دسترسی به خدمات مالی را شتاب بخشید؟ حرکت به‌سوی تسلط برجهانی شدن راداریم

دسترسی به خدمات مالی؟ چگونه نهادهای مستقر در رم، همراه با دیگر نهادهای سازمان ملل متحد، می‌توانند مشترکا یک چشم‌انداز و مسیر مناسب برای بهبود دسترسی جهانی به منابع مالی را تعریف و تسریع کنند؟

•چگونه سازمان‌های مستقر در رم می‌توانند مستقلاً و یا به کمک شرکای سازمان ملل متحد و سایر فعالان مانند؛ اپراتورهای تلفن همراه، شرکت‌های خصوصی، مؤسسات خدمات مالی و صاحبان کسب‌وکارهای بخش کشاورزی می‌توانند به توسعه این مهم کمک کنند؟ آیا راهکار ملی خاصی در این زمینه وجود دارد؟

•چگونه می‌توان برنامه‌های انتقال پول نقد و سایر سازوکارهای پرداخت که توسط سازمان‌های تخصصی مستقر در رم پشتیبانی شده، می‌توانند به توسعه سامانه‌های تأمین مالی کمک کرده و یا خانوارها و بنگاه‌ها را به سمت افتتاح حساب‌های رسمی (بانکی) و دیگر خدمات مالی رسمی، ترغیب نمایند؟

•چطور می‌توان میزان پیشرفت در راستای تحقق تأمین مالی فراگیر و پایان دادن به گرسنگی، کاهش فقر و دستیابی به امنیت غذایی را در سطوح ملی و جهانی، پایش و اندازه‌گیری نمود؟

 

www.ifad.org/documents/10180/dbee93fc-ba84-42bd-ad7b-789منبع گزارش:

 

مترجم و ویراستار: احمد یوسفی؛ کارشناس مشاور روابط عمومی و امور بین الملل شرکت مادر تخصصی صندوق حمایت از توسعه سرمایه گذاری در بخش کشاورزی 

 

دی ماه ۱۳۹۶

کارگاه آموزشی:

چالش ها و فرصت های تامین مالی زنجیره های ارزش در بخش کشاورزی

در کشورهای آمریکای لاتین و حوزه کارائیب

۷ دسامبر ۲۰۱۶

این کارگاه آموزشی با هدف کسب اطلاعات پایه جهت تکمیل طرح پیشنهادی موسسه بین المللی آمریکایی همکاری در بخش کشاورزی  IICA)) در خصوص “ اقدامات بخش دولتی و خصوصی برای توسعه سرمایه و مشارکت مالی در زنجیره های کشاورزی در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب” برگزار شد. آقای جوکین آریاس، تحلیلگر بخش و کارشناس برنامه ریزی IICA، اطلاعات اولیه در مورد پروژه فنی IICAرا ارائه نمود.

آقای جوکین آریاس، تحلیلگر بخش و کارشناس برنامه ریزی IICA

در ۷ دسامبر ۲۰۱۶، موسسه همکاری های بین المللی آمریکا برای کشاورزی (IICA) از کارشناسان مختلف برای شرکت در کارگاه موضوعی و بحث و تبادل نظر پیرامون چالش ها و فرصت های تامین مالی در زنجیره های ارزش کشاورزی در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب، دعوت نمود. رویکرد این کارگاه دست یافتن به اطلاعات و نقطه نظرات فنی برای تکمیل و تدوین طرح پیشنهادی IICAدر خصوص ” اقدامات دولتی و خصوصی جهت بهبود مالی و مشارکت اقتصادی در زنجیره های کشاورزی در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب”  بوده است.

این کارگاه مشتمل بر پنج جلسه به شرح زیر بود:

اولین جلسه، “وضعیت و مفهوم اقتصاد کلان در تامین مالی زنجیره های ارزش کشاورزی در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب”، مورد تمرکز قرار داشت. آقای آریاس، تحلیلگر و صاحب نظر برنامه ریزی بخشی از IICA، اطلاعات اولیه در مورد پروژه فنی IICAرا ارائه و چارچوب مفهومی مورد استفاده در تجزیه و تحلیل و تقویت روند تأمین مالی زنجیره های ارزش کشاورزی در آمریکای لاتین و کارائیب را معرفی و تشریح نمود. علاوه بر ایشان، آقای هنری موریا، مشاور IICAاز پاراگوئه، خلاصه ای از محیط کسب و کار کشورهای منطقه را به عنوان بستر اجرایی زنجیره های ارزش های کشاورزی، ارائه کرد.

    طی این جلسه، شرکت کنندگان به تبیین این موضوع پرداختند که کدام سیاست های خاص یا  اقدامات بخش خصوصی می تواند روندها در زنجیره های ارزش منتخب  در آمریکای لاتین ( شامل؛ تولید سبزیجات در آرژانتین، گل در پاراگوئه، گوشت گاو در اروگوئه، قهوه در پرو، کاکائو در کلمبیا و کاستا ریکا و میوه در السالوادور) را تحریک و تقویت نموده و در عین حال،  حلقه ی پرمفسده تامین مالی کنونی را درهم شکسته و حلقه برتری را پی ریزی کنند که در آن، شرایط سالم و مطلوبی از نظرتامین اعتبارات مالی در زنجیره ارزش حاکم شود. همچنین، در خصوص چگونگی مدیریت بهتر و هماهنگی و هماهنگی بیشتر میان فعالان و موسسات  دخیل در طول زنجیره ارزش، بحث و تشریک نظر شد تا جریان های مالی داخلی و بیشتری مثلاً به صورت پیش پرداخت از سوی خریداران یا صادرکنندگان به تولید کنندگان، فراهم شود و یا  تامین کنندگان نهاده ها با عرضه نسیه کود و آفت کش ها در قالب  قراردادهای کشاورزی و غیره، انعطاف لازم را نشان دهند.

     یکی از نگرانی ها در اقتصاد کلان کشورهای آمریکای لاتین، نفوذ کم جریان “اعتبارات” در اقتصادها و به ویژه در بخش کشاورزی است. نگاهی به نرخ های بهره بالا و تفاوت های قابل ملاحظه میان نرخ های بهره منفعل و فعال و بین بخش ها و کشورها، اهمیت درک منشاء این نرخ های متغیر بهره، نرخ تورم، ریسک های واقعی و محتمل، هزینه های عملیاتی، فقدان رقابت و نبود قوانین و مقررات مناسب در بخش مالی و مسائل ساختاری در حوزه تقاضا (پراکنده کاری، تعدد دست اندرکاران، غیر دولتی بودن، زیرساخت های ضعیف روستایی و غیره)  را آشکار می سازد.  

     در جلسه دوم با عنوان “تامین مالی از طریق زنجیره های ارزش کشاورزی”، مباحث عمدتاً بر روی فرصت ها، چالش ها و پیشنهادات در جهت بهبود روند میان سازمانی تامین مالی زنجیره ها، با استفاده از ابزارهایی مانند قراردادهای صادراتی، تامین کنندگان نهاده ها، قبض خرید و رسید انبار، اجاره نامه، گواهی سپرده و غیره، متمرکز شد. یکی از کارشناسان فرانسوی در نشست، به برخی ابزارهای گوناگون برای تأمین منابع مالی موثر، میان سازمانی، کوتاه مدت و بلند مدت همچون اوراق بهادار، وام های نقدی/ نقدینگی و سهام و اوراق قرضه، اشاره نمود. وی همچنین، تجربیات خود از قراردادهای تامین مالی مشارکتی و یکپارچه عمودی، تامین مالی و سهام درون گروهی را تشریح نمود. یکی دیگر از ارزشمندترین تحقیقات، معطوف به اهمیت تشکل های کشاورزان و ارتباط آنها با موسسسات مالی-اعتباری در طول زنجیره ارزش بود. هنگامی که کشاورزان با بنگاه های زنجیره ارزش مرتبط می شوند، بنیه و ظرفیت مالی و نیز درآمدها به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد، اما تاثیر این مهم وقتی مضاعف می شود که کشاورز از طریق یک تشکل تولیدی(تعاونی و …) به شرکت های ذیربط (تامین کننده نهاده ها، صنایع تبدیلی، بازاریابی، شرکت های تجاری و …) متصل می شود.

         تامین مالی زنجیره های ارزش کشاورزی توسط بانک ها، موضوع سومین جلسه بود که طی آن، کارشناسان بر نوآوری ها، میزان نفوذ، تعیین شرایط، عوامل موثر بر موفقیت آنها و چشم انداز(کوتاه، متوسط و بلند مدت) تأمین مالی بانک ها در زنجیره های کشاورزی در آمریکای لاتین، تمرکز و اظهار نظرکردند. بحث در مورد ابزارهایی نظیر وجوه (صندوق های) تضمین کننده، سیستم بانکی مخصوص  فعالیت های توسعه ای، و طراحی یا ایجاد تسهیلات متنوع مالی نظیر منابع مالی در گردش و سایر موارد، ادامه یافت.

      “تامین مالی زنجیره ارزش های کشاورزی” موضوع سومین جلسه ای بود که کارشناسان بر روی نوآوری ها، سطح نفوذ، تعیین شرایط، عوامل موثر بر موفقیت آنها و چشم انداز (کوتاه، متوسط و بلند مدت) تأمین مالی بانک برای زنجیره های کشاورزی در آمریکای لاتین. بحث در مورد ابزارهایی نظیر صندوق های تضمین شده، سیستم بانکی توسعه و توسعه یا پذیرش محصولات مالی مانند بودجه های مجدد، همچنان ادامه دارد.

     خدمات و تسهیلات غیر مالی که موجب رشد و تقویت روند تأمین مالی در زنجیره ها هستند نیز، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یکی از دلایل شرکت کنندگان در خصوص مشارکت کمرنگ بانک ها در تامین مالی روستایی و کشاورزی، ناظر بر آن بود که تولید کنندگان و به طور کلی فعالان  زنجیره ارزش، به قرض گرفتن پول و اعتبارات از سایر منابع، حتی گران تر، ولی با سهولت و انعطاف پذیری بیشتر، کمترین خطوط قرمز(قید و شرط) و پرداخت به موقع، تمایل بیشتری داشتند. همچنین، واقعیت دیگر آن است که عدم اطلاعات کافی کشاورزان، بعضاً هزینه های مبادله در کسب اعتبارات دریافتی از سیستم بانکی را افزایش می دهد. این ویژگی، توضیح میدهد که چرا فعالان اطلاعات کمی درباره تسهیلات مالی موجود دارند و چرا موسسات مالی نیز اطلاعات کافی از جزئیات تولید و تجارت کشاورزی نداشته و به ویژه، با خصوصیات دو سیستم تولیدی متفاوت آشنا نبوده  و یا درک کاملی از چرخه رشد و تولید حصولات دامی و نباتی ندارند. البته، این گونه اطلاعات یا وجود ندارند، یا گران بدست می ایند و یا از کیفیت لازم برای ارزیابی مطلوب از خطرات بالقوه در بخش کشاورزی برخوردار نیستند.

    طی جلسه چهارم، تامین مالی زنجیره های ارزش در بخش کشاورزی توسط نهادهای مالی غیر بانکی به عنوان محور بحث  واقع گردید و با طرح تجربیات موفق در روند توسعه و معرفی تسهیلات مالی غیر بانکی و سازوکارهای موثر نظیر اعتبارات خرد، تعاونی های کشاورزی و صندوق های سرمایه گذاری، ادامه یافت.

   ابزارهای بسیاری به عنوان امکانات خوب برای همه کشورها و زنجیره ها ی منتخب، مورد بحث قرار گرفت و مثلاً؛ صندوق سرمایه گذاری در اروگوئه و کلمبیا، اعتبارات مالی دولتی در آرژانتین و بانک هایی که با تاکید بر اصول اخلاقی یا اجتماعی در پرو و جاهای دیگر نظیر Shared Interest ، Oikocredit، Root Capitalو Alterfinفعال هستند، مورد ارزیابی واقع شدند.  حلقه مکمل و مهم در این گزینه های تامین مالی ؛ صندوق های تضمین کننده صندوق ضمانت آمریکای لاتین (FOGAL)   است که تشکل های تولیدی، بانک  و وارد کننده یا خریدار را به هم پیوند می دهد ودر چندین کشور و در “منطقه  آند”  فعالیت می کند. صندوق های تضمین کننده  ازجذابیت لازم برخوردارند زیرا نرخ های بهره را پایین آورده، مدت بازپرداخت اعتبارات را افزایش داده، رابطه بین تولید کننده و بانک را برقرار کرده و د رنهایت، ریسک سیستم های تامین مالی را کاهش می دهند.

جلسه پایانی کارگاه و جمع بندی یافته ها

    در جلسه نهایی، موضوع سیاست های دولتی برای رایزنی وبهبود سازو کار تامین مالی زنجیره های ارزش کشاورزی مد نظر قرار گرفت و کارشناسان با ملاحظه اطلاعاتی که در جلسات قبلی به بحث گذاشته شد، ایده هایی را با هدف کارآیی بیشتر سیاست های دولتی و اقدامات بخش خصوصی مطرح نمودند تا امکان تأمین مالی بهتر و موثرتر در حوزه آمریکای لاتین فراهم آورند. 

    پیام اصلی این نشست آن بود که سیاست های دولتی درتامین مالی زنجیره های کشاورزی باید الزاماً با سیاست های حمایتی غیرمالی دربخش، تکمیل و همراه شود. چالش مهم، طراحی سیاست های دولتی (سیاست های بلندمدت و پایدار) است تا ضمن ادغام ابزارهای قانونی مالی و غیرمالی و تقویت همبستگی بخش های دولتی و خصوصی، موجب آشفتگی نظم و سیگنال های بازارنیز نشود. نقش کلیدی بخش دولتی این است که اطلاعات کافی و وافی برای بهبود روند تصمیم گیری مبتنی برعلم و با هدف ارزیابی و مدیریت بهینه ریسک را فراهم کند که به نوبه خود، هزینه های تامین مالی را کاهش می دهد. بعلاوه، نکته مهم دیگر آنکه؛ نقش مهم دولت ها در سرمایه گذاری در زیرساخت های فیزیکی و ارتباطاتی در مناطق روستایی به منظور تقویت چارچوب قانونی مناسب و موثر برای تأمین مالی زنجیره ارزش است.   

    از آنجا که بسیاری از وزارتخانه های کشاورزی در حوزه های محدودی از کشاورزی تلاش می کنند، لذا باید با سایر موسسات دولتی همکاری کنند تا بتوانند بر فعالان در طول زنجیره ارزش تا  بازار، تأثیر داشته باشند.

  

در خاتمه، اطلاعات جمع آوری شده از نشست کارشناسان در این کارگاه برای طراحی بهتر سیاست های دولتی و اقدامات بخش خصوصی مورد استفاده واقع شده و موجب بهبود روند تامین مالی و تقویت زنجیره های کشاورزی در منطقه خواهد گردید.

 

 

مترجم و ویراستار: احمد یوسفی؛ کارشناس مشاور روابط عمومی و امور بین الملل شرکت مادر تخصصی صندوق حمایت از توسعه سرمایه گذاری در بخش کشاورزی 

دی ماه ۱۳۹۶

اتحادیه ملی تعاونی های کشاورزی کره جنوبی (NACF)

National Agricultural Credit Federation

  

اتحادیه ملی تعاونی های کشاورزی (NACF)، سازمان مرکزی (APEX) ناظر بر ۱۲۲۳ تعاونی چند منظوره عضو است که نماینده ۴/۲ میلیون کشاورز عضو در کره جنوبی هستند. اتحادیه NACFو تعاونی های عضو، با ۴۷ سال سابقه کار، از طریق ارائه خدمات زیر با مشارکت کشاورزان و برای توسعه کشاورزی، تلاش می کند:

  

            – پشتیبانی از بازاریابی و عرضه محصولات کشاورزی اعضاء از مزرعه تا بازار(زنجیره ارزش) شامل تولید، فرآوری و بازاریابی

            – انجام امور و مشاغل بانکی و بیمه ای شامل فعالیت های بانکی NACF، اعتبار تضامنی برای تعاونی های عضو، و همچنین تضمین های اعتباری، بیمه و تجارت و کارت اعتباری

–           حمایت از دامداری، از جمله تولید، فرآوری، بازاریابی و خدمات ترویجی-آموزشی.

            – ارائه خدمات ترویجی و توسعه شامل ارتقاء مکانیزاسیون مزرعه و جنبش تعاونی، آموزش برای بهبود مهارت های کشاورزی و ارائه امکانات رفاهی و  نیازهای تخصصی-مهارتی

 

     هدف اتحادیه NACF  در راستای بهبود وضعیت زندگی کشاورزان از طریق ارتقاء وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنها تعریف شده است. اتحادیه ملی تعاونی های کشاورزی کره جنوبی (NACF) در سال ۱۹۶۱ تأسیس شد تا وضعیت اجتماعی- اقتصادی اعضاء خود را ارتقا بخشیده و از توسعه اقتصادی متعادل برخوردار باشد. نقش این اتحادیه در سه حوزه قابل ارزیابی است: عرضه و بازاریابی، بانکداری و بیمه، و خدمات ترویجی

 

 

 

 

دفتر مرکزی اتحادیه NACFدر سئول-کره جنوبی

واژه شناسی

    اگر چه به معنای واقعی، کلمه “Nonghyup” به تعاونی هایی با اعضای محلی اشاره دارد ولی این اصطلاح توسط کره جنوبی برای توصیف همه تشکل های تعاونی محلی (농협) و ملی،  یعنی اتحادیه NACF (농협중앙회) بکار می رود.

سیر تطورتاریخی اتحادیه

۲۰۱۲ – NACFبه یک اتحادیه با دو شرکت کارگزاری تجدید ساختار نمود تا کارآیی و رقابت پذیری خود را افزایش دهد.

۲۰۱۱ –اتحادیه بین المللی تعاون (ICA) ، آنرا به عنوان “نهمین اتحادیه تعاونی بزرگ” در جهان نامید.

سال ۲۰۱۱ – مجتمع مسکونی اتحادیه  برای پذیرش و اسکان ۵۰۰ دانشجو از خانوارهای کشاورزی آماده شد.

۲۰۱۱ –  مراسم بزرگداشت ۵۰ امین سالگرد  انتخاب لوگو و شعار اتحادیه برگزار شد.

۲۰۰۸ – اتحادیه بین المللی تعاون (ICA) ، اتحادیه NACFرا به عنوان “سومین اتحادیه تعاونی بزرگ” در جهان معرفی نمود .

 2008 –  مرکز خدمات بانکداری بین المللی (IB) در گروه مالی اتحادیه در کره جنوبی فعال گردید.

۲۰۰۷ –آقای چویی وون بیونگ Choi Won-Byung)) به عنوان رئیس اتحادیه NACFانتخاب شد.

۲۰۰۶ –  میزبانی “۳۷مین کنگره جهانی کشاورزان” برای فدراسیون بین المللی تولید کنندگان کشاورزی (IFAP)

۲۰۰۶ –اعمال نظام سرمایه گذاری و وثیقه اتحادیه  پس از کسب وثیقه های سجونگ (Sejong)

۲۰۰۵ – معرفی مدیر اجرایی(CEO) برای هر بخش از فعالیت های اتحادیه

۲۰۰۴ –  اجرای کمپین ترویجی تحت عنوان: “جامعه روستایی جدید و تعاونی کشاورزی جدید”

۲۰۰۴ –  بنیاد فرهنگ و رفاه اتحادیه (Nonghyup) تاسیس شد.

۲۰۰۲ –پی ریزی شرکت مدیریت اموال اتحادیه (NH-CA Asset Management) با همکاری شرکت فرانسوی “”Crédit Agricole

۲۰۰۱ –برگزاری و میزبانی مجمع عمومی اتحادیه بین المللی تعاون (ICA)  در کره جنوبی

۲۰۰۰ –یکپارچه سازی اتحادیه  NACF  با ادغام فدراسیون های تعاونی های کشاورزی، دامداری و جین سنگ

۱۹۹۸ – کسب گواهینامه ایزو ۹۰۰۲ برای نام تجاری Kimchi“” بعنوان برند تجاری NACFبرای تامین غذای رسمی بازیهای المپیک ۱۹۹۸

۱۹۹۵ –تاسیس تعاونی بازرگانی کشاورزی کره، در قالب یک شرکت تابعه برای بازاریابی، فروش و عرضه فرآورده های کشاورزی

۱۹۹۵ –گشایش  و راه اندازی بخش های مستقل عرضه، بازاریابی، بانکداری و بیمه  در مجموعه اتحادیه

۱۹۸۹ –راه اندازی یک سامانه رای گیری مستقیم برای انتخاب رئیس تعاونی های عضو و رئیس NACF

۱۹۸۶ –تامین و توزیع نفت بدون مالیات(یارانه ای) برای ماشین آلات و تجهیزات مزرعه ای

۱۹۸۵ –ایجاد و فعال سازی مرکز فناوری اطلاعات مجهز به ۳۶۰ شبکه آنلاین

۱۹۸۴ –  راه اندازی خدمات بیمه آتش سوزی سالانه

۱۹۸۴ –  طراحی و اجرای خدمات کارت اعتباری

۱۹۸۱ –  تغییر و اصلاح سلسله مراتب  3 سطحی اتحادیه به یک سازمان دوسطحی، متشکل از تعاونی های مستقل و در راس آنها، اتحادیه NACF

۱۹۶۹ –بسترسازی و راه اندازی کسب و کارهای اعتباری براساس نظام تضامنی

۱۹۶۱ –تشکیل اتحادیه NACFبا ادغام تعاونی های کشاورزی و بانک کشاورزی  بر اساس قانون تعاون کشاورزی کره جنوبی

 

تعداد تعاونی های عضو از ماه فوریه ۲۰۱۲

   

طبقه بندی تشکل های وابسته           تعداد تعاونی ها

از سال ۲۰۱۲

تعاونی های منطقه ای (استانی)          968

تعاونی های تولید

محصولات کشاورزی            میوه جات            25

            سبزیجات            17

            باغبانی   3

تعاونی های دامداران منطقه ای(استانی)            118

 

تعاونی های تولید

فرآورده های دامی   محصولات لبنی     13

            پرورش خوک        7

            طیور      2

            زنبورعسل            1

            خرگوش و گوزن    1

تعاونی های تولیدکننده محصولات جین سنگ    12

جمع کل: ۱۱۶۷

 

 

 

     تعاونی های عضو اتحادیه، تحت کنترل اعضاء و متشکل ازگروه های تجاری خودمختاری هستند که به جای سرمایه گذاری های مالی دولتی، از طریق مشارکت مالی (سهام)اعضاء  تامین می شوند. آنها به نوبه خود و با پرداخت های سازمانی منظم، اتحادیه NACFرا مورد حمایت قرار می دهند. اعضاء تعاونی ها روسای خود را مستقیماً انتخاب کرده و آنها نیز متعاقباً “رئیس اتحادیه” را برمی گزینند. در هر حال، اعتبار و مقبولیت سازمانی اتحادیه NACF، در کره جنوبی، مانند هر سازمان بزرگی، با چالش ها و ابهاماتی مواجه است.

کشاورزان عضو و اعضای وابستهAssociate Members))

     تعاونی های عضو اجازه می دهند که افراد غیر کشاورز، که سرمایه مشخصی را درتعاونی سرمایه گذاری کرده اند، حساب های بانکی معاف از مالیات در اتحادیه باز کرده و به برخی خدمات، دسترسی داشته باشند. با این حال، در حالی که کشاورزان عضو، به عنوان صاحبان یا سهامداران اصلی تعاونی تعریف می شوند، اعضای وابسته، صرفاً می توانند دسترسی محدودی به این تعاونی ها داشته و یا در آن، نفوذ داشته باشند.

     در دسامبر ۲۰۱۱، تعداد کشاورزان عضو ۲۴۴۶۸۳۶ نفر و تعداد اعضای وابسته ۱۵،۲۶۲،۶۱۱ نفر بود. در سال ۲۰۱۰ این ارقام به ترتیب ۲۴۴۷۷۶۵ و ۱۴۴۸۳۵۳۲ بود که نشان دهنده کاهش تعداد کشاورزان عضو به میزان ۹۲۹ نفر و افزایش اعضای وابسته به ۷۷۹۷۰۹ نفربوده است.

تعداد تعاونی ها

    در پایان سال ۲۰۱۱، اتحادیه NACF  شامل ۱،۱۶۷ سرشعبه و ۳،۳۰۶ تعاونی بود.

وضعیت کشاورزی کره جنوبی

     انعقاد و اجرای توافقنامه های بین المللی اخیر بر کشاورزی کره جنوبی تاثیرات قابل ملاحظه ای گذاشته و موجب رشد کارایی  NACFاز طریق خدمات ترویجی شده است. این اقدامات شامل انعقاد توافقنامه تجارت آزاد کره جنوبی و اتحادیه اروپا در جولای ۲۰۱۱ و توافقنامه تجارت آزاد بین ایالات متحده آمریکا و جمهوری کره است که در تاریخ ۱۵ مارس ۲۰۱۲ اجرایی گردید. موافقتنامه های پیشنهادی مشابهی نیز میان چین و کره جنوبی مد نظر می باشد. این موضوع درجلسه رسمی ۲۴ فوریه ۲۰۱۲ نیز، در مرکز تجارت جهانی سئول بحث و اطلاع رسانی گردید.

 

   البته، در مورد توافقنامه های تجارت آزاد و در روند نامطمئن تولید کشاورزی کره، نگرانی هایی مطرح شده است. مجموع تولیدات بخش کشاورزی در سال ۲۰۱۱ برابر با ۶۲/۴۴ تریلیون KRWبوده که نسبت به سال ۲۰۱۰ با  68/41 تریلیون KRW، از ۱/۷ درصد رشد حکایت داشته که  شامل رشد ۵/۸ درصدی در بخش دام و دامداری بوده است. این در حالی است که موسسه اقتصاد روستایی کره (KREI) انتظار داشت که کل تولید صنایع کشاورزی در سال  2012  شاهد ۱/۱٪  کاهش رشد باشد.

 

بازنگری عملیاتی

 

     دفتر مرکزی NACFدر سئول، در ۲ مارس ۲۰۱۲،  شیوه های عملیاتی خود را بازسازی کرد و شرکت های تابعه خود در امور مالی و بازرگانی را با استناد قانون تعاون کشاورزی، مورد تجدید نظر قرار داد و هیئت مدیره نیز در ۲ فوریه همان سال،  مصوبه آنرا صادر کرد. از این پس،  اتحادیه NACFجدید به همراه اداره ترویج و پشتیبانی، واحد بازرگانی و عرضه محصولات کشاورزی، واحد بازاریابی و عرضه ی دام و واحد بزرگ بانک تعاونی، بعنوان مرکزیت تعاونی های عضو، عمل می کند.

 

بخش ترویج و پشتیبانی

   اتحادیهNACF  از فعالیت های عملیاتی و مدیریتی تعاونی های عضو حمایت کرده و ضمن تامین خدمات آموزشی و مهارتی لازم را برای اعضا و ارکان خود، به ترویج  و حمایت از حقوق کشاورزان می پردازد. همچنین، تاکید برسرمایه گذاری در زنجیره های ارزش، از طریق توسعه و ترویج فن آوری های نوین کشاورزی و تولید کیفی و کمی محصولات کشاورزی، در کانون توجه این اتحادیه قرار دارد.

 

واحدهای بازاریابی و عرضه

    اتحادیه  مصمم به پشتیبانی و بازاریابی از تولید، توزیع، فرآوری و مصرف محصولات کشاورزی و دامی  بوده و معتقد است که با افزایش درآمد خانوارهای کشاورزی از طریق افزایش کانال های فروش و کاهش هزینه های کشاورزی، می توان انگیزه و تمرکز کشاورزان را برای تولید هرچه بهتر و بیشتر محصولات کشاورزی، تقویت نمود.

 

واحد بانک تعاون

   واحد بانکی به عنوان واسطه و تسهیل کننده، عمل کرده و خدمات وام و پس انداز را برای تعاونی های عضو و مشارکت در سایر مشاغل موضوعی ارائه می دهد. از سال ۲۰۱۱ تا کنون، مجموع سپرده های بانکی به ۲۰۹ تریلیون KRW   و حجم وام های اعطایی به ۱۴۶ تریلیون KRWبالغ گردیده است.

 

شرکت های تابعه و وابسته

شرکت کارگزاری مالی

   هدف این شرکت کارگزار و موسسات تابعه آن (به شرح زیر)، تأمین و تضمین بودجه و درآمد لازم برای استمرار فعالیت ها و وظایف ذاتی NACFو ارائه خدمات متمایز بانکی به مشتریان خود است. این خدمات مالی، طیف متنوعی از امور مانند؛ سپرده ها، وام های اعتباری، بیمه، ارزهای خارجی و اوراق بهادار را شامل می شوند:

 

•NH Nonghyup، بانک تعاونی اتحادیه ، با مسئولیت محدود

•Nonghyupشرکت بیمه ، با مسئولیت محدود

•شرکت مشاور بیمه و اموال با مسئولیت محدود

•NH-CA  شرکت مدیریت اموال با مسئولیت محدود

•NH Nonghyupشرکت سرمایه گذاری و اوراق بهادار

•  شرکت سرمایه گذاری و تجاری با مسئولیت محدود NH Nonghyup Investment & Futures Co.،

•NHشرکت مدیریت امور سرمایه

 

شرکت کارگزاری امور تجاری

    هدف این شرکت و زیر مجموعه های تابعه آن( بشرح زیر)، بازاریابی و عرضه محصولات کشاورزی و دامی با استفاده از متخصصین خبره در توزیع موثر کالاهاست:

•شرکت بازرگانی تعاونی کشاورزی کره

•شرکت شیمی Namhae

•شرکت یانگ ایل شیمی با مسئولیت محدود

•شرکت هان سامین

•  شرکت خدمات پشتیبانی

•شرکت تعاونی تجاری کشاورزی کره جنوبی

•شرکت تعاونی بازرگانی کشاورزی پوسان

•شرکت تعاونی بازرگانی کشاورزی چونگ بوک Chungbuk

•مرکز بازرگانی محصولات کشاورزی دا جی اون Daejeon Co.، Ltd.

•شرکت تعاونی کشاورزی              Nonghyup-Agro

•شرکت تعاونی کشاورزی نانگ سا  Samhyup Nongsa

•شرکت تعاونی خوراک دام Nonghyup Feed          

•  شرکت تعاونی موگوچون  Nonghyup Moguchon           

 

 

 

 

 

اتحادیه ملی تعاونی های کشاورزی کره جنوبی (NACF)

농협중앙회/ 농업협동조합

 

  

 

    درلوگوی رسمی NACF، نماد “V” نشان دهنده “جوانه” و “برنج” است که به معنی توسعه ابدی کشاورزی کره است، در حالی که شکل “O” به مفهوم “ملایمت”، “پول” و “تعاون” بکار رفته است.

 

   بانکداری، بازرگانی و عرضه محصولات کشاورزی و دامی و ارائه  خدمات ترویجی، از جمله ماموریت های اصلی این اتحادیه در کره جنوبی است. این اتحادیه در سال ۲۰۱۱ قریب به ۱ میلیارد وون  درآمد ناخالص عملیاتی داشته و ارزش اموال آن به بیش از ۳۰۰ تریلیون وون بالغ گردیده است. مدیر عامل این اتحادیه معتقد است که به کمک شبکه گسترده تعاونی ها و شعب بانکی آن در داخل و حتی در برخی پایتخت های اقتصادی جهان، بیشترین خدمات و منافع مالی-اعتباری، به نفع مشتریان، کشاورزان و اعضاء جامعه محلی این کشور فراهم آمده است. وی همواره بر لزوم تحول دائمی نظام اجرایی اتحادیه در جهت مواجهه با تقاضاهای فزاینده و ساخت آینده ای امیدبخش برای بهره برداران، تاکید دارد.

 

****************************

 

 

اصول مهم و ارزشی گروه مالی

     این گروه در پرتو اصول و باورهایی که با همفکری فعالان و دست اندرکاران مالی اتحادیه، تدوین شده، مجموعه ای از استانداردهای ارزشی را بشرح زیر، برای رویکرد ها و اقدامات خود برگزیده است:

•مشتری مداری

    مشتریان در اولویت نخست قرار دارند. رویکردها و اقدامات ما بر اساس صداقت و اعتماد، استوار بوده  و در نهایت، مسئولیت خود را در قبال جامعه انجام می دهیم.

•عملکرد محوری

     گروه برای رسیدن به برترین ها، اهداف چالش برانگیزی را منظور کرده و از بهترین تخصص ها برای نیل به این اهداف استفاده می کند. اجرای برنامه های گروه با اشتیاق، سرعت و قدرت همراه است.

•ابتکارآفرینی

    ما توان رقابتی لازم را از طریق خلاقیت و نوآوری، برای هدایت بازار به سوی آینده ای روشن فراهم می کنیم.

•اعتماد متقابل

    ما در تلاش برای تقویت همبستگی سازمانی بوده و با احترام و توجه به سایر شرکای مالی، بنگاه ها و فعالان تجاری، به دنبال رشد هستیم.

 

 

 

ویژگی های گروه مالی:

 

                                چشم انداز: بهترین گروه مالی تعاونی آسیایی در جهان

اصول مدیریت: فراتر از انتظار مشتری، توسعه استعدادهای برتر، ایجاد بستر هم افزایی در گروه، مشارکت با جامعه

ارزش های اصلی: مشتری مداری، عملکرد محوری، ابتکار آفرینی، اعتماد متقابل

برترین شیوه های اجرایی: ارزشمندی مشتری، هدفمندی، تفکر خلاق، ارتباط بهتر، تسخیر و جلب قلوب مشتریان، روحیه چالشی و خطرپذیری، تحول گرایی، بهبود همگرایی، اولویت بخشی به نیاز مشتری، خود پرورشی، بهبود مستمر، ملاحظه منافع مشترک، مشارکت اجتماعی، شور و اشتیاق در خدمت، شاخص بودن، همکاری متقابل

 

•راهبردهای کسب و کار

راهبردهای توسعه گام به گام:

 

گام ۱- حفظ رقابت در کسب و کارهای ساختاری

  – گذارموفق و تثبیت مقدماتی یک سیستم گروه مالی

  – تقویت توانمندی های فعالان اصلی کسب و کار در فعالیت های بانکداری و بیمه

  – حضور به عنوان “متخصص مالی سبز” با تاکید بر تامین مالی بخش کشاورزی

  – به حداکثر رساندن ارزش ها و ظرفیت های تجاری گروه و بستر سازی برای رشد آینده

 

گام ۲- برقراری تعادل در روند رشد فعالیت های تجاری

– حداکثرسازی هم افزایی بین تشکل های گروهی و فعالیت های تجاری

– رشد متقابل بین بخش های بانکی و غیر بانکی

– ایجاد یک ساختار پایدار سودمند و تقویت مدیریت جامع در گروه مالی

 

گام ۳- تبدیل شدن به یک گروه تعاونی مالی جهانی

– تثبیت وضعیت خود به عنوان شرکت مالی پیشرو در کشور و گسترش عملیات در خارج از کشور

– گسترش شبکه جهانی خود و بررسی شیوه های جدید رشد

– حفظ و توسعه هویت خود به عنوان بهترین گروه مالی تعاونی در آسیا

 

**********************

ماموریت: تعاون و نوآوری

“ما با استفاده از سازوکار تعاون و نوآوری، برای بهبود شرایط ملت و جامعه روستایی خود تلاش کرده و

آینده ای موفقی را به کشاورزان نوید داده و ارزش های متعالی را برای مخاطبان خود به ارمغان خواهیم آورد”.

۱-         اصل رشد و تعالی

              تعاون و نوآوری

–           همکاری و رشد  در سایه باهم بودن

–           تحول گرایی و نوآوری برای پایداری مدیریت

 

 

  

 

                          

۲-         آرمان های نهایی

    آینده ای سرشار از موفقیت برای کشاورزان

–           تلاش برای نشاط و  توسعه کشاورزان

–           حمایت از توسعه اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی کشاورزان

 

۳-  احترام به شرکای تجاری 

      بیشترین ارزشگذاری برای مشتریان و مخاطبان  

•           مخاطبان به عنوان شرکای توسعه پایدار

•           تامین غذای سالم و خدمات مالی مناسب همراه با ترویج ظرفیت های کشاورزی و جامعه روستایی

 

۳-         نقش اجتماعی

  توسعه ملت و جامعه محلی

•           ملت و جامعه روستایی کره جنوبی، اساس بقاء و توسعه اتحادیه

•           تامین منافع متقابل در سایه تعاون و نوآوری

 

 

******************

 

چشم انداز

گروه مالی اتحادیه

بانک تعاون اتحادیه: محبوب ترین بانک در کره جنوبی

شرکت بیمه عمر اتحادیه: تضمین کننده سلامت و سرزندگی پایدار در جامعه بهره برداران

شرکت بیمه اموال و خسارت: تامین کننده نشاط  و آسودگی بهره برداران

شرکت سرمایه گذاری و اوراق بهادار: نوآوری در حفظ و افزایش سرمایه ها

شرکت مدیریت اموال: مروج و مبتکر مدیریت پیشرو در حفظ و حراست از اموال ملی

شرکت مدیریت سرمایه: قابل اعتماد در اعطاء وام برای حفظ و ارتقاء ارزش سرمایه

بانک تعاونی پس انداز: بانک مطمئن برای جمع آوری پس اندازهای خرد

آرمان های گروه مالی

هم افزایی یکپارچه

بهترین در آسیا

تلاش برای صعود از رده بهترین در کره جنوبی به سوی بهترین در آسیا

در تراز جهانی

حفظ رقابت در عرصه های جهانی

حفظ هویت شاخص گروه به عنوان شریک و حامی بخش کشاورزی کره جنوبی

******************

 

 

مترجم و ویراستار: احمد یوسفی؛ کارشناس مشاور روابط عمومی و امور بین الملل شرکت مادر تخصصی صندوق حمایت از توسعه سرمایه گذاری در بخش کشاورزی 

آذرماه ۱۳۹۶

National Bank for Agriculture and Rural Development (NABARD)

بانک ملی توسعه کشاورزی و روستایی هند

 

تاریخچه تاسیس و مأموریت

    از نظردولت هند، اعتبارات سازمانی در ارتقاء اقتصاد روستایی، از ابتدای برنامه ریزی، نقش واهمیت بسزایی داشته است. به همین دلیل، بانک مرکزی هند (RBI) با اصرار دولت هند، کمیته ویژه ای را جهت بررسی ترتیبات لازم برای اعتبارات سازمانی برای توسعه کشاورزی و روستایی (CRAFICARD)، و تبیین جنبه های حیاتی آن تشکیل داد. این کمیته در تاریخ ۳۰ مارس ۱۹۷۹ تحت رهبری آقای سیوارامان، عضو سابق کمیته برنامه ریزی در دولت هند، پی ریزی گردید.

     گزارش موقت کمیته که در تاریخ ۲۸ نوامبر سال ۱۹۷۹ ارائه شد، نیاز به یک ابزار سازمانی جدید، توجه جدی و جهت گیری هدفمند  بر مسائل مربوط به تخصیص اعتبارات به امور توسعه روستایی، تاکید داشت. در متن توصیه های این گزارش، تشکیل یک موسسه مالی توسعه منحصر به فرد جهت پاسخگویی به این آرمان ها مطرح بود که  نهایتاً بموجب قانون شماره ۶۱ سال ۱۹۸۱، به تشکیل بانک ملی توسعه کشاورزی و روستایی (NABARD) در هند، منجر شد.

   این بانک در تاریخ ۱۲ جولای ۱۹۸۲ با انتقال وظایف اعتبارات کشاورزی بانک مرکزی هند و شرکت تامین مالی و توسعه کشاورزی (ARDC) تاسیس و در تاریخ ۵ نوامبر ۱۹۸۲، وظیفه خدمات رسانی به مردم توسط نخست وزیر وقت، خانم ایندیرا گاندی ، به این بانک محول گردید.

    سرمایه اولیه بانک ۱۰۰ کرور روپیه ( ) تعیین وتا سال ۲۰۱۶ به  سرمایه ای بالغ بر ۵۰۰۰ کرور افزایش یافت. به دنبال تجدید نظر در ترکیب سرمایه گذاری بین دولت هند و بانک مرکزی،   4980کرور (۶/۹۹%) سهام آن متعلق به  دولت و ۲۰ کرور(۴/۰%) نیز ازسوی بانک مرکزی هند، تامین شده است.

مأموریت

      ”  ترویج و توسعه سازمانی و ابتکارات نوآورانه، از طریق حمایت های مالی-اعتباری و خدمات مرتبط با آن و در جهت تحقق اهداف توسعه  پایدار و  تعالی عادلانه  بخش کشاورزی و روستایی “.

   “درخت انجیر  بزرگ و تنومند است، ولی نه به دلیل تنه آن، بلکه به برکت جوانه ها و شاخ و برگ های پربارش. ما از همکارانمان قدردانی می کنیم، زیرا آنها هستند که امکان دسترسی و خدمات رسانی ما را به بخش های روستایی هندوستان، فراهم می کنند “.

فعالیت های ما

      ابتکارات ما با هدف ایجاد روستاهایی قدرتمند و خودکفا درهندوستان، از طریق سازوکارهای سازمانی هدفمند صورت می پذیرند که به سه دسته مالی، توسعه ای و نظارتی تقسیم می شوند. این ابتکارات ما را تقریباً به هر جنبه ای از اقتصاد روستایی مرتبط می کنند. از ارائه پشتیبانی مالی تا پی ریزی زیرساخت های روستایی؛ از تهیه طرح های اعتباری شهرستانی تا هدایت و انگیزش صنعت بانکی در جهت دستیابی به این اهداف؛ از نظارت بر بانک های تعاونی و بانک های منطقه ای در روستاها (RRBs) تا کمک به آنها در ایجاد عملیات بانکی صحیح؛ از طراحی پروژه های توسعه ای جدید تا اجرای طرح های توسعه ای دولت مرکزی هندوستان؛ از آموزش هنرمندان صنایع دستی تا ارائه بستر مناسب برای بازاریابی و فروش محصولات آنها.

    در طول سالها، ابتکارات ما میلیونها زندگی روستایی را در سراسر کشور در معرض دید و خدمات متنوع  قرار داده اند. دستاوردهای برجسته و شاخص ما همان دستاوردهای هندوستان بشمار می روند.  پروژه ارتباط و تعامل بانکی با گروه های خودیار روستایی (SHG) که توسط بانک ما در سال ۱۹۹۲ راه اندازی شد، به بزرگترین پروژه  اعتبارات خرد د رجهان شهرت و ارتقاء یافته است.  کارت اعتباری کیسان ((Kisan Credit Cardکه ما طراحی کردیم، مایه راحتی و رفاه هزاران تن از کشاورزان هندوستان شده است. ما یک پنجم کل زیرساخت های روستایی هند را تامین مالی کرده ایم. ما در زمینه طراحی و توسعه آبخیزداری به عنوان ابزاری برای تثبیت و پایداری اقلیم ها پیشگام بودیم.  موارد زیر در واقع، بخشی از خدمات متنوع ماست و از شما می خواهیم  تا ما را بهتر درک کنید:

 •          وام برای قطب های صنعتی مشخص و واحد های فرآوری مواد غذایی در آنها

    توسعه صنایع غذایی در کشور توسط دولت هند به عنوان اولویت راهبردی تلقی می شود، زیرا از مهم ترین بخش ها در زنجیره ارزش کشاورزی بشمار می رود. وزارت دارایی هند در سال ۲۰۱۴، با اتخاذ این رویکرد، صندوق ویژه ی را با اعتبار ۲،۰۰۰ کرور در بانک ما تاسیس نمود تا با ارائه وام های کوتاه مدت و کم بهره به پارک های غذایی مشخص  و صنایع تبدیلی مواد غذایی در آنها، این زنجیره را تقویت نماید.

اهداف صندوق عبارتند از:

•           •ایجاد انگیزه برای توسعه بخش صنایع غذایی براساس رهیافت خوشه ای( موضوعی و محصولی و منطبق بر تقاضای بازارهای هدف) در کشور؛

•           •کاهش ضایعات تولید در بخش کشاورزی؛

•           ایجاد فرصت های شغلی بیشتر به ویژه در مناطق روستایی؛

 

اهداف تامین مالی از صندوق

           صندوق وام های مدت دار را برای مقاصد زیر تامین می کند:

•           توسعه / ایجاد تمام زیرساخت های مورد نیاز در قطب های صنعتی کشاورزی

•           تقویت / نوسازی / ایجاد زیرساخت های تکمیلی در قطب های صنعتی کشاورزی

•           •ایجاد واحدهای فرآوری خاص یا هر واحد دیگری که برای حمایت از عملیات صنایع غذایی در قطب های صنعتی کشاورزی ضرورت داشته باشند؛ و

•           •مدرن سازی واحدهای فرآوری موجود در قطب های صنعتی کشاورزی که منجر به ارتقاء فن آوری در فرآوری، اتوماسیون، بهره وری، بهبود کیفیت محصول، کاهش هزینه ها و غیره می شود.

 

 وام گیرندگان واجد شرایط:

           نهادهای زیر واجد شرایط  اخذ وام مدت دار از صندوق اعتبار بانک ما هستند:

 

•           دولت های ایالتی؛

•           سازمان هایی که از سوی دولت های ایالتی یا دولت مرکزی هند معرفی و تایید می شوند؛

•           پروژه های سرمایه گذاری مشترک با بانک

•           وسایل نقلیه ویژه (ماشین آلات و تجهزات کشاورزی)

•           تعاونی ها

•           اتحادیه های تعاونی

•           تعاونی های تولید کشاورزی

•           شرکت ها

•           موسسه های مرتبط

•           کارآفرینان و غیره

 

اعطاء وام به مجتمع های ذخیره سازی، انبارهای سرد و زیرساخت های مربوط به زنجیره  سرد

•               بدنبال اعلام تخصیص اعتباری بالغ بر ۵۰۰۰ کرور از سوی بانک مرکزی به  بانک ما در بودجه سال ۱۵- ۲۰۱۴ جهت حمایت از ایجاد زیرساخت های لازم برای ذخیره سازی کالاهای کشاورزی، دستورالعمل مربوط به ایجاد “صندوق زیربنایی مجتمع های ذخیره سازی” در بانک NABARDنیز، صادر شد. صندوق در نظر دارد تا با توسعه وام در بخش های خصوصی و دولتی، زمینه ساخت انبارها، سیلوها، ذخیره سازی های سرد و دیگر زیرساخت های زنجیرۀ سرد را گسترش دهد.

فعالیت های تحت پوشش

•              برای پروژه های مربوط به ایجاد زیرساخت های انباری با حداقل ظرفیت ۵۰۰۰ تن  برای ذخیره سازی محصولات کشاورزی وسایر اقلام وابسته، وام هایی از جمله در ساخت  موارد زیراعطاء می شود:

•           انبارها

سیلوها

•           سردخانه ها، انبارهایی با فضاهای کنترل شده، سایر فعالیت های زیرساختی در زنجیره ی سرد مانند سردخانه های بسته / یکپارچه، کامیون های یخچال دار، کولر دار، واحدهای  انجماد سریع ، زیرساخت های سرد / انجماد و غیره

•           ساخت و ساز / نوسازی / ارتقاء زیرساخت های بازاریابی و بازاررسانی محصولات کشاورزی

•           مدرن سازی / بهبود پروژه ها و تجهیزات زیربنایی در ذخیره سازی های موجود بر اساس اولویت، در صورتی که منجر به  افزایش علمی درظرفیت ذخیره سازی شود.

•           برای پروژه های دولت ها / شرکت های دولتی، حداقل ظرفیت مد نظر قرار ندارد.

   

 

موسسات و نهادهای واجد شرایط :

•دولت های ایالتی؛

•موسسات متعلق به سازمان های دولتی / ایالتی، تعاونی ها، اتحادیه های تعاونی ها، تشکل های تولیدی کشاورزی، اتحادیه ها و تشکل های کشاورزان و غیره؛

•اصندوق های اعتبار کشاورزی روستایی (PACS) / انجمن های بازاریابی تعاونی (CMS) یا تشکل های مشابه

•سازمان ها / شرکت ها / کارآفرینان و غیره

•کمیته بازاریابی محصولات کشاورزی (APMCs)

تسهیلات اعتباری برای اتحادیه های بازاریابی

    اتحادیه ها و تعاونی های بازاریابی نقش بسیار مهمی در مدیریت کسب و کارهای کشاورزی و زنجیره ارزش / تامین محصولات مختلف کشاورزی دارند. فعالیت های عمده این نهادها عبارتند از:

 •تهیه کالاهای کشاورزی شامل شیر

•جمع آوری، ذخیره و ایجاد ارزش افزوده در چند کالای منتخب مانند شیر و غیره

•بازار یابی

 

     تعداد زیادی از کشاورزان، تشکل های تولیدی و تعاونی های روستایی برای بازاریابی محصولات خود و اخذ خدمات ارزش افزوده مانند تامین مواد اولیه و ذخیره سازی، وابسته به این نهادها هستند. عملیات بازاریابی توسط این اتحادیه ها و تعاونی ها، نیازمند تخصیص اعتبارات فصلی، به موقع و کوتاه مدت برای حمایت از فعالیت های روزمره آنهاست.

 موسسات واجد شرایط

     مؤسسات زیر واجد شرایط دریافت کمک مالی از محل طرح “تسهیلات اعتباری به اتحادیه ها” هستند:

 

۱-  دولت های ایالتی / دولت مرکزی، اتحادیه های بازاریابی کشاورزی، سازمان ها

۲-  اتحادیه ها و تعاونی های لبنی

۳-  اتحادیه ها و تعاونی های بازاریابی کشاورزی

۴-  شرکت های ثبت شده

 

صندوق توسعه زیرساخت های روستایی

    در سالهای ۱۹۹۵-۱۹۹۶ ، دولت هند این صندوق را در بانک NABARDو با سرمایه اولیه    2 میلیون  کرور روپیه  تاسیس نمود. متعاقباً،  با تخصیص ۲۵۰۰۰ کرور روپیه برای سال های ۱۸-۲۰۱۷ تحت دستورالعمل های قانونی، این تخصیص مجموعاً به  2925500   کرور، بالغ شده که  شامل ۱۸،۵۰۰ کرور در قالب   طرح هندی “بهارات نیرمان” می شود.

فعالیت های واجد شرایط

    در حال حاضر ۳۶ فعالیت واجد شرایط تحت نظر این صندوق و مورد تایید دولت مرکزی منظور و در سه طبقه بندی بزرگ، معرفی شده اند:

•کشاورزی و زیربخش های مربوطه

•بخش اجتماعی

•تعاملات روستایی

 موسسات واجد شرایط

 •دولت های ایالتی / حوزه های تحت پوشش اتحادیه ها

•شرکت ها و سازمان های متعلق به  یا تحت مدیریت دولت ایالتی

•سازمان های پشتیبانی شده / حمایت شده از سوی دولت ایالتی

•موسسات بومی / گروه های خودیار ((SHGs/ سازمان های غیر دولتی

{مشروط به ارائه پروژه ها از طریق ادارات ذیربط در دولت ایالتی (مثلاً  اداره امور مالی)}

 

کمک های مستقیم به بانک های تعاونی

۱. ضرورت کمک های مستقیم به بانک های تعاونی

      پیاده سازی طرح بازسازی دولت هند تحت عنوان ساختار اعتباری کوتاه مدت (STCCS) به موجب توصیه های کمیته وایدیانتان، بانک های مرکزی تعاونی شهرستانی (DCCBs) را قادر ساخته تا به طور مستقیم، از هر موسسه مالی تحت نظارت / تایید بانک مرکزی هند وام بگیرند. در نتیجه  این مقررات مفید، بانک NABARD  یک محصول پیشرفته به نام ” بسته اعتباری چند منظوره کوتاه مدت” (STMPCP) برای ارائه کمک مالی به بانک های تعاونی (StCBs / DCCB) طراحی نمود. هدف اصلی آن بود تا منابع وام و اعتبارات بانک، گسترش یافته و نقش آن در انواع مختلف عملیات کسب و کار، متنوع شود.

 

۲. اهداف تحت پوشش طرح STMPCP

     الف: اعتبارات چند منظوره کوتاه مدت

 •الزامات سرمایه گذاری

•تعمیر و نگهداری تجهیزات کشاورزی و سایر امکانات تولیدی

•ذخیره / طبقه بندی / بسته بندی محصولات زراعی

•فعالیت های بازاریابی

•وام برای تولید محصولات زراعی (در صورت نیاز بیش از ۳۰۰۰۰۰روپیه)

•تسویه بدهی های قدیمی و  تامین سایر نیازهای اجتماعی- اقتصادی

•علاوه بر موارد فوق، تمام اهدافی که تحت بند ۲۱ (۱) (i) تا (v) از قانون سال ۱۹۸۱ بانک، تحت پوشش قرار می گیرند نیز، واجد شرایط   برای دریافت اعتبار از محل این طرح هستند.

     ب: کمک به بانک های تعاونی برای  اعطاء وام به کارخانه های شکر

  صندوق اعتبارات بلند مدت برای آبیاری

۱. تاریخچه تاسیس

 

      وزیر دارایی اتحادیه ، طی سخنرانی بودجه خود در سال ۱۷-۲۰۱۶ اعلام کرد؛ صندوق اعتبارات بلندمدت اختصاصی آبیاری (LTIF) را در بانک NABARDبا سرمایه اولیه  20،۰۰۰ کرور روپیه برای تأمین بودجه و تسریع در تکمیل پروژه های ناقص آبیاری در کشور تاسیس نموده است. با طراحی مأموریت دیگری در وزارت منابع آب، طرح توسعه  و احیاء رودخانه  گنگ (MoWR، RD & GR) برای اجرای عملیات آن در دستور کار قرار گرفت. صندوق بلند مدت آبیاری (LTIF) با هدف پر کردن شکاف منابع و تسهیل عملیات اجرایی این پروژه ها در طول سال های ۲۰-۲۰۱۶ مد نظر قرار داده و ۲۳ پروژه (اولویت اول) شناسایی شده را تا سال ۲۰۱۶-۱۷ تکمیل نموده ، ۳۱ پروژه (اولویت دوم) را  طی سال های ۱۸-۲۰۱۷ میلادی و تکمیل ۴۵ پروژه (اولویت – III) باقیمانده را نیز، درسال های ۲۰-۲۰۱۹ هدفگذاری کرده است.

 

نهاد قرض گرفتن واجد شرایط

     برای مشارکت و تمرکز بهتر، آژانس ملی توسعه آب (NWDA)، که یک تشکل ثبت شده تحت قانون ثبت انجمن های سال ۱۸۶۰ و فعال در چارچوب آیین نامه های وزارت منابع آب (MoWR) در دولت هند، می تواند از منابع LTIFاعتبار بگیرد. دولت های ایالتی نیز می توانند بطور مستقیم ازبانک NABARDتحت شرایط LTIFقرض گرفته و سهم دولت را در پروژه ها تامین نموده یا منابع خود را تقویت کنند. تا کنون  99 پروژه در ۱۸ ایالت، شناسایی شده اند که عبارتند از: آندرا پرادش، آسام، بیهار، چاتیسگر، گوا، گجرات، جامو و کشمیر، جارخند، کارناتاکا، کرالا، مادایا پرادش، مهاراشترا، مانیپور، اوریسا، پنجاب، راجستان، تلانگانا و اوتار پرادش.

 

تامین مالی و حمایت از تشکل های تولیدی

       بانک در سال ۲۰۱۱ با طراحی اولیه “صندوق توسعه تشکل های تولیدکنندگان (PODF)”، حدود  50 کرور روپیه نیز به آن اختصاص داد.

    این صندوق، با اتخاذ یک رویکرد انعطاف پذیر از روند تشکیل و تأمین مالی تشکل های تولیدی و پاسخگویی به نیازهای آنان، حمایت می کند. هر بنگاه تولیدی ثبت شده یا شرکت تولید کننده (برابر قانون ثبت شرکت های سال ۱۹۵۶)، تعاونی های تولید، اتحادیه های کشاورزی ثبت شده، MACS(شرکت های تعاونی همکار)، شرکت های تعاونی صنعتی ، دیگر اتحادیه های ثبت شده و غیره، که توسط تولید کنندگان تاسیس شده اند، واجد شرایط اخذ وام از این صندوق بشمار می روند.

   

انواع حمایت های اعتباری صندوق PODF:

•           •حمایت های اعتباری در قالب کمک مالی (بلاعوض)، وام، و یا ترکیبی از این دو برای ظرفیت سازی و فعالیت های تجاری.

•           •اعتبارات لازم برای  تامین سهام و سرمایه، زیرا اکثر تشکل های تولیدی از پایه سرمایه کافی برخوردار نیستند.

صندوق های سرمایه گذاری جایگزین (AIFs)

اهداف

       بانک با کمک به صندوق های سرمایه گذاری جایگزین (AIFs)، یک یا چند هدف زیر را دنبال می کند:

 

•           تکمیل، مشارکت و گسترش منابع اعتباری  به کمک ابتکارات موجود در پرتو برنامه های توسعه بانک

•           تشویق روح کارآفرینی در فعالیت های موجود یا جدید که منجر به توسعه کشاورزی و روستایی می شود.

•           تسهیل روند توسعه واحدهای نمونه برای الگو گیری توسط مردم روستایی.

•           تشویق سرمایه گذاری در فعالیت های نوآورانه، با خطر بالا و بدیع در بخش های  توسعه کشاورزی و روستایی.

•           کمک به واحدهایی که بدلیل ضعف مالی، قادر به ارتقاء کیفی و کمی فعالیت های خود نیستند.

•           حمایت از واحدهایی که منجر به توسعه زیرساخت های انها شده و / یا مستقیم یا غیر مستقیم، موجب اشتغالزایی در مناطق روستایی می شود.

 

  وام های کوتاه مدت

      کشاورزی مدرن، که از کشت سنتی متمایز است، مستلزم سرمایه گذاری قابل توجه  برای بهره برداری مناسب از منابع طبیعی درجهت استفاده از انواع  بذرهای پر بازده، کود، حشره کش ها و نهاده های زراعی گران قیمت است. در چنین وضعیتی، کارسازی اعتبارات باید بسیار فراتر از ارائه ساده تسهیلات اعتباری باشد و مستلزم تحقق مولفه های بهره وری و سایر خدمات مرتبط خواهد بود. بنابراین،  تولید و بهره وری، بازاریابی و افزایش سطح مازاد محصول(عملکرد) و پس انداز، باید نقش عمده ای در تخصیص اعتبارات داشته باشند. بهره مندی از تکنولوژی مدرن، مزایای اعتبارات سازمانی، ترتیبات زیربنایی و غیره، باید به تمام طبقات کشاورزان تعمیم داده شود. علاوه بر این، در هنگام تامین و تخصیص اعتبار، باید ترتیبات و شرایط لازم براساس ارزیابی هزینه واقعی منابع اعتباریTransaction Cost) )، مد نظر قرار گیرد. در این زمینه، سیستم وام محصول-محور یا سیستم وام تولید-محور(بر اساس کمیت و کیفیت)، طراحی شده و به عنوان مناسب ترین سازوکار برای پرداخت اعتبارات تولیدی، به اجرا درآمده است.

 

وام های بلند مدت

     سرمایه گذاری اعتباری به ایجاد سرمایه از طریق ایجاد دارایی، منجر می شود. این مهم باعث ارتقاء تکنولوژیکی شده و موجب افزایش تولید، رشد بهره وری و ارتقاء درآمد کشاورزان و کارآفرینان می شود. بانک NABARDبرای حمایت از فعالیت های سرمایه گذاری توسط کشاورزان و صنعتگران روستایی و غیره، وام های بلندمدت و کوتاه مدت در اختیار بانک های عامل مختلف قرار می دهد.

 

   تحت این شرایط، انتظار می رود تا با این اعتبارات، امکانات و لوازم درآمد زا در بخش های زیر فراهم شود:

•کشاورزی و فعالیت های وابسته

•صنعتگران، صنایع کوچک، بخش غیر کشاورزی (صنایع کوچک و خرد)، صنایع دستی، صنایع بافندگی دستی و ماشینی و غیره

•سازمان های داوطلب و گروه های خودیار که در میان فقرای روستایی فعالیت می کنند.

   

 توسعه سازمانی

     سیستم مالی روستایی در کشور، مستلزم طراحی و فعال سازی یک سیستم اعتباری قوی و کارآمد است تا بتواند نیازهای مالی توسعه کشاورزی و روستایی را مدیریت و تامین نماید. اکنون بیش از ۵۰٪از اعتبارات روستایی توسط بانک های تعاون و بانک های منطقه ای (شهرستانی) روستایی پرداخت می شود. بانک NABARDمسئول تنظیم و نظارت بر عملکرد بانک های تعاونی و شهرستانی است. در این راستا، NABARDاقدامات مختلفی را در ارتباط با هکاری دولت هند و بانک مرکزی در جهت بهبود عملکرد و سلامت بانک های تعاون و بانک های شهرستانی روستایی انجام داده است.

 

بهره برداران خدمات واعتبارات بانک:

NABARD  به عنوان بخشی از رویکرد سازمانی و توسعه ای خود، از موسسات زیر حمایت می کند:

 •تعاونی های اعتبار روستایی

•بانک های تعاونی دولتی (StCBs)

•بانک های تعاونی مرکزی (CCBs)

•شرکت های اعتبار کشاورزی محلی (PACS)

•بانک های دولتی تعاونی توسعه کشاورزی و روستایی (SCARDBs)

•بانک های محلی توسعه کشاورزی و روستایی (PCARDBs)

 

خلاصه ای از ابتکارات توسعه سازمانی بانک

•           کمک در اجرای بسته احیاء و بهبود سلامت سیستم اعتباری کوتاه مدت تعاونی روستایی (STCCS)

•مجوز اعمال محدودیت های اعتباری در فعالیت های کوتاه مدت فصلی کشاورزی و سایر عملیات های مربوط به بانک های ایالتی

•کمک های مستقیم به بانک های تعاون مرکزی برای کارسازی اعتبارات چند منظوره کوتاه مدت

•پشتیبانی از عملیات کشاورزی فصلی از طریق بانک های تجاری برای تامین مالی شرکت های تعاون روستایی و کشاورزی

•اعطای وام به کشاورزان در مقابل قبض انبار

•پشتیبانی از صندوق توسعه تشکل های تولیدی (PODF) برای توسعه تعاونی های روستایی به عنوان مراکز خدمات

•حمایت های مالی- اعتباری از اتحادیه های بازاریابی

•بسته ویژه با نرخ بهره تخفیفی برای مناطق شمال شرقی و دیگر مناطق کشور

•تخفیف در وام های کوتاه مدت محصولی از محل اعتبارات بانک  و با مشارکت بانک های تعاونی

•ایجاد صندوق توسعه تعاون (CDF)، عمدتا برای ظرفیت سازی و توسعه زیربناهای تعاونی های روستایی

•ایجاد صندوق اعتبارات کوتاه مدت تعاونی برای تقویت منابع  مالی بانک و به منظور تخصیص اعتبارات کوتاه مدت به تعاونی ها

•فراهم کردن زمینه های توسعه فعالیت ها برای تعاونی ها و تشکل ها

•کمک به راه اندازی مرکز توسعه  و تقویت تعاونی های روستایی در بانک های تعاونی

•ایجاد مرکز برای تشکیل و ارتقاء مرجع عملیات فنی-تخصصی (نمونه) در تعاونی ها توسط NABARDبرای حمایت از موسسات آموزش تعاونی (CTI) و ترویج و الگوگیری در فرآیند آموزش های کیفی

بخش کشاورزی

         ترویج و ارتقاء بهترین شیوه ها در بخش کشاورزی در ماموریت های ما منظورشده و ما در تلاش برای حمایت از هر ایده جالب و بالقوه برای ارتقاء بخش هستیم. این فعالیت ها شامل افزایش سرعت تخصیص اعتبارات لازم به عملیات میدانی، افزایش تولید و بهره وری کشاورزی، ظرفیت سازی، بهبود معیشت روستایی و غیره می باشد. ما برنامه های مختلفی را برای حل مسائل مربوط  به بخش های کشاورزی مانند توسعه طرح کارت اعتباری کیسان، توسعه مشارکتی حوضه های آبخیزداری، انتقال تکنولوژی، ظرفیت سازی برای پذیرش فن آوری، برنامه باشگاه کشاورزان و غیره، در دستور کار داریم.

 

    شاید ما تنها موسسه در کشور هستیم که با طراحی صندوق های اعتباری ویژه، تحقق آرزوهای خاص منطقه ای و موضوعات خاص توسعه ای  را پوش  داده و ادامه دهیم. صندوق توسعه مزرعه (FSPF) انتقال تکنولوژی را برای افزایش تولید کشاورزی تسهیل می کند، در حالیکه صندوق توسعه ی حوضه های آبخیز (WDF) و صندوق توسعۀ عشایر (TDF)، از فعالیت های شاخص تحت مدیریت منابع طبیعی (NRM) با تأکید بر تقویت معیشت های پایدار، حمایت می کند.

 

 اعتبارات خرد مبتکرانه

NABARD     از طریق صندوق فوق “Innovations Micro Credit“، نقش خود را به عنوان تسهیل کننده و مروج ابتکارات خرد مالی در کشور ایفا نموده است. چشم انداز کلی این بخش، تسهیل دسترسی پایدار به خدمات مالی برای فقرا در مناطق دورافتاده روستایی از طریق نوآوری های مختلف در تامین مالی خرد به شیوه ای مقرون به صرفه و پایدار است.

 

NABARD     به طور مداوم بر جلب دست اندرکاران مختلف در یک اجماع مشترک و ظرفیت سازی برای آنها در جهت پیشبرد ابتکارات بانک، تمرکز می کند. این امر منجر به رشد چشمگیر فعالیت های بخش اعتبارات خرد در هند، از طریق روش های متفاوت زیر شده است:

 

طرح های مشارکتی و تحت حمایت دولت

   دولت هند، کشاورزان را ترغیب می کند تا پروژه هایی را در مناطق منتخب دولت و با تامین یارانه های ویژه در جهت کاهش هزینه های کل پروژه، دنبال کنند. تمام این پروژه ها، تقویت و تامین سرمایه گذاری،  درآمدزایی پایدار و اشتغالزایی در زمینه های مهم و اولویت دار کشور را هدف می گیرند.

 

    این بانک یکی از شرکاء پرتلاش دولت در برخی از طرح های مطروحه در این معرفی بشمار می رود. کمک های مالی و یارانه ای به محض وصول از وزارت خانه مربوطه ، به بانک های تأمین مالی منتقل می شوند.

 

 طرح اعتبارات یارانه ای برای  سرمایه سازی

       طرح تأمین اعتبارات یارانه ای برای  سرمایه سازی (CLCSS) جهت ارتقاء تکنولوژی در شرکت های خرد و کوچک توسط دولت هند در اکتبر سال ۲۰۰۰ راه اندازی شد. هدف از این طرح، ارتقاء تدریجی واحدهای فوق در تولید محصولات / زیربخش های خاص است که با ورود فن آوری های معتبر و پیشرفته و مورد تایید طرح، یارانه سرمایه ای آنها توسط دولت مرکزی هند، پیش بینی وتامین می شود. NABARDبه عنوان یکی از آژانس های دولتی برای هدایت یارانه های موضوع این طرح، از طریق بانک های تعاونی، شهرستانی و  تجاری، تعیین شده است..

 

هیئت مدیره

     امور NABARDتوسط هیئت مدیره اداره می شود. هیئت مدیره توسط دولت هند و به موجب قانون تاسیس NABARDمنصوب می شود:

 

دکتر هارش کومار بانوالا

رئیس بانک ملی توسعه کشاورزی و روستایی – ممبئی

مدارج تحصیلی:

     دکتر هارش کومار بانوالا از تاریخ ۱۸ دسامبر ۲۰۱۳ رئیس بانک ملی توسعه کشاورزی و روستایی (NABARD) است. او مدرک کارشناسی ارشد مدیریت خود را از احمد آباد دریافت نموده و موفق به اخذ دانشنامه دکترای افتخاری درعلوم از دانشکده کشاورزی تامیل نادو، شده است.

 تجربیات حرفه ای:

     دکتر بانوالا به طور مداوم در تلاش برای افزایش درآمد کشاورزان از طریق ایجاد زیرساخت های کشاورزی و آبیاری  بوده و در ایجاد صندوق اعتبارات بلند مدت آبیاری، صندوق اعتبارات خرد آبیاری ، فرآوری لبنیات و صندوق توسعه زیرساخت ها و غیره، نقش موثر داشته است. تحت رهبری او، بانک، از سوی سازمان صندوق انطباق و صندوق اقلیم سبز (GCF) مرتبط با کنوانسیون چارچوب تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد (UNFCCC)، موفق به کسب نمایندگی ملی هند در اجرای فعالیت های اعتباری طرح های موضوعی گردید.

     این بانک تحت هدایت آقای هارش، ابتکارات عمده ای را برای توسعه سازمانی خود انجام می دهد. بیش از ۲۰۰ بانک تعاونی که به توده های روستایی خدمت می کنند، به وسیله در یک بستر مشترک و با مشارکت بانک های تجاری، به فعالیت های متنوع خود ادامه می دهند. حدود  63،۰۰۰ شرکت تعاونی اعتباری کشاورزی در روستاها  و وابسته به این بانک ها، ضمن تجهیز به امکانات کامپیوتری و یکپارچه شدن در نظام بانکی منطقه خود در۳ سال آتی، می توانند چشم انداز مالی-اعتباری بهتری را تجربه کنند. تحت هدایت او، نظام دیجیتال سازی برای بزرگترین برنامه اعتبارات خرد در جهان آغاز ودیجیتالی سازی گروه های خودیار، با هدف پوشش هشت میلیون گروه که ۱۰۰ میلیون خانوار را در سرتاسر کشور تشکیل می دهند، پی ریزی گردید. این رویکرد با دیجیتالی کردن حسابهای گروه ها، موجب شفافیت، افزایش سهولت بانکداران در ارزیابی فرآیند اعتبارات و تسهیل ارائه خدمات اعتباری و بانکی رایگان برای میلیونها خانوار فقیر در برنامه آنها، شده است.

     وی در دوران مدیریت خود در شرکت “سرمایه گذاری زیرساخت هند”، پیشگام طرح “بهبود اعتبار” بود و دیدگاه جامعی از نیازهای اعتباری مشتریان را طراحی و دسترسی به منابع مالی با نرخ بهره مناسب را برای پوشش هر چه بیشتر زیرساخت های بزرگ در پروژه ها، فراهم کرد.

     اکنون، دکتر بانوالا در بسیاری از نهادهای ملی، به عنوان عضو هیئت مدیره، خدمات مشاوره ای می دهد که مهمترین آنها عبارتند از؛ شرکت بیمه سپرده گذاری و تضمین اعتبار (DICGC)، موسسه مدیریت روستایی(IRMA) ، کنسرسیوم  کسب و کارهای کشاورزی کوچک (SFAC)، شرکت ملی توسعه تعاون (NCDC)، موسسه ملی  مالی و بانکی هند IIB) & F)، موسسه ملی مدیریت بانکی (NIBM). او رئیس موسسه بانکداران توسعه روستایی (BIRD)، خدمات مشاوره  بانک ((NABCONSو هیئت نظارت بانک NABARD  است.

 

 

مترجم و ویراستار: احمد یوسفی؛ کارشناس مشاور روابط عمومی و امور بین الملل شرکت مادر تخصصی صندوق حمایت از توسعه سرمایه گذاری در بخش کشاورزی 

آذر ماه ۱۳۹۶

اتحادیه مرکزی تعاونی های اعتبار کشاورزی ترکیه

The Central Union of Turkish Agricultural Credit

 

 

 

    جنبش تعاون در  سال ۱۸۶۳  توسط مدحت پاشا با تاسیس “Memleket Sandıkları” (صندوق ملی) ، درترکیه آغاز شد.

 

    اولین تعاونی اعتبار کشاورزی به معنای مدرن، به لطف حمایت و مشارکت مصطفی کمال آتاتورک، به عنوان اولین عضو این تعاونی، در “سیلیفکه- تکر چیتلیلی” تأسیس شد. پایه قانونی تعاونی های اعتباری کشاورزی، قانون شماره ۲۸۳۶ (۱۹۳۵) بود. در سال ۱۹۷۲، با توجه به قوانین مربوط به تعاونی های اعتباری کشاورزی ، نیاز به یک قانون جدید و جامع تر احساس شد. بنابراین قانون شماره ۱۵۸۱ به تصویب رسید و جایگزین قانون شماره ۲۸۳۶ گردید.

تعاونی های اعتباری کشاورزی ترکیه (ACC) مسئولیت کلی وزارت کشاورزی و امور روستایی را در سال ۱۹۸۵ به عهده داشت. همانطور که اندازه، دامنه و نیازهای ACCادامه می یافت، قانون شماره ۱۵۸۱ در سال ۱۹۷۲ توسط قانون شماره ۵۳۳ اصلاح شده است. تعاونی های اعتباری کشاورزی ترکیه،  ساختار و قوانین دموکراتیک فعلی خود را مدیون قانون ۵۳۳۰  مصوب سال ۲۰۰۵ می دانند.

 

اهمیت قانون شماره ۵۳۳۰:

 

–          بر همبستگی در جامعه کشاورزی ترکیه تأکید نموده است

–          راه را برای اعطای اعتبارات کشاورزی به اعضاء فراهم و تسهیل کرده است.

–          تعاونی ها حق استفاده از حقوق نمایندگی مجاز را در معاملات بیمه ای برای اعضاء فراهم کردند.

 

    اتحادیه مرکزی تعاونی های اعتبار کشاورزی ترکیه با توجه به ۱۵۲ سال تجربه و دانش در زمینه کشاورزی ترکیه، سازمانی است که انواع نیازهای کشاورزی و الزامات اعتباری برای تقریبا ۱/۱ میلیون عضو را درک کرده  و همراهی می کند. این نهاد با ارزش دارایی معادل ۹/۵ میلیارد لیر ترکیه ، شامل ۱۶ اتحادیه های شهرستانی، ۱۶۲۵ تعاونی اولیه، ۱۸۸ دفتر خدماتی و ۶۰۰۰ کارمند است.

 

تاریخچه

 

      اولین جنبش تعاونی در ترکیه توسط تاسیس “مملکت سندیکلاری” (صندوق بومی) توسط مایت پاشا در سال ۱۸۶۳ آغاز شد.

 

   نخستین تعاونی های اعتبار کشاورزی به معنای مدرن به لطف حمایت و مشارکت مصطفی کمال آتاتیک، که ما افتخار می کنیم به عنوان نخستین عضو شرکت تعاونی شماره ۶۸۳ در “سیلیفکه تکییر سیفتلی” تاسیس شد، تأسیس شد. پایه قانونی تعاونی های اعتباری کشاورزی قانون شماره ۲۸۳۶ است که در سال ۱۹۳۵ تصویب شد. در سال ۱۹۷۲، با توجه به قوانین مربوط به تعاونی های اعتباری کشاورزی، در مقیاس کمبود کافی، نیاز به یک قانون جدید و جامع تر آشکار شد. بنابراین قانون شماره ۱۵۸۱ تصویب شد که جایگزین نخستین شد.

 

     ساختار و قوانین دموکراتیک فعلی این سازمان تحت قانون شماره ۵۳۳۰، که در تاریخ ۱۲ آوریل ۲۰۰۵ به تصویب رسید و در نشریه رسمی شماره ۲۵۷۸۴ منتشر شد.

 

      سازمان دموکراتیک تعاونی های اعتبار کشاورزی ترکیه (ACC)، از بزرگترین نهادهای مالی ان کشور است و کشاورزان عضو، مدیران را از میان خود انتخاب می کنند.

 

سازمان های بین المللی که ACCدر آنها عضویت  دارد

 

      تعاونی های اعتبار کشاورزی در تماس و تعامل با سازمان های بین المللی، همکاری برای توسعه فرصت های همکاری و انتقال اطلاعات پیرامون موضوعاتی مانند؛ ساختار سازمانی دموکراتیک و مستقل تعاونی ها، ارائه کمک های مالی، ایجاد تعاونی و تامین زیرساخت های مناسب برای انجام بازرسی و ارائه خدمات مشاوره ای را در دستور کار خود داشته و از این رو، به عضویت در نهادهای زیر اقدام نموده است:

 

۱) اتحادیه بین المللی بانک های تعاونی در آلمان Raiffeisen –IRU) )

 

۲) اتحادیه بین الملل تعاون (ICA)،

 

۳) کنفدراسیون عمومی همکاری های کشاورزی در اتحادیه اروپا (COGECA)،

 

۴) اتاق بین المللی تجارت (ICC)

 

    اولین جنبش تعاون در ترکیه با تاسیس “مملکت سندیکلاری” (صندوق های بومی) توسط مایت پاشا در سال ۱۸۶۳ آغاز شد.

 

    نخستین تعاونی های اعتبار کشاورزی به معنای مدرن، به لطف حمایت و مشارکت مصطفی کمال آتاتورک، و به عنوان نخستین عضو شرکت تعاونی شماره ۶۸۳ در “سیلیفکه تکیر سیفتلیگی” تأسیس شد. پایه قانونی تعاونی های اعتباری کشاورزی نیز، قانون شماره ۲۸۳۶ است که در سال ۱۹۳۵ تصویب شد. در سال ۱۹۷۲، با توجه به قوانین قدیمی مربوط به تعاونی های اعتباری کشاورزی، نیاز به یک قانون جدید و جامع تر احساس شد و متعاقباً قانون شماره ۱۵۸۱ تصویب و جایگزین گردید.

 

    این تعاونی ساختار و قوانین دموکراتیک فعلی خود را مدیون قانون شماره ۵۳۳۰، مصوب ۱۲ آوریل ۲۰۰۵ است که در نشریه رسمی شماره ۲۵۷۸۴ منتشر شده است. سازمان دموکراتیک تعاونی های اعتباری کشاورزی (ACC) بزرگترین نهاد در حوزه کشاورزی ترکیه است که اعضاء مدیران خود را از میان خود انتخاب می کنند.

 

 

 

 

رئیس جدید هیت مدیره- آقای سلاح الدین کوکلو

 

    در جلسه هیئت مدیره، آقای  سلا ح الدین کوکلو رئیس هیئت مدیره در اتحادیه مرکزی انتخاب شد. علاوه بر ایشان، آقای ولی صار نیز، بعنوان معاون و عضو هیئت مدیره انتخاب گردید و هر دو آنها  پس از جلسه هیئت مدیره، مشغول به کار شدند.

 

   آقای کوکلو، رئیس جدید هیئت مدیره پس از انتخاب گفت: “من به شدت بر این باورم که با حمایت هیئت مدیره، اعضا و کارکنان خود در اتحادیه و شبکه، کارایی بسیاری خواهیم داشت. هدف ما این است که با توسعه خدمات کیفی، تلاش های ما برای کشاورزان، سازمان ها و کشورمان مفید باشد. “

 

 

 

 

نمایندگی های استانی/شهرستانی

 

    در کنار اتحادیه مرکزی واقع در آنکارا، تعاونی های اعتباری کشاورزی به کمک دفاتر استانی اتحادیه خود، حدود ۱/۱ میلیون عضو را در نزدیک به ۳۱۰۰۰ شهرستان حمایت می کنند. این دفاتر در استانهای مختلف کشور به شرح زیر فعال هستند:

 

     در تکیرداغ، بالیکسیر، کوتایا، قاضی انتب ، ساکریا، آنتالیا، کونیا، آنکارا، قیصریه، سامسون، سیواس، ترابوزان، ارزوروم، ملته ومرسین و در مجموع، ۱۶ اتحادیه استانی با ۱۶۵۹ تعاونی اولیه وجود دارد.

 

   وظایف تعاونی های اعتبار کشاورزی

 

الف) برای اعضاء:

 

   –       رفع نیازهای اعتباری کوتاه مدت و بلند مدت

کمک به آنها در تبدیل محصولات خود به سود،

   –       استفاده مشترک از ماشین آلات،

   –       خرید تجهیزات و امکانات مورد نیاز.

 

ب)  برای اعضا، و سایر تولید کنندگان در صورت لزوم؛

 

   –       عمده فروشی کالاهای تولیدی و مصرف ضروری،

عضویت در سایر سازمان هایی که به نفع کشاورزان عضو بوده و صدورمجوز آن توسط هیئت مدیره اتحادیه مرکزی،

  –         توسعه صنایع دستی و تبدیل آن محصولات به سود،

–           افزایش دانش حرفه ای و فنی اعضا، انجام فعالیت های اجتماعی و فرهنگی، اجرای دوره های تجاری خاص و برگزاری کارگاه های آموزشی.

 

ج)   برای تامین هزینه های سپرده، ارائه خدمات بانکی و عمل به عنوان یک آژانس بیمه.

 

الف) ایجاد یک شرکت بانکی و بیمه برای تعاونی های اولیه، اتحادیه های استانی و اتحادیه مرکزی و یا شرکت در چنین سازمان هایی تحت قوانین شماره ۱۵۸۱، پیوست ها و اصلاحات آن.

 

الف)  انجام وظایف دیگر با مجوز اتحادیه های استانی و اجرای وظایف مشابه تعاونی ها با توجه به اصول اجرایی.

 

آموزش و انتشارات

 

–          تعاونی های اعتبار کشاورزی ترکیه (ACC) برای کارمندان و اعضای خود به طور مداوم “آموزش شغلی” را فراهم می کند تا آنها را با آخرین فن آوری های فنی، تکنیک های کاربردی مدرن و اطلاعات جدید در همکاری با دانشگاه های مختلف و سازمان های مربوطه، تجهیز کند.

 

–          با استفاده از ابزارهای آموزشی  و به کمک مهندسین و دامپزشکان کشاورزی، خدمات مشاوره ای را برای تولید کنندگان فراهم می کند.

 

–          از طریق “Türk-Koop Tarım Kredi Journal“، نشریه ماهانه  اتحادیه ACC، ارتباط بین روستاییان، کشاورزان، دانشمندان، سازمان ها و کارکنان ACC تامین می شود.

 

خدمات بیمه

 

       تعاونی های اعتباری کشاورزی (ACC) بخش خدمات بیمه را نیز، به لیست فعالیت های خود اضافه کرده است. ACCاهمیت ویژه ای در آموزش کشاورزان عضو در استفاده و اجرای بیمه کشاورزی مد نظر دارد. در نتیجه، با یک قرارداد ۱۰ ساله، تعاونی های اعتباری کشاورزی و اتحادیه های منطقه ای آن، خدمات رسمی گروه  GROUPAMA Insurance Ltdرا تأمین و در اختیار اعضاء قرار می دهند.

 

   در سطح اتحادیه ها و تعاونی های استانی، خطراتی نظیر تگرک، آتش سوزی، رانش زمین، طوفان، گردباد، یخبندان، آسیب های ناشی از تصادفات، بیماری های دامی تحت پوشش طیف گسترده ای از خدمات بیمه کشاورزی قرار داشته و بموجب قانون، خدمات بیمه، حوادث مختلف نظیر؛  (تصادفات خودرویی) بیمه، مهندسی، حمل و نقل و آتش سوزی، بیمه کشاورزی، بیمه گلخانه ای، بیمه عمر احشام و بیمه  تولید طیور را پوشش می دهد.

 

     علاوه بر این، اعضایی که اعتباری را دریافت کرده اند، مشمول طرح بیمه عمر نیز هستند. یعنی، تحت این بیمه، اگر عضو فوت کند، وارث وی موظف به جبران خسارت نخواهد بود.

 

     پوشش “بیمه حوادث متقابل” نیز برای اعضا اعمال می شود که در صورت تصادف منجر به از دست دادن زندگی یا آسیب دائمی، پرداخت خسارت به آنها یا وارثان آنها، پیش بینی شده است.

 

منابع اعتباری اتحادیه مرکزی

 

    تعاونی های اعتباری کشاورزی ترکیه (ACC) با طیف وسیعی از شبکه های تعاونی ها و کارکنان متخصص، اعضای خود را با خدمات اعتباری کوتاه مدت و میان مدت بهره مند می سازد ، بنابراین اطمینان حاصل می شود که منافع اقتصادی اعضاء محافظت شده و تولید محصولات کشاورزی بدون محدودیت، ادامه خواهد یافت. تعاونی های اعتباری کشاورزی از طریق منابع خود و منابع خارجی، اعتبارات لازم را تامین می کنند.

 

تخصیص اعتبار به تولید کشاورزی

 

    تعاونی های اعتبار کشاورزی اعضاء خود را با اعتبارات کوتاه مدت و میان مدت به منظور محافظت از منافع اقتصادی و فراهم آوردن نیازهای حرفه ای آنان فراهم می کنند.

 

اعتبارات کوتاه مدت کسب و کار

 

    اعتبارات کوتاه مدت کسب و کار مثلاً برای مدت یک سال و به منظور کمک به اعضاء در تهیه نهاده ها، نهال ها، کودهای شیمیایی، خوراک دام و سوخت های فسیلی است. آنها همچنین برای کمک به اعضاء خود در  تامین نقدینگی خود در سرمایه گذاری کشاورزی کمک می کنند.

 

اعتبارات کسب و کار

 

    برخی اعتبارات لازم برای تولید به اعضاء با دوره بازپرداخت یک ساله، اعطاء می شود تا بتوانند هزینه های تولید سالیانه خود را پوشش داده  و سرمایه عملیاتی خود را تامین کنند.

 

اعتبار نهاده ها

 

    این گونه اعتبارات برای مدت یک سال کارسازی می شوند تا به اعضاء خانواده در تولید غلات و سیب زمینی کمک کند.

 

اعتبارات کودهای شیمیایی

 

   این نوع اعتبارات به مدت یکسال به صورت ماهانه و به منظور بهبود کارایی اعضاء در فرآیند تولید پرداخت می شود.

 

اعتبارات دامی

 

     این اعتبارات برای کمک به اعضایی اعطا می شود که یک شرکت کشاورزی را اداره کرده و یا به طور مستقیم در فعالیت های دامداری درگیر هستند. مقدار اعتبار داده شده بستگی به تعداد دام و جنسیت آنها دارد. این اعتبار،  بخش هایی از هزینه پرورش دام سنگین، زنبور داری و پرورش طیور و کرم ابریشم را پوشش می دهد.

 

اعتبارات آفت کش های کشاورزی

 

  اعتبارات  آفت کش ها برای مبارزه با حشرات و کنترل آفات، به اعضاء داده می شود. مقدار این اعتبار بر اساس نوع تولید و وسعت منطقه کاشت، تعیین می شود.

 

اعتبارات سوخت

 

   این اعتبارات برای تامین  نیازهای سوختی و روغن موتور به اعضاء اعطا می شود.

 

سایر اعتبارات

 

اعتبارات آبزی پروری

 

   اعتبار پرداخت شده دراین نوع به مدت سه سال و برای اعضاء فعال در تولید آبزیان و یا راه اندازی تاسیسات انکوباسیون پیش بینی شده است. این اعتبار می تواند در تهیه سیستم های تولید آبزی پروری مانند استخرها، قفس ها و همچنین تجهیزات و ابزار مربوطه، مدرنیزه کردن تجهیزات و تبدیل آنها به سیستم های تولید مدار بسته، مورد استفاده  واقع شود.

 

اعتبارات مصرف

 

     اینگونه اعتبارات به مدت یک سال و عمدتاً برای کمک به اعضاء در تامین نیازهای مصرفی آنها اعطا می شود.

 

اعتبارات  بیمه ای

 

   اعتبارات بیمه ای برای پرداخت حق بیمه محصولات کشاورزی و دام های اعضاء ارائه می شود.

 

مدت اعتبار سرمایه گذاری متوسط

 

     این دست اعتبارات برای مدت حداکثر سه سال و به منظور کمک به اعضاء در جهت  تدارک ملزومات  مانند وسایل نقلیه کشاورزی، نهال های میوه و دام های مولد منظور شده است.

 

اعتبارات وسایل نقلیه کشاورزی و تجهیزات

 

   این اعتبارات نیز، برای کمک به اعضاء در خرید انواع وسایل نقلیه و تجهیزات کشاورزی طراحی شده است.

 

اعتبارات سرمایه گذاری و حیوانات

 

    این  اعتبار، برای مدت سه سال به  تامین نیازهای اعضا در مقوله هایی مانند گاو و گوسفند، تجهیزات پرورش ماهی، پرورش دام، و پرورش طیور، کمک می کند.

 

محدودیت های اعتباری

 

اعتبار فردی عادی

 

(حداکثر ۱۴۰۰۰ دلار آمریکا بر اساس توافق و تایید تعاونی های محلی)

 

اعتبار فردی ویژه

 

(حداکثر ۴۰.۰۰۰ دلار بر اساس تصویب و تایید اتحادیه های استانی)

 

اعتبار تولید قراردادی

 

      (سقف مجاز برای هر فرد پس از تصویب انجمن های استانی۴۰،۰۰۰ دلار است)

 

   برای اعضایی که مقادیر اعتباری بیش از سقف مندرج در دسته بندی های بالا را درخواست می کنند، ممکن است بسته به تأیید اتحادیه مرکزی تا ۱۷۰،۰۰۰ دلار آمریکا نیز، دریافت کنند.

 

تامین نهاده های کشاورزی و بازاریابی

 

بذر

 

ACC     با شرکت های دولتی و خصوصی همکاری می کند تا نیاز بذر اعضاء را تامین و در صورت لزوم، نهال ها را به کشور وارد و آنها را تحت نظارت وزارت زراعت و امور روستایی، توزیع نماید.

 

تجهیزات کشاورزی و ماشین آلات

 

    برای پاسخگویی به نیازهای اعضاء تعاونی های اعتباری کشاورزی و دیگر تولید کنندگان، توافقنامه های تجاری میان این سازمان و شرکت هایی که در زمینه وسایل کشاورزی و ماشین آلات و تحت قوانین ACCفعالیت می کنند، منعقد می شود.

 

پرورش دام  و خوراک دام

 

   نیاز اعضاء برای خوراک دام توسط شرکت های وابسته یا سایرکارخانه های خوراک دام ، تامین می شود.

 

پروژه TAR-ET

 

     در بیش از ۲۸ استان جنوب و جنوب شرقی ترکیه، شرکای ACCبا نرخ بهره پایین و به منظور بهبود پرورش دام، از اعتبارات بانک زئیرات ترکیه بهره مند می شوند.

 

محصولات موثر در حفاظت نباتی

 

    توزیع محصولات با کیفیت و مورد استفاده در حفاظت نباتی که به موقع و به قیمت مناسب با هدف افزایش بهره وری کشاورزی از طریق حداقل رساندن تلفات ناشی از بیماری های احتمالی در تولید محصولات کشاورزی و علف های هرز، صورت می گیرد.

 

کود شیمیایی

 

    نیازهای اعضاء به کود توسط GÜBRETAŞ Inc. تامین می شود که یکی از شرکت های وابسته به ACCاست.

 

سایر نهاده های کشاورزی و کالاهای مصرفی اساسی

 

    ابزار و تجهیزات کشاورزی مورد نیاز اعضاء و سایر تولید کنندگان از شرکت هایی که دارای قرارداد توزیع با ACCهستند، تامین می شود.

 

فرآورده های نفتی

 

ACC      نیازهای سوختی و روغن های صنعتی اعضای خود را از طریق۱۰۶ تانکر سیار نفت و ۱۳۵۰ پمپ ثابت در واحدهای تعاونی روستاها

 

، تامین می کند.

 

کنترل کیفیت

 

    انطباق انواع نهاده های کشاورزی (پرورش گیاه و کالاهای حفاظت از گیاهان، دانه ها، نهال های گیاهی، ماشین آلات کشاورزی و ماشین آلات، خوراک دام ، دام های پرواری، ذغال سنگ، سوخت های فسیلی و غیره) مطابق با استانداردهای ملی و بین المللی کیفیت و به منظور افزایش تولید و درآمد اعضاء صورت می پذیرد.

 

   آزمایشگاه تجزیه و تحلیل خاک ACC  در دسترس اعضاء و در موسسات Gübretaşدر Yarımcaو در İskenderun مستقرهستند.

 

عناوین شرکت های وابسته:

شرکت کودهای کشاورزی گیوتاس

شرکت تجهیزات پلاستیکی گلخانه ای

شرکت تجهیزات پیش ساخته

شرکت واردات و صادرات محصولات کشاورزی

کشاورزی کشاورزی اعتبار اتحادیه محصولات کشاورزی کشاورزی

شرکت اعتبار کشاورزی صنعت و تجارت

شرکت کشاورزی تارکیم

شرکت فناوری اطلاعات و ارتباطات TARNET

TKشرکت تولید و تجارت سیستم های آبیاری قطره ای پلاستیکی

شرکت تجارت خارجی تراکیا

شرکت  سهامی مشترک نفت و تجارت

“شرکت اعتبارات خوراک دام و کشاورزی”

 

 

 

 

 

 

اتحادیه و شبکه تعاونی های اعتبارات کشاورزی ترکیه به روایت  آمار

اتحادیه های استانی و شهرستانی   ۱ TEKİRDAĞ Tekirdağ, Edirne, Kırklareli, İstanbul (Trakya Kesimi), Çanakkale (Trakya Kesimi) ۲ BALIKESİR Balıkesir, Bursa, Çanakkale (Anadolu Kesimi) ۳ SAKARYA Sakarya, Kocaeli, Bolu, Bartın, İstanbul (Anadolu Kesimi), Zonguldak, Karabük, Yalova, Düzce ۴ İZMİR İzmir, Manisa, Denizli, Aydın, Muğla ۵ KÜTAHYA Kütahya, Afyon, Uşak,Bilecik, Eskişehir ۶ ANTALYA Antalya, Burdur, Isparta ۷ KONYA Konya, Karaman, Niğde, Aksaray ۸ ANKARA Ankara, Çankırı, Çorum, Kastamonu, Kırıkkale ۹ KAYSERİ Kayseri, Kırşehir, Nevşehir, Yozgat ۱۰ SİVAS Sivas, Erzincan, Tokat ۱۱ SAMSUN Samsun, Sinop, Amasya, Ordu ۱۲ TRABZON Trabzon, Artvin, Bayburt, Giresun, Gümüşhane, Rize ۱۳ ERZURUM Erzurum, Ağrı, Kars, Iğdır, Ardahan ۱۴ MALATYA Malatya, Bingöl, Bitlis, Diyarbakır, Elazığ, Hakkari, Mardin, Muş, Siirt, Şırnak, Tunceli, Batman, Van ۱۵ GAZİANTEP Gaziantep, Kilis, Adıyaman, Şanlıurfa, Kahramanmaraş ۱۶ MERSİN Mersin, Adana, Hatay, Osmaniye       ساختار سازمانی تا سال ۱۳۹۴   ۱ اتحادیه مرکزی ۱۶ اتحادیه های شهرستانی ۱۶۵۹ تعاونی ها ۱.۰۷۳.۹۷۴ اعضاء ۴۶۶.۱۹۶ اعضاء فعال   As of 04.01.2013       پراکنش و تغییرات زمانی تعاونی ها در شهرستان های ترکیه     شهرستان ها ۲۰۰۶ ۲۰۰۷ ۲۰۰۸ ۲۰۰۹ ۲۰۱۰ ۲۰۱۱ ۱ TEKİRDAĞ ۱۰۱ ۱۰۱ ۱۰۱ ۱۰۱ ۱۰۱ ۱۰۱ ۲ BALIKESİR ۱۵۹ ۱۵۶ ۱۵۶ ۱۵۳ ۱۵۳ ۱۵۲ ۳ SAKARYA ۱۰۵ ۱۰۵ ۱۰۵ ۱۰۴ ۱۰۲ ۹۲ ۴ İZMİR ۲۵۲ ۲۴۰ ۲۳۷ ۲۳۶ ۲۳۵ ۲۳۲ ۵ KÜTAHYA ۱۸۵ ۱۸۵ ۱۸۵ ۱۷۴ ۱۷۴ ۱۶۱ ۶ ANTALYA ۹۴ ۹۴ ۹۲ ۹۱ ۸۹ ۸۷ ۷ KONYA ۱۳۱ ۱۳۱ ۱۲۸ ۱۲۸ ۱۲۷ ۱۲۲ ۸ ANKARA ۱۶۵ ۱۶۴ ۱۵۹ ۱۵۲ ۱۵۲ ۱۵۰ ۹ KAYSERİ ۱۲۴ ۱۲۴ ۱۲۴ ۱۲۴ ۱۲۳ ۱۱۹ ۱۰ SİVAS ۱۰۵ ۱۰۱ ۹۷ ۹۶ ۹۳ ۶۸ ۱۱ SAMSUN ۱۰۹ ۱۰۹ ۱۰۱ ۸۸ ۷۷ ۷۱ ۱۲ TRABZON ۸۹ ۸۹ ۸۶ ۸۲ ۷۸ ۶۱ ۱۳ ERZURUM ۵۸ ۵۵ ۵۵ ۵۴ ۵۳ ۴۷ ۱۴ MALATYA ۶۴ ۶۴ ۶۶ ۶۶ ۶۵ ۶۳ ۱۵ GAZİANTEP ۶۹ ۶۹ ۶۵ ۶۲ ۵۹ ۵۸ ۱۶ MERSİN ۱۱۶ ۱۱۶ ۱۱۵ ۱۱۰ ۱۱۰ ۱۱۰   جمع کل ۱.۹۲۶ ۱.۹۰۳ ۱.۸۷۲ ۱۸۲۱ ۱,۷۹۱ ۱.۶۹۴          پراکنش و تنوع تعاونی ها   اتحادیه های شهرستانی تعاونی های استانی تعاونی های شهرستانی تعاونی های روستایی   جمع کل TEKİRDAĞ ۳ ۲۹ ۶۹ ۱۰۱ BALIKESİR ۲ ۴۲ ۱۰۷ ۱۵۱ SAKARYA ۳ ۴۹ ۴۰ ۹۲ İZMİR ۴ ۷۸ ۱۴۹ ۲۳۱ KÜTAHYA ۵ ۵۳ ۹۶ ۱۵۴ ANTALYA ۲ ۳۰ ۵۵ ۸۷ KONYA ۳ ۳۹ ۷۱ ۱۱۳ ANKARA ۴ ۵۳ ۹۲ ۱۴۹ KAYSERİ ۴ ۴۱ ۷۳ ۱۱۸ SİVAS ۳ ۲۹ ۳۰ ۶۲ SAMSUN ۳ ۲۹ ۳۷ ۶۹ TRABZON ۷ ۳۹ ۱۱ ۵۷ ERZURUM ۴ ۲۳ ۱۸ ۴۵ MALATYA ۷ ۳۷ ۱۸ ۶۲ GAZİANTEP ۴ ۳۲ ۲۲ ۵۸ MERSİN ۲ ۴۸ ۶۰ ۱۱۰ جمع ۶۰ ۶۵۱ ۹۴۸ ۱.۶۵۹   As of 04.01.2013       تعداد کارکنان شبکه اتحادیه ها و تعاونی ها سال اتحادیه مرکزی اتحادیه شهرستانی تعاونی ها جمع ۲۰۰۴ ۴۳۴ ۸۳۱ ۴.۶۶۴ ۵.۹۲۹ ۲۰۰۵ ۴۲۹ ۸۳۵ ۴.۲۹۱ ۵.۵۵۵ ۲۰۰۶ ۴۴۷ ۸۶۰ ۴.۴۷۹ ۵.۷۸۶ ۲۰۰۷ ۴۳۱ ۸۵۲ ۴.۲۰۳ ۵.۴۸۶ ۲۰۰۸ ۴۴۶ ۸۷۳ ۴.۳۳۳ ۵.۶۵۲ ۲۰۰۹ ۴۳۷ ۸۷۶ ۴.۱۹۴ ۵.۵۰۷ ۲۰۱۰ ۴۷۶ ۹۲۰ ۴.۵۶۹ ۵.۹۶۵ ۲۰۱۱ ۴۳۱ ۸۶۴ ۴.۱۹۱ ۵.۴۸۶           جمع کل تجارت در شبکه   ۲۰۰۶ ۲۰۰۷ ۲۰۰۸ ۲۰۰۹ ۲۰۱۰ ۲۰۱۱ شرح کالا   ۱.۰۰۱.۶۱۵.۱۱۹ ۹۹۹.۱۳۲.۷۱۱ ۸۹۷.۵۷۷.۴۵۷ ۷۸۵.۷۴۲.۷۷۹ ۱.۱۲۷.۵۸۲.۸۲۵ ۱.۱۵۴.۴۶۸.۳۶۱ کود   ۵.۹۱۴.۷۵۶ ۴.۷۹۶.۶۰۳ ۴.۶۳۸.۲۳۰ ۳.۵۷۱.۰۱۲ ۳.۳۹۱.۸۳۳ ۴.۵۸۲.۶۰۳ داروهای گیاهی   ۲۸۸.۷۹۱.۰۴۴ ۳۱۱.۸۴۳.۶۸۴ ۲۵۳.۰۲۶.۶۳۹ ۲۳۳.۹۳۱.۵۸۹ ۵۱۰.۹۲۵.۵۰۲ ۵۸۰.۱۰۵.۸۸۱ خوراک دام   ۱۰۰.۱۳۷.۴۴۸ ۷۸.۰۴۹.۴۷۸ ۹۸.۹۶۷.۳۳۶ ۱۱۳.۷۲۵.۰۳۵ ۱۵۰.۱۹۸.۲۶۲ ۱۱۵.۷۳۲.۹۵۸ بذر   ۱.۱۲۷ ۵۴۶ ۴۶۸ ۲۳۳ ۴۶ ۹۷ تراکتور   ۲۲.۷۱۵.۷۵۵ ۴۹.۷۳۷.۹۰۳ ۴۱.۶۶۶.۱۲۹ ۲۳.۹۳۷.۵۵۲ ۲۸.۷۴۴.۷۷۷ ۵۸.۵۰۴.۴۸۶ ماشین آلات کشاورزی   ۱۹۴.۷۲۱.۹۲۱ ۱۵۳.۶۴۶.۹۸۷ ۱۴۴.۲۷۴.۲۹۹ ۱۴۶.۵۵۸.۷۸۷ ۱۹۷.۷۳۴.۴۰۴ ۲۰۲.۸۱۳.۶۸۴ گازوئیل   ۱۲۳.۹۷۱.۳۸۸ ۶۵.۷۲۰.۵۴۴ ۲۰۷.۲۸۵.۱۲۴ ۱۷۳.۵۰۹.۳۸۵ ۲۰۹.۰۲۳.۰۵۳ ۲۷۰.۲۷۶.۱۲۸ محصولات مشترک   ۳۳.۷۱۱ ۱۵.۱۴۷ ۱۴.۸۳۷ ۲۳.۵۹۷ ۱۳۰.۷۰۶ ۱۳۰.۸۰۲ دام   ۱۲۹.۶۷۴.۷۲۹ ۱۳۱.۶۲۸.۲۷۱ ۱۴۸.۴۳۳.۴۸۷ ۱۳۳.۹۹۵.۱۲۱ ۸۲.۳۰۷.۰۰۰ ۴۵.۱۰۳.۲۳۰  سایرکالاها                       هر لیر ترکیه معادل ۱۲۰۰۰ ریال است      تراز اعتبارات(TL)     ۲۰۰۶ ۲۰۰۷ ۲۰۰۸ ۲۰۰۹ ۲۰۱۰ ۲۰۱۱ جمع ۱.۴۵۱.۸۱۲.۶۱۹ ۱.۷۲۲.۹۵۶.۱۴۴ ۲.۱۲۴.۰۹۵.۲۶۶ ۱.۸۸۰.۹۴۴.۲۷۵ ۲.۴۳۸.۹۶۰.۱۶۸ ۳.۳۸۱.۵۷۱.۷۳۴

 

 

 

سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)

     فائو یا سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد از سازمان‌های بین‌المللی است که در زمینه توسعه کشاورزی فعالیت دارد. سازمان فائو در سال ۱۹۴۵ توسط ۴۴ کشور عضو سازمان ملل متحد تأسیس شد. این سازمان از مرکز فائو و از طریق شبکه جهانی بالغ بر حدود نود اداره برای گسترش و مدرنیزه کردن کشاورزی، جنگلداری، شیلات و تأمین غذای مناسب برای همگان، به کشورهای در حال توسعه کمک می‌کند. هدف این سازمان، بالا بردن سطح زندگی و بهبود تغذیه مردم جهان، توزیع مناسب مواد غذایی در مناطق مختلف جهان و ایجاد امنیت غذایی است. مبارزه با سوءتغذیه با ارائه اطلاعات لازم به کشورهای مختلف؛ از دیگر اهداف فائو است که بازدهی کشاورزی و سطح تغذیه در جهان را افزایش داده‌است. مقر این سازمان واقع در شهر رم در کشور ایتالیا است.

     اعضاء فائو شامل اتحادیه ارو‍پا و ۱۸۳ کشور جهان از این سازمان خدمات متنوعی دریافت می کنند و در این مسیر، هزاران همراه در سرتاسر جهان، از سازمان‌های جامعه مدنی مانند گروه‌های کشاورزان و سازمان‌های بشر دوستانه تا دیگر موسسات ملل متحد، بانک‌های توسعه و بخش خصوصی، همکاری دارند.

اهداف اصلی فائو

چهار هدف اصلی فائو عبارتند از:

۱.         مساعدت به کشورهای در حال توسعه با در اختیار گذاشتن امکانات فنی.

۲.         کمک به دولت‌ها در جهت تعیین خط مشی و مشاوره در برنامه‌ریزی.

۳.         جمع‌آوری، بررسی و انتشار اطلاعات.

۴.         فعالیت به عنوان محلی برای تبادل نظر و گردهمایی ملت‌های فقیر و غنی با شرایط برابر.

پیشینه تاریخی فائو

۱۹۴۳ – در این سال ۴۴ دولت در ویرجینیای ایالات متحده خود را به تأسیس یک سازمان دائمی در زمینه خواربار و کشاورزی متعهد کردند.

۱۹۴۵ – اولین اجلاس فائو در کانادا، فائو را به عنوان یک سازمان تخصصی ملل متحد تأسیس کرد.

۱۹۵۱ – مرکز فائو از واشینگتن به رم تغییر یافت.

۱۹۸۱ – اولین روز جهانی غذا، ۱۶ اکتبر (۲۴ مهر) در بیش از ۱۵۰ کشور جهان جشن گرفته شد.

۱۹۸۶ – بهره‌برداری از «آگروستات»، وسیع‌ترین منبع آمار و اطلاعات کشاورزی جهان، که اکنون فائوستاتFAOSTAT” ” نام دارد، آغاز شد. به منظور تقویت سازمان‌های فعال در زمینه پیشگیری و کنترل و تا حد امکان، ریشه کنی بیماری‌ها و آفات، سیستم پیشگیری اضطراری از بیماری‌ها و آفات گیاهی و جانوری فرامرزی، پی ریزی شد. فائو به منظور تمرکززدایی عملیات و کارآمد ساختن آیین‌نامه‌ها و کاهش هزینه‌ها، بازسازی قابل ملاحظه‌ای را از زمان تأسیس آغاز کرد.

مدیریت و امور مالی فائو

    فائو از طریق اجلاس کشورهای عضو که هر دو سال یکبار برای بررسی کارکرد سازمان و تصویب بودجه و برنامه دو سال بعد برگزار می‌گردد، اداره می‌شود.

   اجلاس از میان کشورهای عضو، یک شورای ۴۹ نفره را انتخاب نموده که به عنوان هیئت مدیره موقت سازمان و در یک دوره سه ساله به صورت چرخشی کار می‌کند. این اجلاس همچنین “مدیرکل” را برای ریاست سازمان انتخاب می‌نماید.

   سازمان فائو از هشت اداره تشکیل می‌شود که عبارتند از: امور اداری و مالی، کشاورزی، اقتصادی و اجتماعی، شیلات، جنگلداری، اطلاعات و مسائل عمومی، توسعه پایدار و همکاریهای فنی

   بیش از ۳۷۰۰ کارمند در فائو مشغول کار هستند (۱۴۰۰ کارمند حرفه‌ای و ۲۳۰۰ کارمند خدمات عمومی) که علاوه بر اداره مرکزی، پنج اداره منطقه‌ای، پنج اداره محلی، پنج اداره ارتباطی و بیش از ۷۸ سازمان کشوری را اداره می‌کند. بودجه سازمان نیز در دو زمینه اصلی صرف می‌شود: برنامه دائمی و برنامه منطقه‌ای.

     برنامه دائمی مربوط به فعالیت‌های داخلی است، شامل: حمایت از برنامه عمل، راهنمایی کشورها در زمینه خط مشی و برنامه‌ریزی و طیف وسیعی از طرح‌های توسعه  که بودجه آن از طریق کشورهای عضو و مطابق سطح مقرری اعلام شده توسط اجلاس، تأمین می‌شود.

برنامه منطقه‌ای که اهداف توسعه فائو را تحقق می‌بخشد و فائو برای پروژه‌های مشترک بین دولت های ملی و دیگر سازمانها، مساعدت‌های عمده‌ای را فراهم می‌نماید.

اصلاحات فائو برای قرن بیست و یکم

   از سال ۱۹۴۴، فائو در جهت تمرکززدایی عملیات و کارآمدتر ساختن آیین‌نامه‌ها و کاهش هزینه‌ها در معرض مهمترین بازسازی از زمان تأسیس قرار گرفته‌است. به این ترتیب ۵۰ میلیون دلار صرفه جویی در سال محقق شده‌است.

نکات برجسته این اصلاحات عبارتند از:

استفاده بیشتر از کارشناسان کشورهای در حال توسعه و کشورهای با اقتصاد در حال گذار.

ارتباط گسترده با بخش خصوصی و سازمان‌های غیردولتی.

دسترسی الکترونیکی بیشتر به اسناد و بانک اطلاعات فائو.

  گزارش «اصلاحات فائو در هزاره جدید»، خطوط کلی اقدامات فائو را برای تمرکززدایی سازمانی و توجه به فعالیت در زمینه اولویتهای کلیدی، مشخص می‌کند. در سال ۱۹۹۹ اجلاس فائو «چارچوب استراتژیک پیشبرد برنامه‌های فائو تا سال ۲۰۱۵ » را تصویب کرد که طی تبادل نظرهای گسترده میان کشورهای عضو و دیگر سرمایه گذاران فائو وسعت بیشتری یافته و برای برنامه‌ها و طرحهای آینده این سازمان، چارچوب قدرتمندی را تدارک می‌بیند.

  هم اکنون آقای «خوزه گرازیانو داسیلوا» مدیر کل و بالاترین مقام اجرایی فائو است.

دفاتر منطقه ای فائو عبارتند از:

۱- دفتر منطقه ای برای آفریقا در «آکرا»، غنا.

۲- دفتر منطقه ای آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب در «سانتیاگو»، شیلی.

۳- دفتر منطقه ای آسیا و اقیانوسیه در «بانکوک»، تایلند.

۴ –دفتر منطقه ای خاور نزدیک در “قاهره” مصر.

۵- دفتر منطقه اروپا و آسیای مرکزی در «بوداپست»، مجارستان.

*****************************

نمایندگی سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در جمهوری اسلامی ایران

 

 

 

 

 

دفتر ما

 

   ایران در تاریخ ۰۱ دسامبر ۱۹۵۳ عضو سازمان خواربار و کشاورزی (FAO) شد. در سال ۱۹۹۲ این سازمان، دفتر نمایندگی خود در ایران را پس از انقلاب اسلامی بازسازی نمود. براساس توافقنامه مشترک وزارت کشاورزی وقت و سازمان فائو در نوامبر ۱۹۹۱ ، محل استقرار نمایندگی در وزارتخانه، به هیئت نمایندگی فائو واگذار شد.

     نمایندگی FAOدر حال حاضر، در سازمان تحقیقات کشاورزی، آموزش و ترویج کشاورزی وابسته به وزارت  جهاد کشاورزی ، واقع در باغ گیاه شناسی پر از درختان و گل های زیبا و درمیان کوههای شمال تهران، قرار گرفته است.

   محور اصلی کمک های فنی فائو به ایران در زمینه های ظرفیت سازی، توسعه سیاست ها و استراتژی، تولید محصولات کشاورزی، دامداری و بهداشت دام، مدیریت شیلات و جنگل ها و برنامه های اضطراری و توانبخشی بوده است.

 

ساختار و کارکنان

   پرسنل نمایندگی فائو متشکل از یک عضو کارمند بین المللی (نماینده فائو)، یک کارشناس ملی و هفت کارمند عمومی ملی و هشت مشاور حرفه ای و فنی (ملی و بین المللی) هستند.

 

 ساختار نمایندگی سازمان فائو به شرح زیر است:

 

۱- دفتر نماینده فائو (OR)؛

۲- واحد ارتباطات و حمایت (CAU)؛

۳- واحد نظارت و ارزیابی (MEU)؛

۴- واحد برنامه ریزی و مشارکت (PPU)؛

۵- واحد عملیات پروژه (POU)؛

۶- واحد پشتیبانی اداری (ASU).

   بعلاوه، نماینده فائو در جمهوری اسلامی ایران، به نمایندگی ازسوی سازمان همکاری های اقتصادی (ECO) نیز، خدمت می کند.

 

برنامه های جمهوری اسلامی ایران

 

    در بیست سال گذشته، بخش عمده ی کمک های فنی فائو به ایران در زمینه های ظرفیت سازی، توسعه سیاست ها و راهبردها، تولید محصولات، دامپروری و بهداشت دام، مدیریت شیلات و جنگل ها و کمک به برنامه های اضطراری و  بهبود در برنامه های بازسازی متمرکز شده است.

 

    سازمان فائو در راستای تقویت برنامه کشوری خود، کمک های مالی برای اجرای یک رویکرد جامع و استراتژیک در مواجهه با چالش های فعلی در بخش های غذایی و کشاورزی را به شیوه ای جامع و پایدار، ارائه  می کند.

   در این رویکرد، تغییر قابل توجهی در نگرش و شیوه های کمک ها اعمال شده و  ضمن دوری از رویکرد سنتی پروژه-محوری،  حمایت از چارچوبی برنامه-محور، مد نظر قرارداشته و بر مبنای نتایج- محوری پیش می رود. با این تغییر، هم افزایی میان پروژه ها تأمین، همبستگی و تداوم پروژه ها در راستای اهداف، به وضوح مشخص و با کمیت سنجی و اندازه گیری اجزاء آن ها، میزان اثربخشی، و نه صرفا خروجی انها، معلوم و پایداری بلند مدت فعالیت های توسعه، تضمین می شود.

  

 رهیافت استراتژیک یکپارچه که باید در این راستا اجرا شود، از چهار برنامه اصلی زیر حمایت می کند:

 i) ) کمبود آب و مدیریت پایدار زمین؛

 (ii) امنیت غذایی، تغذیه و سلامت مواد غذایی؛

 (iii) آب و هوای هوشمند و پایدار زیست-کشاورزی؛ و

 (iv) سرمایه انسانی و توسعه ظرفیت های سازمانی.

 

    چارچوب برنامه ریزی کشوری در ایران (۲۰۱۲-۲۰۱۶)، درنتیجه مشورت های گسترده با طیف وسیعی از دست اندرکاران و فعالان ملی و بین المللی در داخل کشور و ارزیابی های فنی فائو در دفتر مرکزی رم، دفتر منطقه ای برای خاور نزدیک (RNE) و دفتر نمایندگی فائو در جمهوری اسلامی ایران، تدوین گردید. هدف این ابتکار آن است که از توان فائو در کمک به ایران برای پیشبرد برنامه بازسازی کشاورزی خود در یک چارچوب برنامه ریزی منسجم، بهره برداری شود. با استفاده از این چارچوب و دیگر ابزارها، امکان شناسایی و تعریف اولویت های کشاورزی، از جمله شیلات، جنگلداری و منابع طبیعی و توسعه روستایی، با اتکاء به مزیت های فنی و شاخص FAOفراهم می آید.

 

     بر همین اساس، کارگاه اعتبارسنجی و مراسم امضاء چارچوب برنامه ریزی کشوری

 (Country Policy Framework-CPF) در تاریخ ۱۸ جولای ۲۰۱۲ در تهران، توسط وزارت جهاد کشاورزی و دفتر نمایندگی سازمان فائو برگزار گردید.     

     این سند که توسط  معاون برنامه ریزی و اقتصادی وقت وزارت جهاد کشاورزی و کارشناس مسئول فائو امضاء شد، بر سه حوزه اولویت استراتژیک تمرکز دارد:

 

   اولویت ۱- افزایش بهره وری به نفع فقرا برای امنیت غذایی بهتر، تغذیه و معیشت گروه های آسیب پذیر در مناطق روستایی و شهری؛

   پیوند با اولویت های ملی و اهداف استراتیژیک فائو و اولویت های منطقه ای. اساس فعالیت های برنامه ریزی شده در این حوزه اولویتی می تواند بترتیب در اهداف استراتژیک فائو A” و “Cبر روی ” تقویت تولید پایدار محصولات کشاورزی” و “مدیریت و استفاده پایدار از منابع شیلاتی و آبزی پروری” و اولویت منطقه ای “B” برای منطقه خاور نزدیک “توسعه تولیدات کشاورزی و توسعه روستایی برای بهبود معیشت”.

 

    اولویت ۲- بهبود مدیریت و توسعه پایدار منابع طبیعی، کاهش اثار تغییرات اقلیمی و تطبیق آن با تاثیرات آن و مدیریت ریسک بلایای طبیعی

    پیوند با اولویت های ملی و اهداف استراتژیک فائو و اولویت های منطقه ای. اساس فعالیت های برنامه ریزی شده در این حوزه اولویت دار و پیچیده را  می توان در هر دو هدف استراتژیک فائو یعنی” “F؛ در زمینه مدیریت پایدار منابع زمین، آب و  منابع ژنتیکی و در پاسخ بهینه به چالش های زیست محیطی جهانی که بر روی مواد غذایی و کشاورزی تاثیر می گذارند، و هدف استراتژیک E” ” ناظر بر مدیریت پایدار جنگل ها و درختان، که بعنوان مکمل ضروری برای ارتقاء هدف A“” در زمینه “تقویت تولید پایدار محصولات کشاورزی” و هدف استراتژیک “B” در “افزایش تولید دام های پایدار” تلقی می شوند.

    فعالیت های برنامه ریزی شده در این حوزه اولویتی که مربوط به مدیریت ریسک فاجعه است نیز، به هدف اول استراتژیک فائو در “بهبود آمادگی و پاسخ مؤثر به تهدیدات غذایی و کشاورزی و موارد اضطراری” کمک می کند.

 

    اولویت ۳- تقویت و ارتقاء مدیریت دانش در حوزه توسعه کشاورزی و روستایی، امنیت غذایی و ایمنی مواد غذایی

               پیوند با اولویت های ملی، اهداف استراتژیک فائو و اولویت های منطقه ای

   پشتیبانی که سازمان فائو در این حوزه اولویتی “CPF” ارائه می دهد، عملکرد کلیدی و اصلی سازمان فائو را در چارچوب استراتژی آن سازمان  برای دوره ۲۰۱۹-۲۰۱۰ نشان داده و سازوکارهای اجرایی مهم فائو را برای کسب نتایج محسوس و مبتنی بر مزیت های تخصصی ، معرفی می نماید.

 

   در این حوزه های اولویتی، مجموعاً پنج نتیجه CPFو نوزده دستاورد آن، مطابق با اولویت های ملی و برنامه های در حال اجرا و یا پیش بینی شده توسط دولت ایران، شناسایی می شود. حوزه اولویتی سال های (۲۰۱۲-۲۰۱۶)) نیز با چارچوب استراتژیک آن سازمان (۲۰۱۰-۲۰۱۹) و چارچوب کمک های توسعه ای سازمان ملل متحد (UNDAF) برای  ج. ا. ایران در سال های ۲۰۱۶-۲۰۱۲، مطابقت داشته و بویژه، با ایران ۲۰۱۲-۲۰۱۶ و کمک به اهداف توسعه هزاره (اهداف توسعه هزاره)، بویژه با اهداف توسعه هزاره MDGs، از جمله اهداف یکم (کاهش گرسنگی و فقر) و هفتم (پایداری زیست محیطی)، سازگار است.

******************************

همکاران دولتی

       وزارت جهاد کشاورزی مسئول اصلی تولید محصولات کشاورزی و امنیت غذایی کشور است. بنابراین، همیشه به عنوان مخاطب اصلی سازمان فائو درایران محسوب می شود. سایر نهادهای دولتی مربوطه نیزعبارتند از سازمان محیط زیست، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزارت کشور. نمایندگی فائو در ایران، ضمن برگزاری جلسات منظمی با وزیر و مدیر کل امور بین الملل جهاد کشاورزی،  تماس های ویژه ای با سایر معاونت های فنی و تصمیم گیر وزارتخانه برقرار می کند.

  فائو در ایران روابط خوبی با موسسات تحقیقاتی مانند؛ موسسه ثبت و گواهی بذر و نهال (SPCRI)، موسسه اصلاح دانه و نهال (SPII)، موسسه تحقیقات شیلات ایران (IFRO)، موسسه پژوهش های برنامه ریزی، اقتصادی کشاورزی و توسعه روستایی، موسسه تحقیقات ماهیان خاویاری (APERDRI) و موسسه تحقیقات شوری خاک در ایران برقرار نموده است.

     نمایندگی سازمان فائو در ایران با مشارکت وزارت امور خارجه، به عنوان همکار اصلی در طراحی، اجرا و نظارت بر برنامه های پیش بینی شده در چارچوب کمک های توسعه ای سازمان ملل متحد (UNDAF)، فعالیت می کند.

 

همکاران سازمان ملل متحد

      دفتر نمایندگی فائو در نهایی سازی، پیاده سازی و نظارت بر فعالیت های UNDAFهمکاری کرده و  بعنوان عضو فعال UNCTدر گروه ها و تیم های مختلف از جمله کاهش فقر، کاهش ریسک و مدیریت بحران، مدیریت عملیات (OMT) و تیم مدیریت بحران (DMT) مشارکت می کند. گروه موضوعی “مدیریت پایدار محیط زیست” نیز با مشارکت فائو اداره شده و در مجموع، ۶ جلسه موضوعی از برنامه چارچوب UNDAFرا نیز، نمایندگی می کند. دفتر فائو همچنین، با همکاری RCو UNCTبرای اطمینان از یکپارچه سازی برنامه های CPFبا UNDAFهمکاری می کند.

 

دیگر همکاران توسعه

     نمایندگی فائو در ایران برای انجام برنامه ها و مأموریت های خود با نهادهای مختلف ملی و بین المللی، دانشگاه های ملی و سازمان های غیر دولتی از یک سو و برخی کشورهای کمک کننده از سوی دیگر، همکاری می کند. در این رابطه، امضاء تفاهم نامه همکاری مشترک  میان دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (UTCAN) قابل اشاره است. دفتر فائو با سازمان های غیر دولتی مانند: انجمن برنج ایران، انجمن حافظت از محیط زیست کوهستانی (MEPS) و مرکز توسعۀ پایدار (CENESTA)، کمیته ملی آبیاری و زهکشی ایران (IRNCID) ، روابط خوبی دارد.

    این NGOها در پروژه ها و فعالیت های مختلف FAOدر ایران شرکت دارند. علاوه بر این، دفتر فائو در ایران با اجرای پروژه های TeleFood، از زنان روستایی حمایت کرده و در توسعه پایدار روستایی در ایران مشارکت دارد.

 

موفقیت های فائو در جمهوری اسلامی ایران

 

   سازگاری کوینوآ “Quinoa” در ایران: یک رهیافت نوآورانه جهت ارتقاء کشاورزی هوشمند و حساس  به شرایط آب و هوا

   گرمایش جهانی بزرگترین چالش جهان امروز است. این پدیده، جهان را به طور یکسان تحت تأثیر قرار نمی دهد. برخی از مناطق، از جمله  منقه ما، اثرات بیشتری دریافت می کنند. در سراسر این مناطق، فقیران آسیب پذیرتر هستند زیرا امنیت غذایی آنها به خطر افتاده و به شناسایی محصولاتی نیازاست که بتوانند با شرایط جدید سازگار شوند.

  با درک  این چالش، کشورهای منطقه خاور نزدیک و شمال آفریقا و فائو تصمیم گرفتند تا این تهدید را با بهره گیری از شرایط آب و هوایی مختلف و شرایط کشت و کار متنوع در منطقه، به یک فرصت تبدیل نمایند. بهره گیری از دانش و تجربه جهانی و جستجو برای محصولات قابل انطباق، در دستور کار قرار گرفت. برای شروع، یک گونه آمریکای لاتین به نام Quinoaبه دلیل ارزش غذایی بسیار ارزشمندی و تنوع زیستی آن انتخاب شد. پروژه کوینوا در دسامبر ۲۰۱۳ آغاز شد و ثابت کرد که با توجه به امنیت غذایی منطقه و جهان، به ویژه در مناطقی که تولید مواد غذایی به دلیل تاثیرات شدید تغییرات اقلیمی محدود می شود، جایگزین خوبی برای محصولات سنتی است.   

  در ایران، به لطف تلاش های مشترک دولت و نمایندگی فائو، کینوا به طور کامل از نظر سازگاری و بهره وری آن مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس تحقیقات گسترده انجام شده در کرج، اهواز، ایرانشهر، جیرفت و کانوج، این محصول با شرایط آب و هوایی کشور سازگار بوده و با موفقیت در سال ۲۰۱۵ به پایان رسید و محصول آن در فصول مختلف به کشاورزان ذیربط معرفی و تشریح شده است.

 

مدیریت آفات مرزی

    آفت گوجه فرنگی (Tuta absoluta) یکی از مهم ترین آفات ناشی از مراودات مرزی است که از جنوب امریکا شایع شد و از طریق اروپا و شمال آفریقا به خاورمیانه سرایت  نمود. این آفت ابتدا در اکتبر ۲۰۱۰ در استان آذربایجان غربی دیده شد و در کمتر از یک سال، ۲۶ استان  کشور را تحت تأثیر قرار داد.

   گوجه فرنگی یکی از محصولات عمده گیاهی در ایران است. این محصول به عنوان محصول تازه برای مصرف داخلی و صادرات تولید می شود. بعلاوه، به عنوان رب گوجه و سس گوجه فرنگی برای صادرات فرآوری می شود. ایران دارای مزارع و گلخانه هایی در ۳۲ استان است که سطح ناخالص آن به ۱۷۷۰۶۰ هکتار بالغ گردیده وتولید سالانه گوجه فرنگی آن، بیش از ۶/۶ میلیون تن است.

    با توجه به ماهیت و منشاء مرزی این بیماری، سازمان فائو در سال ۲۰۱۲، با طراحی یک پروژه در منطقه خاور نزدیک برای نظارت و تدوین دستورالعمل فنی برای شناسایی و کنترل آفات ایجاد کرد. این پروژه در نوامبر ۲۰۱۴ تکمیل شد.

    در ایران، این پروژه موجب کاهش آسیب Tuta absoluta“” از طریق توسعه پیوند های سالم گوجه فرنگی، ارائه دانش فنی به متخصصین کشور و فعالان میدانی برای ساخت و نگهداری گلخانه های سالم و ترویج استفاده از دستگاه های کاملا اتوماتیک در کشت گوجه فرنگی بود. حدود ۶۰۰ نفر از کارشناسان ایرانی (۴۰٪زن) و ۷۴۰ کشاورز محلی (۳۰٪کشاورزان زن) درخصوص چگونگی مدیریت آفات و تولید این محصول راهبردی کشاورزی آموزش دیده اند.

 

برنامه ریزی کلان / راهبردی- ایجاد چارچوب استراتژی توسعه پایدار کشاورزی در ایران

     ایران با چالش ها و مشکلات ساختاری زیادی برای دستیابی به توسعه پایدار در بخش کشاورزی مواجه می باشد. دولت، که در جستجوی راهنمایی برای توسعه یک دیدگاه کلی بود تا بخش کشاورزی را از منابع موجود بهره مند نماید ، از کمک فنی فائو در تدوین یک چارچوب استراتژیک برای توسعه پایدار کشاورزی (۲۰۲۱-۲۰۱۷) استفاده کرد.

        دولت از کمک متخصصان بین المللی، از جمله متخصصین ارشد، به منظور بهره گیری از روند توسعه بالقوه فنی و اقتصادی جهانی استقبال کرد. این نگاه، تغییرات در تجارت جهانی، چالش های بودجه ای ناشی از کاهش قیمت نفت خام، چالش های ناشی از مسئولیت های بیش از چند وزارتخانه و توانایی چندین زیرمجموعه را مد نظر قرار داد. این چارچوب، پایه ای برای توسعه آینده را تشکیل داد و اقدامات خاص و اولویتی را برجسته نمود و نیازهای احتمالی به کمک های فنی را مشخص کرد.

     ایران در روند برنامه ریزی برنامه ششم توسعه پنج ساله کشور ۲۰۲۱ – ۲۰۱۷ (SFYDP)، در جهت کاهش و هدفمند سازی یارانه ها، تنوع بخشیدن به اقتصاد و دستیابی به سطح بالاتری از رشد متوازن، تلاش می کند. در بخش کشاورزی، اهدافی نظیر؛ تقویت روند توسعه برای افزایش صادرات کشاورزی و افزایش خودکفایی در تولید مواد غذایی، مد نظر قرار دارد. قطعاً بدون یک چارچوب مناسب برای توسعه پایدار کشاورزی، دستیابی به چنین اهدافی، غیرممکن است. از این رو، هدف این پروژه، تهیه چارچوبی بود که تحقق مفید و موثر اهداف تعیین شده در متن برنامه ششم SFYDPرا فراهم کند.

          خروجی عمده این پروژه، یک چارچوب استراتژیک برای توسعه پایدار کشاورزی بود تا بتوان بعنوان پایه ای برای توسعه امروز و آینده، مورد استفاده قرار داد. این چارچوب استراتژیک و زیربنایی با تاکید بر بهره وری اقتصادی، استفاده از منابع را با ملاحظه دقیق اولویت های  دولت در زمینه رفاه اجتماعی و پایداری مدیریت منابع طبیعی، توصیه می کند.

   این پروژه همچنین، تجزیه و تحلیل عمیق و ارزیابی مسائل مهم و کلان دولت را مد نظر دارد. در متن اسناد سیاست های پیش بینی شده، توصیه های مربوط به اقدامات لازم برای تضمین بهره وری اقتصادی، عدالت اجتماعی و پایداری مدیریت منابع طبیعی پیش بینی شده است. البته، این “چارچوب” تأثیر مستقیمی بر کشاورزان نداشت، ولی اجرای آن تاثیر بسزایی در بسیج جوامع روستایی گذاشت؛ چرا که از خصوصی سازی شرکت های دولتی و توسعه تعاونی های کشاورزی پشتیبانی می کرد.

 

   تولید محصولات کشاورزی- اجرای طرح منطقه ای مدیریت یکپارچه آفات (IPM) در ایران

      سازمان جهانی غذا، مدیریت یکپارچه آفات (IPM) را به عنوان رویکرد ترجیحی برای حفاظت از محصول ترویج داده و آن را به عنوان رهیافتی برای تقویت و پایداری تولید محصولات و کاهش خطر آفت کش ها با هدف ارتقاء ایمنی وکیفیت مواد غذایی، حفاظت از مصرف کنندگان، حمایت از کشاورزی هوشمند، کاهش کاربرد نهاده های پرخطر در کشاورزی و حفاظت از منابع طبیعی در فعالیت های کشاورزی مورد استفاده قرار می دهد. برنامه IPMفائو، با رویکرد به تقویت رویه های محلی، در قالب ۳ برنامه منطقه ای در آسیا، خاور نزدیک و غرب آفریقا و نیز چندین پروژه مستقل ملی، اجرا شده است.

   پس از مشارکت سازمان فائو، جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهای پیشگام در منطقه خاور نزدیک و شمال آفریقا است که اجرای برنامه IPMرا در ماه آوریل سال ۲۰۰۴ آغاز کرد. درمورد این پروژه، چندین کشور بین سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۱۴ برای استفاده از ظرفیت های ساخته شده در کشور پیرامون روش های اجرای IPMو یافته های آن در قالب مدرسه در مزرعه (FFS)، به ایران سفر کردند.

   امروزه IPM / FFSدر ایران برای بیش از ۱۴ محصول مختلف کاربرد دارد. یکی دیگر از نتایج عالی پروژه این بود که گروه IPM، متشکل از برخی کشاورزان و مصرف کنندگان در قالب انجمن محلی (CBO)، تشکیل شده و در ابتکاری با عنوان “از مزرعه تا سفره”  و با هدف اعتمادسازی در بازار، در حال حاضر گسترش است.

      در طول این سالها، دولت ایران از کمک های فائو که از طریق پروژه های همکاری های فنی “TCP” ارائه می شود، استفاده موثر نموده است. پیشرفت در صدور گواهی بذر و کنترل کیفیت آن از این طریق چشمگیر بود. کمک های پروژه برای به روز رسانی قوانین بذر و ایجاد موسسه گواهی و کنترل کیفیت بذر مورد استفاده قرار گرفت که نقشی حیاتی در خودکفایی پایدار در مواد غذایی ایران دارد. پروژه TCP“مدیریت و کنترل باقیمانده آفت کش ها، داروهای دامی و مواد شیمیایی در مواد غذایی” نیز به طور مستقیم بر افزایش بهره وری و بهبود ایمنی غذا تأثیر داشته است.

***********************

 

لیست پروژه های FAOدر جمهوری اسلامی ایران

   در حال حاضر نمایندگی سازمان فائو در جمهوری اسلامی ایران ۲۲ پروژه را به صورت ملی یا با همکاری کشورهای دیگر در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (NENA) یا فراتر از آن انجام می دهد. موارد زیر عناوین مختصر پروژه های در حال اجرا هستند:

پروژه های بین منطقه ای:

–           کاهش و مدیریت ریسک بیماری ناکروز حاد کبدی (AHPND) میگوی پرورشی

–           کمیته تون ماهیان اقیانوس هند

پروژه های زیر منطقه ای:

–           ظرفیت سازی برای کاهش تلفات موادغذایی در منطقه خاور نزدیک

–           پشتیبانی از همکاری منطقه ای پیرامون طرح کمبود آب برای افزایش بهره وری آب

پروژه های ملی:

–           برنامه جامع مدیریت پایدار منابع آب در حوضه دریاچه ارومیه

–           کمک به روند تقویت جنگل های زاگرس و مقابله با زوال گونه های بلوط و جنگل های خزر در برابرآفت   Boxwood Blight  و توسعه سیستم ملی پایش جنگل ها در جمهوری اسلامی ایران

–           طرح بازسازی عرصه های جنگلی و اراضی تخریب شده با توجه ویژه به خاک های شورو مناطق مستعد فرسایش بادی

–           بهبود ژنتیکی ماهی قزل آلای رنگین کمان در جمهوری اسلامی ایران

–           بهبود سیستم های نظارت بر کشاورزی به کمک تصاویر ماهواره ای در ایران

–           ظرفیت سازی در راستای تقویت پایدار کشت دانه های روغنی در ایران با توجه به زنجیره ارزش سویا

–           تدوین سند پشتیبانی از پروژه “تقویت سازماندهی و یکپارچه سازی مزارع خانوادگی کوچک مقیاس”

 

 

مترجم و ویراستار: احمد یوسفی؛ کارشناس مشاور روابط عمومی و امور بین الملل شرکت مادر تخصصی صندوق حمایت از توسعه سرمایه گذاری در بخش کشاورزی 

آبان ماه ۱۳۹۶

۱۶اکتبر؛ روز جهانی غذا

بیست و چهارم مهر ماه، برابر با شانزدهم اکتبر، سالروز جهانی غذاست

 

 

 ۲۴ مهر (۱۶ اکتبر) ؛ روز جهانی غذا

   هدف اساسی سازمان فائو، زدودن فقر و گرسنگی در همه جهان است. جهت گیری و اولویت های این سازمان، ثمره بیش از شصت سال مطالعه و تجربه است. از آنجا که فقر و گرسنگی با یکدیگر در ارتباط هستند، فائو هدف خود را تأمین غذا برای همگان می داند.

روز جهانی غذا

   بیست و چهارم مهر ماه، برابر با شانزدهم اکتبر، سالروز جهانی غذاست. این روز به افتخار تاسیس سازمان فائو در سال ۱۹۴۵نامگذاری شده و در سراسر جهان گرامی داشته می‌شود. در این روز، سازمان های بین المللی، به منظور برقراری روابط در زمینه کشاورزی و زمینه سازی برای جلوگیری از فقر و گرسنگی و نابودی محیط زیست، تلاش می کنند. استفاده از تجربیات، نحوه تغذیه، انتقال فن آوری از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه، موجب رونق و پیشرفت در صنعت مواد غذایی در ملل جهان سوم می شود. روز جهانی غذا، تلنگری برای بیداری وجدان های به خواب رفته و روز هم دردی با گرسنگانی است که از ابتدایی ترین حق زندگی، یعنی غذا محرومند.

 

فائو یا سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد

   فائو یا سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد از سازمان‌های بین‌المللی است که در زمینهٔتوسعهٔکشاورزی فعالیت دارد. سازمان فائو در سال ۱۹۴۵ توسط ۴۴ کشور عضو سازمان ملل متحد تأسیس شد. این سازمان از مرکز فائو و از طریق شبکه جهانی بالغ بر حدود نود اداره برای گسترش و مدرنیزه کردن کشاورزی، جنگلداری، شیلات و تأمین غذای مناسب برای همگان، به کشورهای در حال توسعه کمک می‌کند.

 

   هدف سازمان فائو، بالا بردن سطح زندگی و بهبود تغذیه مردم جهان، توزیع مناسب مواد غذایی در مناطق مختلف جهان و ایجاد امنیت غذایی است. مبارزه با سوءتغذیه با ارائه اطلاعات لازم به کشورهای مختلف؛ از دیگر اهداف فائو است که بازدهی کشاورزی و سطح تغذیه در جهان را افزایش داده است. مقر این سازمان واقع در شهر رم در کشور ایتالیا است.
   فائو به اعضایش شامل اتحادیه ارو‍پا و ۱۸۳ کشور خدماتی ارئه می‌دهد و در این راه با هزاران همراه در سرتاسر جهان، از سازمان‌های جامعه مدنی مانند گروه‌های کشاورزان و سازمان‌های بشر دوستانه تا دیگر موسسات ملل متحد، بانک‌های توسعه و بخش خصوصی، همکاری می‌کند.

 

اهداف اصلی فائو
۱- مساعدت به کشورهای در حال توسعه با در اختیار گذاشتن امکانات فنی.
۲- کمک به دولت‌ها در جهت تعیین خط مشی و مشاوره در برنامه ریزی.
۳- جمع‌آوری، بررسی و انتشار اطلاعات.
۴- فعالیت به عنوان محلی برای تبادل نظر و گردهمایی ملت‌های فقیر و غنی با شرایط برابر.

 

غذا، نیاز اولیه بشر
   غذا، از ابتدایی ترین نیازهای انسانی و بلکه تمام موجودات زنده است و نقش اساسی آن، انکار ناشدنی است. اشباع غریزه گرسنگی، از آغازین روز آفرینش تاکنون، همراه آدمی بوده، به طوری که می توان گفت پیشرفت های شگفت انسان در عرصه صنعت و کشاورزی، مدیون پاسخ به همین غریزه ساده و ابتدایی است. در قرآن نیز به این نیاز بدنی انسان توجه شده و نام برخی از سوره ها با خوراکی ها شروع می شود. در برخی آیات، گاه به خواص برخی خوردنی ها اشاره شده و در برخی دیگر، به حیواناتی که سازنده خوردنی های مناسب و مطبوع آدمی است، اشاره گردیده است.

        

فقر، یکی از عمده ترین علل سوء تغذیه در جهان است

 

غذا، جایگزینی برای دارو

    برای درمان یا پیش گیری از بیماری های مزمن و ناتوان کننده بدن، به مصرف دارو نیاز نیست. پزشکان می گویند برای پیش گیری و حتی درمان بیماری ها، می توان از انواع مواد غذایی بهره برد. در مواد غذایی که روزانه مصرف می کنیم، هزاران خاصیت دارویی وجود دارد که می تواند در درمان و پیش گیری از بیماری ها مؤثر باشد. اگر چه نمی توان غذا را به طور کامل جای گزین دارو کرد، ولی غذاها می توانند سطح سلامت ما را بهبود بخشند و در پیش گیری از بیماری ها نقش داشته باشند. غذا همچنین می تواند در کنار دارو، روند درمان را سرعت بخشد.

 

بهداشت مواد غذایی
   بهداشت مواد غذایی، مسئله بسیار شایان توجهی در علم تغذیه به شمار می آید. در کنار نوع استفاده و چگونگی بهره گیری از مواد غذایی، رعایت بهداشت در مصرف و نگه داری غذا نیز اهمیت خاصی دارد و در این زمینه، دانشمندان به مطالعه و تحقیقات گسترده ای پرداخته اند.
    از مهم ترین اقدامات بهداشتی هر جامعه ـ که بخش عمده آن سلامت و ایمن سازی از بیماری هاست ـ دست یابی به موفقیت هایی در زمینه بهداشت تغذیه است. تأمین مواد غذایی سالم و متناسب، برنامه ریزی برای بهبود وضع تغذیه، آموزش های لازم در زمینه مسائل غذایی و پیش گیری از سوء تغذیه، اموری هستند که نقش تعیین کننده ای در بهداشت فردی و اجتماعی و سلامت افراد جامعه دارند.

سوء تغذیه و گرسنگی
   در قرن حاضر، سوء تغذیه، در بیشتر جوامع، به ویژه کشورهای جهان سوم، بحرانی جدی به شمار می آید. سوء تغذیه یا به عبارتی هرگونه انحراف از تغذیه طبیعی که موجب عدم دسترسی بدن به مواد اصلی و اساسی غذایی می شود یکی از دلایل مهم بیماری های جسمانی و روانی است. فقر، یکی از عمده ترین علل سوء تغذیه در جهان است.

   مشغولیت ذهنی هشتاد درصد از مردم جهان، دست یابی به غذاست. کمبود غذا و مواد غذایی مورد نیاز بدن برای بسیاری از مردم جهان به مشکلی بزرگ و اساسی تبدیل شده است. با آلودگی و تخریب محیط زیست، مسائل گوناگونی به وجود می آید که در کاهش منابع غذایی جهان مؤثر است. گرما و خشکسالی، فرسایش خاک، کاهش نزولات جوی، بارش باران های اسیدی و سیاست های ستمگرانه بعضی از کشورهای قدرتمند در برابر کشورهای در حال توسعه، از عوامل گرسنگی و سوء تغذیه مردم جهان به شمار می آیند.

***************************

فائو از کودکان و نوجوانان ایرانی برای شرکت در مسابقه روز جهانی غذا دعوت کرد

    دفتر نمایندگی سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد )فائو(در جمهوری اسلامی ایران از تمامی کودکان و نوجوانان خلاق کشورمان در حوزه نقاشی، گرافیک و ویدئو دعوت کرد تا در مسابقه بین المللی طراحی پوستر و ویدئوی روز جهانی غذا در سال ۲۰۱۷ با شعار «تغییر آینده مهاجرت، سرمایه‌گذاری در امنیت غذایی و توسعه روستایی»شرکت کنند.

    دفتر نمایندگی سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در ایران، این سازمان از کودکان و نوجوانان ۵ تا ۱۹ ساله دعوت می‌کند که بر اساس شعار روز جهانی غذا پوستری را طراحی کنند.
   همچنین نوجوانان ۱۳ تا ۱۹ ساله دعوت می‌شوند که یک فیلم ویدئویی کوتاه یک دقیقه‌ای درباره راه‌حل‌هایی که برای مشکلات غذایی در نظر دارند، تولید کنند.
   علاقه‌مندان به شرکت در این مسابقه می‌توانند آثار خود را حداکثر تا تاریخ ۱۰ نوامبر ۲۰۱۷ مصادف با   19 آبان ۱۳۹۶) در آدرس اینترنتیwww.fao.org/WFD2017-Contest بارگزاری کنند. در هر کدام از بخش‌ها سه برنده انتخاب شده و اسامی آنها در وب‌سایت «روز جهانی غذا» و نیز شبکه‌های اجتماعی فائو منتشر خواهد شد.  برندگان هدایا و گواهینامه‌ای از فائو دریافت کرده و پوسترها و ویدئوهای منتخب در نمایشگاهی در رم به نمایش گذاشته خواهند شد.
    بر اساس اطلاعات موجود، در سال ۲۰۱۵، از هر هفت نفر یک نفر مهاجر بود. در چند سال اخیر، تعداد افراد مهاجر در سراسر جهان شاهد افزایش چشمگیری بوده است. بخش اعظم مهاجرین دارای سنین پایینی بوده و در حدود یک سوم آنها بین ۱۵ تا ۳۴ ساله هستند.
در سال ۲۰۱۵، در حدود ۲۴۰ میلیون مهاجر بین‌المللی در جهان وجود داشتند، در حالیکه در سال ۲۰۱۳ در حدود ۷۶۰ میلیون نفر نیز در داخل مرزهای کشور خودشان جابجا شدند.
    فائو به منظور الهام بخشی بهتر به افکار نوجوانان، گروهی را به رهبری لورنزو ترانرا، تصویرگر و طراح برجسته ایتالیایی، به خلق کتاب تصویر اختصاص داده است. در کتاب سال ۲۰۱۷ راه‌حل‌هایی ارائه شده است تا این مهاجرین گزینه‌هایی برای ماندن در خانه‌های خودشان داشته باشند.
   فائو هر ساله در تاریخ ۱۶ اکتبر (۲۵ مهرماه) با برگزاری مراسم‌های با‌شکوهی روز جهانی غذا را که مقارن با سالروز تاسیس این سازمان بین‌المللی است، در اقصی نقاط جهان گرامی می‌دارد.
    مراسم روز جهانی غذا در ۱۵۰ کشور جهان از جمله جمهوری اسلامی ایران با حضور تمامی دست اندرکاران امر تولید غذا برگزار می‌شود و به همین دلیل نیز این رویداد یکی از شناخته شده‌ترین روزهای موجود در تقویم جشن‌های مهم سازمان ملل متحد به شمار می‌رود.

***********************

۲۰ نکته جذاب درباره روز جهانی غذا

            نیاز به غذا آنقدر موضوعی بدیهی است که حرف زدن درباره اهمیت و ضرورت آن نابجا است، اما همین نیاز بدیهی هم اکنون در بسیاری از کشورهای جهان در دسترس و قابل تامین نیست و براساس آمارهای رسمی منتشر شده، در حال حاضر اندکی کمتر از یک میلیارد نفر در سراسر جهان از گرسنگی و سوءتغذیه رنج می برند. البته تلاش کشورهای جهان و در کنار آنها رشد صنایع غذایی و کشاورزی باعث شده تا تعداد گرسنگان جهان طی دهه های اخیر، روند نزولی به خود گیرد اما در همین حال، اوضاع در برخی کشورهای جهان به ویژه کشورهای آفریقایی و برخی کشورهای آسیایی، آن قدر وخیم است که شاید نیاز باشد راه های میانبری برای تامین غذای موردنیاز این کشورها درپیش گرفته شود.

     در قرن بیست و یکم و در اوج پیشرفت فناوری‌های ارتباطی، همچنان شاهد تصاویر ناراحت کننده ای از گرسنگی کودکان آفریقایی یا سوءتغذیه جنگ زدگان عراق و افغانستان و سوریه هستیم و همه این موارد به ما گوشزد می کند که کار انجام نشده در بخش غذا هنوز بسیار است؛ به همین دلیل هم همه ساله روز جهانی غذا در بسیاری از کشورهای جهان جشن گرفته شده و گرامی داشته می شود و این روز در واقع بهانه ای می شود که بار دیگر به خودمان یادآوری کنیم که هنوز جای کار زیادی در صنعت غذا و کشاورزی وجود دارد. هنوز گرسنگان زیادی هستند که باید سیر شوند و افراد زیادی دچار سوءتغذیه هستند که باید به سرعت به وضعیت آنها رسیدگی شود؛ بر این اساس، روز جهانی غذا فرصت مغتنمی برای پرداختن به همه این موارد است.
    روز جهانی غذا بدون شک یکی از مهمترین روزها در تقویم بین المللی است و یکی از معدود روزهایی که تقریبا تمام کشورهای جهان روی آن اتفاق نظر داشته و آن را گرامی می دارند. روز جهانی غذا توانسته فارغ از مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و …، جای خود را در همه کشورها محکم کرده و همه کشورها به دور از هرگونه اختلافی، این روز را گرامی می دارند.
    به مناسبت فرا رسیدن ۱۶ اکتبر روز جهانی غذا در این مقاله، ۲۰ نکته جذاب و خواندنی را درباره این روز و مسائل مرتبط با آن از منابع مختلف جمع آوری کرده ام که فکر می کنم خواندن آنها خالی از لطف نیست. این ۲۰ نکته به شرح زیر هستند:
۱– روز جهانی غذاکه هر ساله در کشورهای جهان گرامی داشته می شود، نخستین بار در نوامبر سال ۱۹۴۵ جشن گرفته شد و از آن سال، روز جهانی غذا در تقویم بین‌المللی به ثبت رسید.
۲–  مجارستان: با وجود کشورهای صاحب نام در عرصه کشاورزی و صنعت غذا اما، این کشور مجارستان است که توانسته افتخار بنیان گذاری روز جهانی غذا را به نام خود ثبت کند. هیات مجارستانی به ریاست وزیر وقت کشاورزی و غذای این کشور، دکتر “پال رومانی”، نقش موثری در بیستمین نشست فصلی فائو در نوامبر ۱۹۴۵داشت و ایده برگزاری جشن روز جهانی غذا نیز در سراسر جهان از سوی این هیات ارائه شد.
۳–  پیام پاپ: روز جهانی غذا آن قدر مهم بوده که دو پاپ واتیکان؛ یعنی “پاپ ژان پل دوم” و “پاپ بندیکت شانزدهم”، پیام‌های سالانه ای را به مناسبت این روز برای تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان غذا در جهان صادر کرده‌اند.
۴–  شعار سال: روز جهانی غذا از سال ۱۹۸۱ برای نخستین بار، صاحب «شعار» شد و اولین شعار این روز هم “غذا برای اولین بار می‌آید” بود که در سال بعد هم، همین شعار تکرار شد اما از سال‌های بعدی، شعارهای روز جهانی غذا متفاوت شدند. شعار سال گذشته روز جهانی غذا نیز “کشاورزی خانوادگی؛ تغذیه جهانی، مراقبت از زمین” بود و امسال نیز شعار ”  تغییر آینده مهاجرت، سرمایه‌گذاری در امنیت غذایی و توسعه روستایی “ انتخاب شده  است.
۵-سنت آمریکایی: روز جهانی غذا از سال ۱۹۸۲ به یک سنت در آمریکا تبدیل شده است؛ به طوری که در حال حاضر بیش از ۴۵۰ سازمان ملی و خصوصی به صورت داوطلبانه اقدام به حمایت مالی از برگزاری مراسم های مرتبط با این روز در سراسر ایالت های آمریکا می کنند.
۶–  اکتبر ماه غذا: ماه اکتبر به غیر از روز جهانی غذا، شاهد سه روز جهانی دیگر مرتبط با غذا نیز است. دومین جمعه ماه اکتبر روز جهانی تخم مرغ، اول اکتبر روز جهانی گیاه خواری و دوم اکتبر، مصادف با روز جهانی حیوانات مزرعه است.
۷–  جایزه جهانی غذا: جایزه جهانی غذا یک جایزه بین المللی است و به افرادی داده می شود که توانسته‌اند دستاورد مهمی در جهت توسعه بشری در حوزه‌های بهبود کیفیت، کمیت و در دسترس قرار دادن مواد غذایی در دنیا داشته باشند. این جایزه همه ساله در روز جهانی غذا یا در حوالی این روز، به برنده یا برندگان آن اعطا می شود. این جایزه از سوی شرکت های فعال در عرصه بیوتکنولوژی کشاورزی حمایت مالی می‌شود. هم اکنون بنیاد جایزه جهانی غذا از سوی سفیر سابق کامبوج در آمریکا مدیریت می‌شود. مبلغ این جایزه معادل ۲۵۰ هزار دلار آمریکا است.
۸– ۲۰۰  روز: در آمریکا بیش از ۲۰۰ روز ملی مرتبط با غذا و نوشیدنی وجود دارد که در طول سال پراکنده هستند و آمریکا از این حیث در جهان رکورددار است؛ به عنوان مثال ۱۹ ژانویه در آمریکا روز ملی پاپ کورن، ۲۰ ژانویه روز ملی پنیر، ۲۷ ژانویه روز ملی کیک شکلاتی و …، است. در آمریکا حتی هفته های غذایی متعدد نیز وجود دارد که از آن جمله می توان به هفته اول ژوئن به نام ماست میوه‌ای، هفته چهارم جولای به نام سالاد، هفته دوم سپتامبر به نام وافل و…، اشاره کرد.
۹-  بیش از ۸۰۰میلیون نفر: براساس آخرین گزارش سازمان ملل متحد که چندی پیش منتشر شد، هم اکنون ۸۰۵ میلیون نفر معادل حدود یک نهم جمعیت جهان از گرسنگی رنج می‌برند و غذای کافی برای خوردن و تامین سلامتی خود ندارند. در روز جهانی غذا موضوع گرسنگی و فقر یکی از مهمترین موضوعاتی است که به آن پرداخته می‌شود.
۱۰– ۲۰۰میلیون نفر: در آخرین گزارش سازمان ملل متحد به روند امیدوارکننده کاهش میزان گرسنگی در جهان نیز اشاره شده است؛ به طوری که از سال ۱۹۹۰ تاکنون، بیش از ۲۰۰ میلیون نفر از تعداد گرسنگان جهان کاسته شده است. این رقم طی یک دهه اخیر بالغ بر ۱۰۰ میلیون نفر بوده است.
۱۱-  آسیای گرسنه: آسیا قاره ای است که بیشترین تعداد گرسنگان جهان را در مقایسه با سایر قاره ها در خود جای داده است. حدود دو سوم گرسنگان جهان در آسیا سکونت دارند. از سوی دیگر در حالی طی چند سال گذشته روند تعداد گرسنگان در جنوب آسیا رو به کاهش بوده که در غرب آسیا، این روند افزایش تدریجی داشته است.
۱۲– گرسنگی در اوج: منطقه جنوب صحرای آفریقا دارای بالاترین نرخ گرسنگی در جهان است؛ به طوری که در این منطقه، از هر چهار نفر یک نفر از گرسنگی رنج می‌برد.
۱۳-  ۴۵% : سوء تعذیه عامل ۴۵ درصد از مرگ و میر سالانه کودکان زیر ۵ سال است که تعداد این مرگ و میرها به ۱/۳ میلیون نفر می رسد.
۱۴  – ۱۰۰میلیون نفر: از هر شش کودک در کشورهای در حال توسعه، یک نفر؛ یعنی مجموعا، معادل ۱۰۰ میلیون نفر در این کشورها، دارای کمبود وزن هستند.
۱۵- ۱۵۰میلیون نفر: اگر زنان کشاورز از همان منابعی که مردان کشاورز دسترسی دارند،  بهره مند بودند، اکنون تعداد گرسنگان جهان تنها معادل ۱۵۰ میلیون نفر بود.
۱۶– ۶۶میلیون کودک: ۶۶ میلیون کودک در سن مدرسه با حالت گرسنگی بر سر کلاس های خود حاضر می شوند که بیشتر این کودکان در کشورهای در حال توسعه سکونت دارند و فقط ۲۳ میلیون نفر از آنها مربوط به کشورهای آفریقایی می شوند.
۱۷- ۲/۳میلیارد دلار: برنامه جهانی غذا برآورد کرده که سالانه به ۲/۳ میلیارد دلار بودجه نیاز است تا بتوان از طریق آن، مشکل غذای ۶۶ میلیون کودک گرسنه در سن مدرسه را برطرف کرد.
۱۸– قاتل شماره یک: گرسنگی در حال حاضر، بیشتر از مجموع عواملی مانند ایدز، مالاریا و سل، باعث مرگ انسان ها می شود.
۱۹- ۲۵/۰دلار ناقابل: در برنامه جهانی غذا، هزینه تغذیه یک کودک مدرسه با مواد غذایی مغذی؛ تنها معادل ۲۵/۰دلار است که در کل سال، این هزینه فقط ۵۰ دلار می شود.
۲۰– غذای کافی: برخلاف تصور عمومی، در حال حاضر غذای موجود در دنیا برای تغذیه کل مردم دنیا کافی است، اما مشکل دسترسی به منابع غذایی و نبود بهره وری در تولید و توزیع غذا، باعث می شود با وجود کفایت غذای تولیدی در جهان، غذا به بسیاری از افراد «به میزان کافی» یا «اصلا» نرسد.

*********************

_{مراسم روز جهانی غذا در مقر فائو-ایتالیا}

 

   مدیر کل فائو به همراه پاپ فرانسیس و وزرای کشاورزی گروه هفت (G7)در مراسم رسمی روز جهانی غذا (۱۶ اکتبر ۲۰۱۷) در دفتر مرکزی فائو-رم شرکت خواهند کرد.     

   در حالی که به طور سنتی، پیامی از سوی پاپ در این مراسم ارائه می شد، ایشان برای اولین بار و به صورت شخصی، شرکت خواهد کرد و از جامعه بین الملل برای تغییر آینده مهاجرت، دعوت خواهد نمود. حضور وزرای کشاورزی کشورهای عضو G7نشان دهنده نقش و سهم مهم امنیت غذایی، توسعه روستایی و مهاجرت در متن دستور کار سیاسی آنهاست. دیگر مهمان های ویژه این مراسم شامل؛ فیلیپ هونگ، کمیسیونر اتحادیه اروپا و سران صندوق بین المللی توسعه کشاورزی (IFAD)و برنامه جهانی غذا WFP))خواهند بود.

   تغییر در آینده مهاجرت با سرمایه گذاری در امنیت غذایی و توسعه روستایی   

  جهان در حال حرکت است. از زمان جنگ جهانی دوم به دلیل افزایش درگیری و بی ثباتی سیاسی، مردم عمدتاً مجبور شده اند از خانه هایشان فرار کنند. اما گرسنگی، فقر و افزایش اثرات شدید ناشی از تغییرات آب و هوایی، از عوامل مهم دیگری است که به چالش مهاجرت دامن می زند.

   جنبش های بزرگ امروز مردم، نشان ازچالش های پیچیده ای دارد که مستلزم اقدامات جهانی است. بسیاری از مهاجران به کشورهای در حال توسعه سرازیر شده و بدلیل کمبود منابع آن کشورها، تنش هایی را ایجاد می کنند. حدود ۷۶۳ میلیون نفر نیز، به جای خارج از کشور، در داخل کشور خود مهاجرت می کنند.

   سه چهارم فقیران، معیشت خود را در زمینه کشاورزی یا سایر فعالیت های روستایی پایه گذاری می کنند. ایجاد شرایط مطلوب برای مردم روستایی، به ویژه جوانان، برای ماندن و احساس  امنیت در روستای خود، جزء مهمی از هر گونه برنامه ای برای مقابله با چالش مهاجرت است.

   توسعه روستایی می تواند با انگیزش عوامل مناسب،افراد و بویژه جوانان را به ایجاد فرصت های تجاری و مشاغل پایدار (مانند تولید واحدهای لبنی کوچک، پرورش طیور، فرآوری مواد غذایی و یا محصولات باغی) ترغیب نمود. این مهم می تواند منجر به افزایش امنیت غذایی، معیشت پایدارتر، دسترسی بهتر به حمایت های اجتماعی، کاهش اختلاف بر سر منابع طبیعی و  کسب راه حل های مناسب برای مقابله با تخریب محیط زیست و تغییرات آب و هوایی شود.

   با سرمایه گذاری در توسعه روستایی، جامعه بین المللی نیز می تواند از توانایی مهاجران برای تقویت روند توسعه و ایجاد مقاومت در جوامع مهاجر و میزبان، و در نتیجه، زمینه بهبود بلند مدت، جامع و پایدار آنها، فراهم آورد.

سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO) و روز جهانی غذا

 16 اکتبر ۲۰۱۷جهان

   “روز جهانی غذا” یک روز مهم برای اقدام جهانی در مقابله با گرسنگی جهانی است که هر ساله در ۱۶ اکتبر برگزار می شود و مردم جهان با هم یکصدا اعلام می کنند که تعهدشان در جهت ریشه کنی گرسنگی در سراسر جهان، بخشی از زندگی آنها است.

   بمناسبت تولد سازمان خواربار و کشاورزی (FAO)، رویدادهای متنوعی در بیش از ۱۵۰ کشور در سراسر جهان، سازماندهی شده و این یکی از روزهای بزرگ در تقویم سازمان ملل است. این رویدادها، آگاهی و عملکرد جهانی را به نفع کسانی که از گرسنگی رنج می برند ترویج کرده و ضرورت پرداختن به امنیت غذایی و رژیم های غذایی ممفید برای همگان را برجسته می نماید. تمرکز این روز مهم ان است که “غذا” یک حق اساسی و بنیادی انسان است. هم اکنون، در دنیای میلیاردها، ۸۰۵ میلیون نفر در سراسر جهان با گرسنگی مزمن زندگی می کنند، روزانه ۶۰ درصد زنان و تقریبا پنج میلیون کودک زیر ۵ سال، از سوء تغذیه رنج می برند.

   موضوع سال ۲۰۱۶ “تغییر آب و هوا، غذا و کشاورزی نیز باید باشد”. ناظر بر یکی از بزرگترین چالش های امنیت غذایی، تغییر آب و هوا و تاثیرات آن بر کشاورزی بود. بسیاری از کشاورزان و ماهیگیران جهان با افزایش درجه حرارت و بلایای مربوط به آب و هوا، دست بگریبانند.

   روز جهانی غذا ۲۰۱۷ بر روی هدف دوم توسعه هزاره یعنی عدم گرسنگی تاسال ۲۰۳۰ (SDG 2 – Zero Hunger) تمرکز دارد. با مراجعه به هشتک #ZeroHunger، بحث در روز جهانی غذا را در وب سایت برنامه جهانی غذا دنبال کنید.

 

 

۸ دلیل برای اینکه عدم گرسنگی،جهان را تغییر خواهد داد

۱-         عدم گرسنگی می تواند جان ۱/۳ میلیون کودک را در سال نجات دهد زیرا مادران بهره مند از تغذیه خوب، دارای نوزادان سالم با سیستم ایمنی قوی تر هستند.

۲-         پایان دادن به سوء تغذیه کودک می تواند تولید ناخالص داخلی در کشورهای در حال توسعه را ۵/۱۶ درصد افزایش دهد.

۳-         یک دلار سرمایه گذاری در پیشگیری از گرسنگی می تواند بین ۱۵ تا ۱۳۹ دلار منافع ملی در تولید ناخالص داخلی کشورها ایجاد کند.

۴-         تغذیه مناسب در اوایل زندگی، به ۴۶ درصد درآمد بیشتر در طول زندگی افراد منجر خواهد شد. 

۵-         از بین بردن کمبود آهن در یک جمعیت، ۲۰ درصد بهره وری در کار جامعه را افزایش می دهد.

۶-         کاهش مرگ و میر ناشی از تغذیه در کودکان، نیروی کار را ۴/۹ درصد

 افزایش خواهد داد.

۷-         عدم گرسنگی، به ایجاد یک جهان امن و مرفه تر برای همه، کمک می کند.

 

 

 

مترجم و ویراستار: احمد یوسفی؛ کارشناس مشاور روابط عمومی و امور بین الملل شرکت مادر تخصصی صندوق حمایت از توسعه سرمایه گذاری در بخش کشاورزی 

مهر ماه ۱۳۹۶

معاونت بررسی‌های اقتصادی اتاق بازرگانی تهران در گزارش اخیر خود به بررسی «روند تغییرات سهم بخش کشاورزی از تولید ناخالص داخلی»، «سهم شاغلان بخش کشاورزی برحسب مناطق شهری و روستایی» و «ارزش‌افزوده زیربخش‌های کشاورزی» پرداخته است. این گزارش نشان می‌دهد بخش کشاورزی در ایران با داشتن سهم ۳/ ۸ درصدی، کوچک‌ترین بخش از تولید ناخالص داخلی را طی ۲۰ سال گذشته به خود اختصاص داده است. گزارش‌ها نشان می‌دهند که به‌طور معمول همگام با توسعه اقتصادی کشورها و رشد بخش‌های صنعتی و خدمات، روند تغییر سهم بخش کشاورزی از کل اقتصاد برای اکثر کشورها، کاهنده بوده است. اما در ایران سهم این بخش از تولید ناخالص داخلی دو روند متفاوت را طی کرده است. از سال ۱۹۹۷ تا سال ۲۰۱۱ سهم بخش کشاورزی از تولید ناخالص داخلی از ۸/ ۹ درصد به ۹/ ۵ درصد کاهش یافته و بعد از آن سهم این بخش از تولید ناخالص داخلی روند فزاینده‌ای را تجربه کرده است. به‌طوری که این سهم در سال ۲۰۱۵ به ۷/ ۱۰ درصد رسیده است. آمارها نشان می‌دهند این افزایش سهم، بیشتر تحت تاثیر کاهش رشد سایر بخش‌ها، از جمله بخش نفت و صنعت بوده است.

 

براساس این گزارش، در سال ۱۳۹۵ ارزش‌افزوده بخش کشاورزی به قیمت‌های ثابت سال ۹۰، به میزان ۴۴ هزار میلیارد تومان برآورد شده است که نسبت به دوره مشابه سال قبل ۲/ ۴ درصد افزایش داشته است. این بخش در سال ۱۳۹۵ سهمی در حدود ۳/ ۰ درصد از رشد ۵/۱۲درصدی تولید ناخالص داخلی را داشته است. متوسط رشد ارزش‌افزوده بخش کشاورزی در دوره ۱۳۹۵-۱۳۸۴ حدود ۵۴/ ۲ درصد بوده است. همچنین روند رشد ارزش‌افزوده این بخش تقریبا باثبات بوده، به‌غیر از سال ۱۳۸۷ که به‌علت خشکسالی، بیش از ۲۰ درصد کاهش می‌یابد.

آمارهای این گزارش نشان می‌دهد در سال‌های اخیر سهم شاغلان بخش کشاورزی از کل اشتغال کشور روندی نزولی را طی کرده است. سهم شاغلان این بخش در سال ۸۴ حدود ۷/ ۲۴ درصد بوده که در سال ۹۵ به ۱۸درصد کاهش یافته است. همچنین بیش از ۵۰ درصد از شاغلان روستایی، در بخش کشاورزی مشغول به فعالیت هستند. سهم این بخش از شاغلان روستایی طی سال‌های اخیر روند نزولی را طی کرده است به‌گونه‌ای که سهم بخش کشاورزی از شاغلان روستایی در سال ۸۴ حدود ۵/ ۵۷ درصد بوده که در سال ۹۵ به ۳/ ۵۰ درصد کاهش یافته است. بنابراین بخش کشاورزی در مناطق روستایی، از مزیت نسبی در خورتوجهی برای اشتغال‌زایی موقت تا زمان حل فراگیر مساله اشتغال و بیکاری برخوردار است. به اعتقاد نگارنده این گزارش، سرعت گرفتن روند توسعه کشاورزی تنها راه کاهش نابرابری سطوح درآمدی در مناطق شهری و روستایی است. به‌خصوص در ایران که شتاب گرفتن رشد مناطق شهری موجب سرازیر شدن نیروی کار کم‌سواد از روستاها به حاشیه شهرها، پیدایش قشر عظیمی از جمعیت بیکار در مناطق شهری و به‌وجود آمدن نابرابری در سطوح درآمدی در مناطق شهری و روستایی شده است.

 

زیربخش‌های کشاورزی در حساب‌های ملی

در حساب‌های ملی ایران بخش کشاورزی به پنج زیربخش اصلی زراعت، دامپروری و شکار،جنگلداری، ماهیگیری و خدمات کشاورزی تقسیم می‌شود. به‌طور متوسط بخش زراعت ۷/ ۶۵ درصد، بخش دامپروری و شکار ۸/۲۶ درصد، ماهیگیری ۴/ ۴ درصد، خدمات کشاورزی ۶/ ۲ درصد و جنگلداری ۵/ ۰ درصد از ارزش‌افزوده بخش کشاورزی را به خود اختصاص داده است. بررسی اجزای ارزش‌افزوده بخش کشاورزی در سال ۱۳۹۴ نشان می‌دهد ۵/ ۳ درصد از رشد ۶/ ۴ درصدی ارزش‌افزوده متعلق به رشد ارزش‌افزوده بخش زراعت بوده است. همچنین بخش‌های دامپروری و شکار، ماهیگیری، خدمات کشاورزی و جنگلداری به‌ترتیب ۸/۰ ، منفی ۱/ ۰، ۲/ ۰ و ۲/ ۰ درصد از رشد ۶/ ۴ درصدی ارزش‌افزوده بخش کشاورزی را از آن خود کرده‌اند. دو بخش زراعت و دامپروری و شکار بخش عمده‌ای از ارزش‌افزوده بخش کشاورزی را تشکیل می‌دهند. در دوره ۱۳۹۴-۱۳۸۳ به‌طور متوسط حدود ۹۳ درصد از ارزش‌افزوده بخش کشاورزی ایران متعلق به این دو بخش بوده است.

براساس آمارهای این گزارش، بخش زراعت به‌عنوان مهم‌ترین زیربخش کشاورزی طی دوره ۱۳۹۴-۱۳۸۳ به‌طور متوسط ۷/ ۶۵ درصد از ارزش‌افزوده بخش کشاورزی را به خود اختصاص داده است. ارزش تولید و ارزش‌افزوده بخش زراعت در سال ۹۴ به قیمت ثابت سال ۹۰، به ترتیب ۴۰ و ۲۷ هزار میلیارد تومان بوده که نسبت به دوره مشابه سال قبل به ترتیب از رشد ۴/۶ و ۶/ ۵ درصدی برخوردار است. این دو مولفه در سال ۹۴ نسبت به سال ۸۳ به ترتیب ۸ و ۹ هزار میلیارد تومان افزایش داشته است.

همچنین نسبت ارزش‌افزوده به ارزش تولید بخش زراعت (به قیمت جاری) در سال ۸۳ حدود ۲/ ۶۷ درصد بوده که این نسبت در سال ۹۴ به حدود ۴/ ۷۵ درصد افزایش یافته است. این مساله نشان می‌دهد بخش زراعت در سال ۹۴ نسبت به سال ۸۳ به‌ازای هر واحد تولید، ارزش‌افزوده بیشتری ایجاد کرده است. همچنین متوسط نسبت ارزش‌افزوده به ارزش تولید این بخش در دوره ۱۳۹۴-۱۳۸۳ حدود ۷/ ۷۱ درصد بوده است. ویژگی منفی بخش زراعت در آن است که وابستگی شدیدی به شرایط محیطی دارد. به‌وجود آمدن خشکسالی در سال ۸۷ موجب شد ارزش تولید و ارزش‌افزوده این بخش به قیمت ثابت سال ۹۰، به‌ترتیب ۴/۲۷ و ۱/ ۲۵ درصد کاهش یابد. متوسط رشد این دو مولفه در دوره مذکور به ترتیب ۲ و ۶/ ۳ درصد بوده است. دامپروری و شکار دومین زیربخش مهم بخش کشاورزی ایران است که طی دوره   1394-1383 به‌طور متوسط ۸/ ۲۶ درصد از ارزش‌افزوده بخش کشاورزی را به خود اختصاص داده است. ارزش تولید و ارزش‌افزوده بخش دامپروری و شکار در سال ۹۴ به قیمت ثابت ۹۰ به‌ترتیب ۲۸ و ۱۱هزار میلیارد تومان بوده که نسبت به سال ۸۳ به‌ترتیب ۶ و ۲ هزار میلیارد تومان افزایش یافته است. برآوردهای انجام شده حاکی از آن است که متوسط رشد ارزش تولید و ارزش‌افزوده این بخش در دوره مذکور به‌ترتیب    4/ 2 و ۸/ ۱ درصد بوده است. روند رشد این دو مولفه طی این دوره باثبات بوده، به‌غیر از سال ۸۷ که ارزش تولید و ارزش‌افزوده آن به‌ترتیب ۳/ ۱۰ و ۱/ ۱۱ درصد کاهش می‌یابد. متوسط نسبت ارزش‌افزوده به ارزش تولید این بخش(به قیمت جاری) در دوره مورد نظر حدود ۷/ ۴۶ درصد بوده است. این نسبت در سال ۸۳ معادل ۸/ ۴۲ درصد بوده که در سال ۹۴ به ۲/ ۴۴ درصد افزایش یافته است. بنابراین مانند بخش زراعت، این بخش نیز در سال ۹۴ نسبت به سال ۸۳ به‌ازای هر واحد تولید، ارزش‌افزوده بیشتری ایجاد کرده است.

 

جهت دریافت فایل گزارش     اینجا   کلیک کنید 

 

پاسخ کلیشه ای به این سوال این است: زنان برنامه های شغلی خود را کنترل می کنند تا زمان بیشتری را برای کارهای خانه و خانواده صرف کنند. به علاوه، آنها ذاتا نسبت به مردان جاه طلبی کمتری دارند و اعتماد به نفس کافی را برای تکیه زدن بر کرسی پست های مدیریتی ارشد ندارند.

اما درواقع این طور نیست. در این مسیر اتفاق دیگری در حال رخ دادن است. زنان دوست ندارند کار خود را نادیده بگیرند. در حقیقت، مادر بودن از تمایل آنها برای ارتقای شغلی نمی کاهد و زنان به طور کلی برای به دست آوردن جایگاه های بالای شغلی کمبود جاه طلبی و اعتماد به نفس ندارند. با این حال، وقتی از آنها سوال می شود آیا نقش سطح بالایی را در شرکت یا صنایع خود می خواهند یا نه، اکثریت آنها می گویند ترجیح می دهند که در کشمکش رقابت برای رسیدن به چنین جایگاهی نباشند. 
اینها یافته های یک تحقیق بزرگ در مورد زنان در محیط کار است که با همکاری سازمان لین این(Lean In) و موسسه مک کینزی صورت گرفته است. این تحقیق که داده هایی در مورد ارتقای شغلی، استعفای کارمندان و رفت و آمدهای ۱۱۸ شرکت را جمع آوری کرده و از حدود ۳۰ هزار کارمند زن و مرد نظرسنجی کرده، یکی از بزرگ ترین تلاش هایی است که در زمینه اشتغال زنان صورت گرفته است. این نظرسنجی شرکت های بزرگ واقع در آمریکای شمالی یا واحدهای شرکت های جهانی در آمریکای شمالی را دربرگرفته است و دیدگاه های به شدت متفاوتی از محیط کار را نشان می دهد.
تعداد مردان و زنانی که خواهان ارتقای شغلی بوده اند، تقریبا در این نظرسنجی برابر بوده است؛ به ترتیب ۷۸ درصد در برابر ۷۵ درصد. اما از آنجا که تمایل مردان برای مشاغل بزرگ در جریان شغلی آنها تشدید می شود، تنها ۴۳ درصد زنان در مقایسه با تعداد ۵۳ درصدی مردان، می خواهند مدیر باشند. موضوع شگفت آورتر این است که ۲۵ درصد زنان احساس می کنند جنسیت مانعی برای پیشرفت آنها است؛ دیدگاهی که وقتی زنان به سطوح ارشد سازمانی دست می یابند، به موضوعی حساس تر تبدیل می شود.
به طور کلی، تنها یک چهارم زنان شرکت کننده در نظرسنجی معتقدند سازمان آنها شایسته سالار است. مطمئنا زنان برای رسیدن به مقامات بالاتر، نسبت به مردان با مسیر پرفراز و نشیب تری روبه رو هستند. زنان تنها ۱۷ درصد جمعیت مدیریت ارشد را تشکیل می دهند. این نتیجه نهایی الگوهای ارتقا است که به نفع مردان در هر سطحی است. همچنین این تحقیق دریافته که زنان در مقایسه با مردان کمتر میل به ترک شرکت های خود دارند؛ به خصوص وقتی به سطح مدیریتی ارشد دست می یابند.
در پایان، طبق یافته های نظرسنجی، احتمال ارتقای زنان به درجات بالاتر ۱۵ درصد کمتر از مردان است و با روند فعلی، بیش از یک قرن طول می کشد تا برابری جنسیت در سطوح مدیریت ارشد سازمان ها رعایت شود.
پیام این موضوع برای شرکت ها چیست؟ تلاش زیادی در این زمینه باید صورت گیرد و این تلاش باید در سطوح ارشد شروع شود. با اینکه سه چهارم شرکت های بررسی شده در تحقیق لین این و مک کینزی، مقابله با تبعیض جنسیتی را اولویت مدیریتی خود می دانستند، اما کمتر از نیمی از کارمندان شرکت کننده در نظرسنجی معتقد بودند این موضوع در لیست اولویت مدیران شان قرار دارد. تنها یک سوم مردان و زنان اعتقاد دارند پیشرفت زنان اولویت مدیر مستقیم آنها است؛ پدیده ای که شلی کورل، استاد دانشگاه استنفورد آن را «میانه منجمد» می نامد.
به عقیده دکتر کورل، کلید ذوب کردن انجماد این میانه این است که «مدیران را متوجه کنیم برخی از رفتارهای آنها به طور ناخودآگاه برای پیشرفت زنان مانع تراشی می کند.» اما با توجه به دیدگاه ها قطبی شده در محیط کار، این کار آسانی نیست. تعداد ۸۶ درصد مردان گفته اند زنان به اندازه مردان یا حتی بیشتر از آنها فرصت پیشرفت شغلی دارند. این در حالی است که ۵۷ درصد زنان با این موضوع موافقند.

بدون نقشه راه
شرکت سلزفورس(Salesforce)، غول رایانش ابری دنیا تا دو سال آینده به شرکت برجسته ای در زمینه «جهش زنان» تبدیل می شود. مدیران این شرکت هنگام پر کردن پست های خالی در سطوح معاونت و بالاتر از آن، باید زنان را نیز در نظر بگیرند؛ حقوق و مزایا را در هر نقشی بررسی کنند تا مطمئن شوند زنان و مردان به صورت یکسان حقوق دریافت می کنند و تضمین کنند که زنان حداقل ۳۰ درصد شرکت کنندگان در نشست های مدیریتی یا سخنرانی های کلیدی را تشکیل می دهند.
مارک بنیاف(Marc Benioff)، مدیرعامل شرکت با تاکید بر اینکه مدیران عامل بعدی نیز باید این روند را به عنوان اولویت خود و به منظور توسعه شغلی زنان دنبال کنند، می گوید: «در حال حاضر ما در قلمرو ناشناخته ای هستیم.» با این حال او معتقد است هنوز نقشه راه مناسبی برای این قضیه وجود ندارد. «وقتی به مدارس کسب وکار مراجعه می کنید، هیچ کلاس و دوره آموزشی در زمینه رهبری زنان وجود ندارد.»
گارسیا مارتور، مدیر شرکت رسانه های دیجیتال تگنا(Tegna) می گوید بسیاری از شرکت ها «حمایت لفظی از یک طرح یا ایده» را نسبت به اهمیت تنوع جنسیتی ترجیح می دهند. مارتور می افزاید بسیاری از کسب وکارها طرح های مربوط به توجه به کار کارکنان زن را بررسی می کنند.
یکی از حوزه های تمرکز این است که زنان بیشتری را به سوی نقش هایی سوق دهیم که در سود آوری شرکت اهمیت دارند. لین این و مک کینزی دریافتند چنین نقش هایی که اصطلاحا به آنها «نقش های خطی» (یعنی افراد با کسانی همکاری می کنند که رابطه رئیس و مرئوسی مستقیمی با آنها دارند) گفته می شود، بیشتر در مدیریت ارشد یافت می شوند. این در حالی است که زنان همچنان بیش از مردان در نقش های واسطه ای (یعنی افراد به کسانی کمک می کنند که پست های بالاتر یا پایین تری از آنها دارند، اما به طور مستقیم رئیس یا زیردست آنها نیستند) مانند منابع انسانی ، امور قانونی، خدمات اطلاعاتی و روابط عمومی اشتغال دارند.
با اینکه اکثر زنان در ابتدای کار خود نقش های خطی دارند، اما اغلب وقتی به سطوح معاونت ارتقا می یابند، نقش های واسطه ای را بر عهده می گیرند. طبق تحقیق مک کینزی و لین این، این موضوع در مورد ۵۲ درصد زنان در برابر ۳۹ درصد مردان صدق می کند. کمبود زنان در پست های ارشد مدیریت خطی به ویژه در صنعت تکنولوژی مشهود است. در این حوزه تنها حدود ۹ درصد زنان پست های ارشد خطی دارند.
برخی شرکت ها تلاش می کنند زنان بیشتری را در این مشاغل جذب کنند. در شرکت بیمه پرودنشال فایننشال(Prudential Financial) جودی رایس از زمانی که معاون اجرایی شده، تلاش کرده همکاران زن خود را در مورد نقش های خطی آموزش دهد. رایس که هشت سال را صرف اداره کسب وکار صندوق سرمایه گذاری شرکت کرده بود، به این نتیجه رسید زنان در سطوح میانی مدیریتی به دلیل نداشتن تجربه سود و زیان، در به دست آوردن مشاغل سطوح بالاتر تردید دارند. او می گوید: «اگر آنها احساس کنند این ویژگی را ندارند، اعتماد به نفس کافی ندارند که دست خود را بالاگرفته و سراغ نقش رهبری سازمان بروند.»
خانم رایس در ماه ژوئن همین امسال یک جلسه آموزشی ۶ ساعته در مورد مسوولیت های خطی برای بیش از ۱۷۵ مدیر میانی زن و مرد برگزار کرد.
روزالیند هادنل(Rosalind Hudnell) نیز تلاش می کند این نابرابری ها را در شرکت اینتل برطرف کند؛ جایی که خودش معاون منابع انسانی است و یک طرح ۳۰۰ میلیون دلاری را برای رسیدگی به این امور مدیریت می کند. او می گوید: «ما به افراد اطرافمان انگیزه می دهیم. این گونه نیست که آنها در نقش واسطه ای خود غرق شوند.»
اینتل یک برنامه حمایتی را اجرا می کند تا زنان بیشتری را به سوی نقش های مدیریتی ارشد سوق دهد. این حمایتگران بازیگران تاثیرگذاری هستند که درها را به سوی ارتقای شغلی باز می کنند. در مقابل، مربیان معمولاتوصیه های غیررسمی ارائه می دهند. مدیران اجرایی ارشد زن در شرکت اینتل، زنان در سطوح پایین تر را شناسایی کرده و مورد حمایت قرار می دهند و مثلانکات عملی در مورد لزوم جایگزینی آنها با افرادی که عملکرد ضعیف دارند را به آنها می آموزند. هاندل می گوید «وظیفه ما این است که این زنان را تا جایی مورد حمایت قرار دهیم که به سطح معاونت برسند.»
در حال حاضر ۷۷ نفر از ۳۹۴ معاونت ارشد شرکت اینتل زن هستند.
شرکت ها باید در سطوح ارشد عملکرد روابط عمومی خود را ارتقا دهند. زنان همانند بسیاری از مردان، استرس و فشار کاری پست های ارشد مدیریتی را دلیل اصلی عدم تمایلشان برای اتخاذ این نقش ها عنوان کردند که بچه دار بودن در پاسخی که این افراد می دادند نیز تاثیرگذار بود و تنها ۲۸ درصد مدیران ارشد زن گفتند که از شغل فعلی خود راضی هستند. این رقم برای مردان ۴۰ درصد است.

ایجاد تعادل
نگرانی ها در مورد ایجاد تعادل بین کار و زندگی بزرگ ترین بازدارنده مردان و زنانی است که هدفشان به دست آوردن پست های مدیریتی است.
جولی لارسون گرین، از مدیران کهنه کار مایکروسافت که بر کار صدها کارمند این شرکت نظارت دارد، می گوید: «چیزی به اسم تعادل بین کار و زندگی وجود ندارد. تنها زندگی مهم است.» لارسون گرین به کارمندانی که عملکرد خوب دارند می گوید مشاغل خود را مثل یک کمان بلند ببینند؛ هیچ لحظه واحدی مشخص کننده موفقیت یا شکست محض نیست، بنابراین هم زنان و هم مردان می توانند از مرخصی زایمان به طور کامل استفاده کنند و یا اگر می خواهند کودکان خود را برای انجام مسابقه ورزشی به شهر دیگری ببرند، می توانند روز قبل از تعطیلات آخر هفته را مرخصی بگیرند.
خانم لارسون کارمند زنی را به یاد می آورد که می خواست دورکاری کند، چون نامزدش قرار بود به شهر دیگری انتقال یابد. مدیران مخالف نگه داشتن این کارمند بودند چون معتقد بودند دیر یا زود او خودش شرکت را ترک خواهد کرد. اما خانم لارسون نقشی را پیدا کرد که با توانایی های این کارمند متناسب بود. او در شرکت ماند و در نهایت به همراه همسرش به سیاتل برگشت و اکنون یکی از نقش های کلیدی در تیم ویندوز مایکروسافت را در اختیار دارد.
شرکت خدماتیPwC استراتژی متفاوتی را در پیش گرفته است. این شرکت مدت مرخصی زایمان کارمندان زن خود را در ارزیابی عملکرد سالانه آنها کلابه حساب نمی آورد. جنیفر آلین، از مدیران این شرکت می گوید: «تا قبل از سال ۲۰۱۰ اگر یک سال کامل کار نمی کردید، در ارزیابی عملکرد سالانه رتبه خوبی به دست نمی آوردید. این رتبه پایین شانس حفظ و ارتقا را به ویژه در میان زنانی که به مرخصی زایمان می رفتند، پایین می آورد.»
این تحول در شرکتPwC باعث شد ۹۸ درصد زنانی که به مرخصی زایمان می رفتند بدون دردسر به کار خود بازگردند. در سال ۲۰۰۹ این رقم ۸۸ درصد بود.

روزنامه دنیای اقتصاد، شماره ۳۶۰۰ به تاریخ ۱۸/۷/۹۴، صفحه ۲۸ (مدیران

چهارشنبه ۲۱ مردادماه ۱۳۹۴- روزنامه دنیای اقتصاد – شماره ۳۵۵۱

 

ویژگی‌های صندوق‌های حمایت از توسعه بخش کشاورزی

بیش از یک دهه است که از تاسیس اولین صندوق‌های حمایت از توسعه بخش کشاورزی می‌گذرد. این صندوق‌ها به موجب ماده ۱۲ قانون تشکیل وزارت جهاد کشاورزی در سال ۱۳۷۹ با اهداف تقویت رشد کیفی و کمی سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی، آسان کردن دسترسی بهره‌برداران به نقدینگی با از بین بردن تشریفات زائد اداری و کم کردن هر چه بیشتر تصدیگری دولت با واگذاری هر چه بیشتر اداره امور بخش توسط بهره‌برداران راه‌اندازی شده‌اند . صندوق‌ها در گذر این ایام با جلب اعتماد بخش دولتی و غیردولتی به ‌عنوان سهامداران خود گام‌های موثری در جهت تقویت کمیت و کیفیت سرمایه در بخش کشاورزی و خدمت‌رسانی آسان، به‌موقع و سریع به بهره‌برداران بخش برداشته‌اند. هم‌اکنون بیش از ۹۰ صندوق حمایت از توسعه بخش کشاورزی در سطوح مختلف شهرستانی، استانی و محصولی با سرمایه‌ای بالغ بر ۸۵۰۰ میلیارد ریال مشغول فعالیت در بخش کشاورزی هستند.  براساس منابع موجود، سابقه جنبش مالیه در بخش کشاورزی (Agricultural Finance) به دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ برمی‌گردد که در آن سال‌ها دولت‌ها با رویکرد اعتبارات خرد(Microcredit) برای جبران کمبود میزان سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی نسبت به سایر بخش‌ها با راه‌اندازی بانک‌های توسعه‌ای در بخش کشاورزی منابع مالی را به‌صورت یارانه‌های سود، بخشودن جرایم و کمک‌های بلاعوض اعتباراتی را به ‌صورت خرد برای حمایت و تقویت از بخش کشاورزی به بهره‌برداران بخش اختصاص می‌دادند. چندی نگذشت که این رویکرد ناتوانی‌های خود را برای توسعه بخشیدن به کشاورزی و افزایش سرمایه‌گذاری، بهره‌وری و ارتقای منابع درآمدی بهره‌برداران نشان داد و بانک‌ها و موسساتی که با منابع دولتی و با این رویکرد در کشورهای آسیا، آمریکای لاتین و آفریقا تاسیس شده بودند ورشکسته شدند و البته در این میان بانک‌هایی مانند BAAC تایلند و Pertinan مالزی توانستند با تغییر رویکرد خود به حفظ و شکوفایی خود بپردازند.  رویکرد دومی که از دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ تاکنون در زمینه منابع مالی در بخش کشاورزی اتخاذ شده است رویکرد تامین مالی خرد(Microfinance) است که بر مبنای آن منابع مالی براساس زنجیره‌های ارزشی که در هر زیربخش و محصول کشاورزی از مزرعه تا دهان مصرف‌کننده (From Farm to Fork) تعریف و مشخص می‌شود، تخصیص می‌یابد. در این زنجیره‌ها به بهره‌وری تولید، کاهش هزینه‌ها و افزایش درآمد از طریق مدیریت راهبردی بازار توجه اساسی می‌شود و به‌عبارتی دیگر از محل سود‌های حاصل از اجرای زنجیره‌های ارزش، پایداری موسسه‌های مالی در بخش کشاورزی بدون تکیه مطلق به منابع دولتی تامین و تضمین می‌شود. در قانون تشکیل صندوق‌های غیر دولتی حمایت از توسعه بخش کشاورزی آمده است که بخش غیردولتی حداقل۵۱ درصد و بخش دولتی حداکثر تا ۴۹ درصد از سرمایه صندوق‌ها را تشکیل می‌دهند.  واضح است که این شیوه تسهیم سهام برای کم کردن تصدیگری‌های دولتی به ‌منظور افزایش بهره‌وری سرمایه با تکیه بر افزایش راندمان تولید و سودآور کردن فعالیت کشاورزی و در نهایت باروری این بخش از نظر تامین منابع مالی مورد نیاز با تکیه بر الگوی توسعه درون‌زا اتخاذ شده است.  برای اینکه صندوق‌های توسعه بخش کشاورزی با خطر ناشی از اتخاذ رویکرد اعتبارات خرد به سهامداران و بهره‌برداران خود روبه‌رو نشوند ایجاب می‌کند که منابع خود را با اختصاص دادن به زنجیره‌های ارزش و تامین در هر کدام از زیربخش‌های کشاورزی، بارور و صندوق‌های خود پایدار کنند. به‌عبارت دیگر صرف منابع در تولیدات کشاورزی و دامی، علاوه‌بر پوشش هزینه‌ها و ایجاد درآمد و سودآوری که موجب پایداری اشتغال و رونق بخش می‌شود باید بتواند بخشی را در صندوق‌های توسعه بخش کشاورزی پس‌انداز کند.  به گفته رابرت فوگل، پس‌انداز نیمه فراموش شده در تامین مالی خرد است. بررسی‌ها نشان می‌دهد موفقیت موسسه‌های مالی خرد(MFI) در گرو دو مطلب اساسی است: ۱- پایداری، ۲- دسترسی جامعه هدف. بدیهی است که صندوق‌های توسعه بخش کشاورزی با حسن سابقه‌ای که از خود در جلب اعتماد سهامداران و بهره‌برداران از خود نشان داده‌اند باید این دو نکته را در تعیین اهداف و راهبردهای خود همواره مدنظر داشته باشند تا بیش از پیش شاهد رونق و پیشرفت آنها در ماموریت‌هایی که در بخش کشاورزی بر عهده دارند، باشیم.

 

                                                          دکتر مرتضی ذوالانواری

 مدیرعامل صندوق عشایری کشور

مدیریت دانش (فرآیندها و ابزارها)